Alle inzendingen over Dwalen

laat ogen dwalen langs het water zakken in zacht als zuiver water innig kronkelend vredig harmonieus door de ochtendnevel monden geproefd uit de vinnen van water je diepte ligt binnen kusbereik er zijn veel kleuren in je vochtige lichtvlagen laat ons dwalen zoeken vragen in het meer dat liefde he…

Het was een stille nacht in ‘t Weensewoud waar Mozart in zijn eentje liep te dwalen. Hij dacht aan sprookjes, sagen en verhalen bedekt met spinrag, vele jaren oud. Al was het somtijds niet zo heel vertrouwd -er zaten rovers die je bruut bestalen bij nacht en ontij in het Weensewoud- toch liep hij moederziel alleen te dwalen.…

Afspraken gemaakt Raadsbesluit genomen 't Telecombedrijf wil bouwen Plannen en dromen Protesten niet gestaakt Onbehoorlijk bestuur Irritante 'Hoge Bomen' Zendmasten en chefs Zenden en stralen D'een meer dan de ander Grondvast en dralen Gelijk krijgen is anders Dan gelijk hebben Onterecht gelijk krijgen is Synoniem voor dwalen…

de ontdekker van de hemel neemt geen vrede meer met de taal van nederaarde hij verstaat nog enkel engelen gezang als kabbelende beekjes de ogen immer zedig opwaarts waar hij manna heeft geproefd van gouden schalen voorzien met zilveren lepels en kelken nooit meer zonder water heeft hij de zijnen terug gezien ontdaan van al hun oude kwalen…

Vreemde ogen in eenzame spiegels dwalen zonder gezichten waar iedereen vergeet waarom de spiegels zoveel op hun dromen lijken.…

Dwalend in het duister, zag ik het licht zwichtend in jouw schaduw. Een monotone toon, voortdurend voortbordurend, gebaseerd op mijn gedachten. Het omhullende kille, als een vlies, een zacht membraan, om mij heen gestrengeld. Tastend, naar het bekende. Op het onbekende, stotend. Het einde onttrekt zich aan…

En 'k dwaal, een blinde hond gelijk, door dralige lente-roken, mijn hart van alle liefden rijk, mijn hart van liefde verstoken.…

En manestralen zijn als liefdestromen: De liefde doen zij uit de hemel dalen, En dalen in de ziel, die zij vervromen: Is liefde dwaling, kan men zoeter dwalen...?…

In gedachten dwaal ik Jouw lichaam Zie ik jou zweven Voorzien van de mooiste Woorden zou ik jou Oprecht willen beleven Misschien voor even Wellicht een nacht Wie weet voor altijd Onverwacht…

In gedachten dwaal ik Jouw lichaam Zie ik jou zweven Voorzien van de mooiste Woorden, zou ik jou Willen beleven Misschien voor even Wellicht een nacht Wie weet voor altijd Onverwacht....…

Eenzaam is het waar ik woorden zoek en momenten de werkelijkheid vullen. Herinneringen vervagen of verlaten de schaduw van de gedachten waarmee ze hoopvol ontwaken. Ze zijn als de gezichten die alles beschrijven en me vragen wat ik lees. Hun slapeloze blikken zijn de boodschappen die ik verzamel als ik hun stemmen kan vinden en hun echo's…

Onze intimiteit maakt de nacht zichtbaar teder, en ondoorzichtig onze lichamen nemen de ruimte, in liefde en schaamteloos genieten het ritme van vrijen is zacht en dwalend in hunkering zo intens is onze schemervreugde in de dwaalnacht van onze keuze misschien de schaduw van het lijfzuchten van duister het stille herademen van verwerken…

Een kind zoekt bevroren zonlicht loopt door het koude berkenbos takken twijgen hangen vol rijp de kleine genieter aanschouwt het haarfijne glanzende wit herinnert zich zijn onlangs ervaren dromen versnipperde spookkleden bedekt met blank spinrag hun griezelslot ontvlucht toeven onderdanig in dit nieuwe woud van suikergoed en klevend…

Dwalen in de donkere gangen geeft geen licht in het gemoed, je weet dat het beter wordt maar moet wachten. Pijpleidingen, elektriciteit, water, gas, alles om een basisleven te hebben, geesten zullen je hier niet wekken zegt de helderziende, de houten vloeren kraken lekker vertrouwd.…

De nacht trekt weer voorbij Gedachten dwalen rond En zijn niet te stoppen Je probeert alles weer in die ene nacht te proppen Je kan verdwalen in je eigen verhalen De dagelijkse gebeurtenissen met het nachtelijk dwalen Die gaan nu je gedachten bepalen De nachtelijke fictie wordt wreed verstoord door de dagelijkse werkelijkheid Nog even…

We maakten een wandeling zo maar een keer in maart, zonder navigatie of kompas zelfs niet met een routekaart. We dwaalden in onmetelijkheid, verloren ons in 't Ughelse bos. Vrij richtingloos liepen we daar en maakten ons van de wereld los. God weet waar we in gedachten waren maar net toen we Hem de juiste weg wilden vragen was het dat…

Zwerven naar ginds, Dolen naar her En ben je er Dan weer verlangen Naar daar – Rusteloze geest…

Daar raak je soms vervreemd, liever ga je dan dwalen in je fantasieen, in jouw dromen en ideeen.…

Sloffen door gangen langs een antiek meubelstuk stil circuleren.…

Zij dwaalde op onbetreden paden en hoopte op betere tijden Tijden die ooit waren een tijd die nog moest komen een tijd die is Iets in haar ogen zegt me dat ze niet meer gelooft dat er noch een begin is noch een einde Wat het precies is durf ik niet te zeggen Het is zoiets als: wanhoop…

langs de geroeste golven in de rails op bielzen groen en geel van mos slenter ik in zacht’ gedachten speels vol met verwarde vragen door het bos de krakende kracht van oer oud hout draagt over ‘t vol gegroeide doornen dal de gebroken brug, op palen ooit gebouwd, al jaargetijden lang gestut van wal tot wal verweerde bielzen vormden ooit…

Waarom zou ik in het buitenland dwalen? Verspil ik mijn moeite bij het mij verplaatsen met de wind. Vind ik het nodig wat ik thuis vind elders te halen. Wens ik het groen te zoeken dat ik thuis niet vind. Ben ik de ziel die moet dwalen? Durf ik de dingen te zeggen in andere talen?…

Kom snel nog even mee op een korte wandeling waar je door de bomen het bos niet meer kunt zien dan gaan we opzoek naar de redekavel waarheid waaronder wij kunnen schuilen bij het trefpunt neem een bijl mee zodat wij kunnen hakken daar waar het nodig is en omdat wij het meer dan zat zijn strooi hier en daar broodkruimels tegen verdwalen kabouters…

Het verschil tussen dwalen en verdwalen is de verte van huis – de bocht die je verleidt een nieuwe bocht in; de tijd is hier anders, niet trager maar in een vriendelijker licht en het licht is hier waar niet alles knippert en schreeuwt geduldiger: zoals jij nietsvermoedend in dit gedicht bent gelopen; een bocht na een bocht, na een strand…

Opeens, tussen het hier en nu Begon zij te zwerven Ze merkte het zelf niet eens Het was al even na elven In deze zelfverzonnen tijd Raakte ze haar zinnen even kwijt En dat allemaal plotseling en tegelijkertijd…

verlaten zielen dwalen door het rietland - woorden ontregeld de wandelende tijd gemeten in jaren drank en geschriften ook bredero dood voorbij voorbij voorgoed voorbij een spook in zijn hemd het hof van fado een sluier over verdriet portugese wijn dennen in het bos ongemerkt gaat de herfst in winter over…

woorden uit stilte halen en blauwe noten kraken tot een hemelse melodie Laten we dansen op het geluid van de branding en vuur met ijs blussen en luisteren naar het sissen Laten we dwalen en nergens heengaan maar op tijd aankomen om nieuwe dromen op te halen.…

zuiver zoek ik de zalige snaar dwaal met mijn hand door je haar haal mijn strelende hand over je huid dwaal tussen verbruid en bruid je nee is zielig eeuwig zonde als we dit niet afmaken konden zouden we zwaar en zinnelijk genoegen toch werkelijk nog even moeten proeven je keuze is reuze je bent mijn wonder…

Zonder de tijd te vragen dwaal ik met oude vragen en ben jij de herinnering die ik volg en nooit meer verlies…

in het verleden graven of dwalen heeft geen enkele zin de melodieën blijven maar het orkest is al lang begraven!…