Netgedichten

netgedicht (nr. 23.306):

zielig

alles stroomt
asfalt lucht en blik

auto’s rijden in een kooi
van felwit licht achter
een beperkte wereld

ze hebben ook rode lampen
en knipperen seinen
groeten zonder inhoud

lezen blauwe borden
stoppen bij gele praatpalen
bij mechanisch ongemak

dan zie je opeens mensen
die daar toch niet horen maar
luisteren naar een verre stem

de weg is voor anoniemen
hun ziel zit in hun volvo
thuis krijgen ze die terug

sommigen laten hem
achter in hun auto