PAARS
De fraaie metgezel van diepe droefheid
om iemands heengaan siert rouwend papier,
bekleedt en vult dodenkamers, toeft hier
als gevangen schemer, die verdriet vredig leidt,
beleeft overgelukkig zijn vrijheid
aan de avondeinder, waar loom blank bier
door kersendrank vloeit, verijlt bij 't luchtvertier,
verspreidt zich traag _ voldaan _ onnoemelijk wijd...
Vluchtig leeft hij in ruige bloemenvelden,
spreekt uit tere elfenmutsen tussen dicht gras
of sterretjes, over de grond verstrooid:
"Fijne bloei bergt de moed der krijgshelden:
lange strijd voor het schone, dat spoedig wàs.
Mijn ware pracht verdwijnt gedwee, maar sterft nooit."
Geplaatst in de categorie: sterkte