Alle inzendingen over Echt-paar

Samen een echt-paar... alles sla ik diep op in mijn gedachten. Iedere avond samen aan zee wachten kijkend hoe de maan in de zee schijnt schittering als een pad tot aan de horizon en dan..verdwijnt.. Ik voel me zo fijn in jouw armen hoe wij elkaar zo intens kunnen verwarmen. Op dit prachtige eiland vraag jij mij eeuwige trouw..…

Het mannelijk orgaan is van zijn troon ontheven Hij had daar trouwens nooit gezeten want hij ging altijd staan. Maar nu, hoe droevig hangt hij daar totaal niet meer van zessen klaar hij, die eenmaal plaste om het verst plast nu alleen maar zittend, op zijn netst. Het mannelijk geslacht toont niet meer blij zijn pracht en klettert niet…

Zij hadden de tafel af vijftig jaar niet meer afgeruimd, een man en een vrouw, en bleven levenslang samen, omringd door eierdopjes, koffiekopjes, portretten van oude beminden wier namen zij vergeten waren. Zij spelden al vijftig jaar, dag in dag uit, de krant van dezelfde dag, een man en een vrouw, om de wereld eindelijk stil te doen…

dekseltje sluit dromen af, ik pak zacht het doosje op en kijk stil naar het geheel in beide handen ligt nu vertrouwen de diep paarse kleur, die ik bij mijn geboorte meekreeg laat mij beseffen dat ik in dit leven nog maar één zekerheid heb, maar die komt voorlopig het doosje niet in…

Nu zag men daar een gaatje in de wet, dus deden gisteren twee paren het. De trouwpartij lijkt echter onbezonnen. Het hooggerechtshof gaf meteen al aan: "Zo'n paar heeft echt geen poot om op te staan."…

‘Gaan we nu echt… ?,’ vroeg zij, vol verwachting en zinderend over lijf en leden. ‘Ja,’ zei hij, ‘we gaan echt paren.’ En na die eerste nacht die alle beloften inloste, waren zij tevreden en zei zij: ‘we hebben wat we zijn – echt genoten.’…

jij je niet in al je doen en laten begrensd gevoelens uiten zoals ze door je groep zijn voorgelegd, kwetsende woorden spreken, die je zonder hen nooit zou hebben gezegd, voel je je niet beperkt en je vrijheid verloren, of is dat verdoezeld, omdat je zo graag ergens bij wilt horen, bepalen zij wie je bent en hoe je moet leven, geloof je dat echt…

Echt, puur zonder franje in mijn denken zit jij niets kan in mij opkomen zonder te dromen over jou hoe zou het zijn als wij... niemand die het weet mijn fantasie op hol je ogen glimlachen liefde maar je zwijgt woorden…

Als je echt van iemand houdt Iemand alles toevertrouwt Eén die echt weet wie je bent Ook je zwakke plekken kent.. Die je bijstaat en vergeeft Eén die naast en in je leeft Dan voel je pas wat leven is En dat liefde geven is!..…

Ik durf het echt niet. En jij zo onbevangen lacht als je me ziet. Maar vandaag met valentijn lees je nu mijn verlangen…

jij leert mij nu al om te kijken naar de andere kant te kijken naar de waarheid noord scoort zuid samen vooruit jij geeft mij nu de hoop de kogel in de loop lach naar mij overtuigd dan schrijf ik in vuur vooruit…

gaat het goed vraag je en ik weet even niet wat ik zeggen moet verstoord antwoord ik natuurlijk, lief natuurlijk gaat het goed maar eigenlijk weet ik niet wat ik je anders zeggen moet lief, veel liever vraag je me naar mijn pijn en mijn verdriet alleen dan weet je het antwoord niet......…

dronken van het water lach ik om gister of toch om later denkend aan niets kijkend en alles latend achter de dagen waar woorden zijn en echt voelen waar muziek klinkt zoals het is laat ik gedachten stromen zacht wachtend op later…

het water een vogel de wijde lucht adem happend naar jou zwevend op de thermiek die met jou en mij opeens ontstond jouw vingers verknoopt met die van mij wie van ons twee hakt hen het eerste door en valt als Icarus in een van god en mens verlaten zee als eerste of zullen wij ook daar zielen zoekend naar elkaar verbonden zijn als paar…

Ik zie een jongen naast een meisje lopen, hij kust haar en zij lacht om het geval. Genadige dood! Zij kirren en zij hopen zij zien het kind nog niet dat hen begraven zal. ------------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 1986.…

waren harig We werden koningen, mochten dienaren bevelen Dan werden wij de onderdanen Een dankronde was er Een slapen in iets dat nog niet af Maar planten waren goed verzorgd Er was goed voor ons gezorgd Het slapen met vrouw als dochter, haar koude handen warmde ik, we deelden, iets ons heelde En dan het koninklijk ontbijt op paars…

kus haar in slaap kroel zacht tegen haar vormen de nacht slaapt avontuur van avondnevel tot ochtenddauw rollend door wild paars lavendel hoor je stem in prikkelend geurend paars droom in jouw dromen.…

Daar sta je Voor me Naast me Bij me Kom dichterbij Ik wil je houden Vast Stevig Ertussen komen Kan niemand Geen ruimte Voor een ander Hier sta ik Voor je Naast je Bij je Nu Echt samen…

Grauwe flarden hangen in duister, Weerkaatsen pulserend, wit licht. ’T glijdt af van de gele Welving van haar truitje, buik, Zwart leer, haar benen, gezicht. Diepe klanken verkennen haar vormen, Gevangen in geel, gedempt door zwart. Haar buik, strak, een naakt membraan, Wordt alleen openlijk betast. Haar hals ontstijgt de warme gloed…

Wat ruimer lag het and're paar genietend hij aan hij.…

Ze zijn een paar hij, de man zij, de vrouw Je herkent hem aan z'n groenblauwe kop zij heet verre van 'n schoonheid Ze zijn elkaar al jaar en dagen trouw Ze wonen aan de veste Grave met zicht op de rivier Ze kennen er stroming en verval ommuring,het zand van loswal Ze dobberen bij avondlicht wieken op bij gul strooien…

De fraaie metgezel van diepe droefheid om iemands heengaan siert rouwend papier, bekleedt en vult dodenkamers, toeft hier als gevangen schemer, die verdriet vredig leidt, beleeft overgelukkig zijn vrijheid aan de avondeinder, waar loom blank bier door kersendrank vloeit, verijlt bij 't luchtvertier, verspreidt zich traag _ voldaan _ onnoemelijk…

kleur mij kleur mijn dag mijn lippen in rood schilder mij schilder mijn blik mijn ogen minder dood schets mij schets me dan mijn leven mijn zijn in roze met rode rozen en ik ik beloof je leer je zweven over de wegen tot aan de hemel tot aan het blauw…

Onmiskenbaar zijn zij een paar Vliegen op van zee uit eb of vloed Dalen neer op het strand de reep van zee Hij neemt haar als op vleugels mee Doet zich met haar tegoed tafeltje-dek-je voor dit paar.…

de hemel was paars niet de kleur die ik zag het was voelen hoorde geen stemmen kon ook niet spreken verstond geluidloos bedoelen geen lopen maar zijn waar ik me dacht of werd verwacht deelde zonder verlies van identiteit was overal tegelijk niet alleen met zo veel om me heen waar ik bij hoorde waarom dat paars mijn geluk…

ik wil een paar woorden en meer woorden wil ik eigenlijk niet alsjeblieft zeg niets meer denk aan mij en ik zal aan jou denken jij in mijn armen zeg niets of alles en wees van mij…

Kan ik één kleur van de mooie regenboog verwensen: paars! Kleur van lijden, heeft desondanks totaal geen vat op me. Ik kon slechts mezelf bevrijden.…

We zijn een paar een paar paarden in een nog winterse wei We zijn blij met het schuwe schijnsel van voorjaarszon die de lucht van een februarizondag openbreekt We laten ons dan royaal begieten achter jong struikgewas We kijken niet op 'n plasje op een plas Want.... het is nog winter met 'n vleugje voorjaar.…

PAREN Sex kan zijn: Een vette hap bij de Mac bij kou een weldadig warme stroopwafel of een ordinaire erg foute snack maar het fijnste mooiste blijft toch het proeven van die prachtige rijk gedekte tafel En dan dat zalige na-relaxen een vrediger voldaner volmaakter gevoel kan er niet ontstaan na al dat uitgebreide sexen…

Een veenmol en een kleiduif waren op gelijke gronden in hun oerdrift om te paren in de echt verbonden. Daar elk van hen een soortgenoot helaas niet bij de hand had, behielpen zij uit paringsnood zich ieder met een zandpad.…