Alle inzendingen over Een gewone dag

Misschien dat andere dagen gewoon andere dagen zijn soms weet je ook even niet hoe alles is gegaan, enkel dat je wel door de grond kunt gaan van de pijn sneed de dag domweg gewoon helemaal verkeerd aan. Toch weet je ook hoeveel klinkende dagen er ooit waren het zijn tenslotte niet allemaal maandagochtenexemplaren.…

Toen, die dag de dag dat ik je voor het eerst zag Toen, die dag de dag dat ik jou herkende Toen, die dag de dag dat jij mijn ik erkende Toen, die dag de dag dat ik mij aan jou gaf Toen, die dag de dag die ik gewoon had moeten overslaan...... Faith…

zo gewoon mijn buurt, een radio met een smartlap een man, een riem, een hond, gesnuffel zag gewoon een poppenwagen met een kinderlach stoelen buiten, gewoon een zitten barbecue, ruikend aangenaam vuur een gammele fiets banjert de dag door gewoon een blij hallo gewoon….. hoe gaat het buur krantje , boek, gewoon lezen gewoon alle daken…

Iedere dag neemt ze dankbaar aan Alsof het de laatste zou zijn Echter haar ziel alleen weet Dat ze uiteindelijk overstag moet gaan Maar voor ze zover is, heeft elke dag een zon Neemt ze dagen met een lach Niet eens een grimas, en de rest; Wilden dat ze dat ook konden!…

Het antwoord is luid en duidelijk nee, we hoeven niks en dus: halen we de decennia even terug, hebben een baal-dag dus. Zooo lekker.…

De dag van somberheid is het vandaag, stel bij 't buiten zien domweg de vraag: wat viel je 't meest op aan vandaag? Licht is het amper geworden, druilen, regen, mist een dag die je heel snel moet vergeten, zodat voor je het wist: morgen misschien de zon zich weer laat zien?…

Sommige gedichten dienen elke dag herschreven. Gewoon hetzelfde gedicht elke dag opnieuw. Andere gedichten niet. Wéér andere bleven beter ongeschreven. Dat zijn verreweg de meeste. Maar sommige gedichten dienen elke dag herschreven. Gewoon hetzelfde gedicht elke dag opnieuw.…

Het is zo'n dag dat ik opnieuw zag... dat wat leek op een slang in mijn donkere kamer en ik in 't nauw het gewoon, ja gewoon een stuk touw bleek toen het licht binnenviel…

rust heerst in mij de bladeren zijn gevallen net als gedachten een plek vinden en de strijd in mijn gemoed allengs verzachten rust heerst in mij ik kan weer geven de ander zien en horen de eenvoud van intens contact kan mij weer bekoren ja,,het lijkt niet groots of van gering gewicht toch raakt het dat wezenlijke wat…

En bewaar een warm plekje in je hart Vol genegenheid….gewoon voor mij…

Ik droom niet van een mooie auto Of nieuwe kleren Wat ik zou willen, heb ik al vaak genoemd Al duizende keren Ik wil gewoon zijn Ik hoef niet speciaal of excentriek Ik wil heel gewoon Helemaal niets uniek Net als iedereen Wil ik mijn leven leven Net als iedereen Wil ik mijn leven zin geven…

Gewoon omarmen Elkaar verwarmen Zonder iets te zeggen Of zelfs maar uit te leggen Dat wat je voelt en Dat wat je bedoelt Is te lezen in je ogen Die hebben mij nog nooit bedrogen.…

M'n leven gaat gewoon door.....!…

’t is zo van alle dag als ik het zeggen mag Het gebeurt zo vaak Het is zo gewoon Het is niks bijzonders dat het geen licht en flitsen nodig heeft en zeker niet van kwaaie donders maar toch is dat gewone zo heel bijzonder speciaal dat je het zeker missen zult als je niet samen het gevoel vervult dat kinderen moeten komen of het…

Overvloeiend in het bos Een vuur Regenende gouden vonkjes Stille warmte in zijn schitterende zelf Fel als de bliksem Brandend onder de maan en Eénwordend met de droogte En daartussen Ik Ik, ik zonder lichaam Zonder vaste vorm Niet warm, niet sterk, niet golvend Geen beschermer van het leven Slechts vervagend en nietsziend Ik, gewoon…

Een nieuwe dag weer We gaan beginnen keer op keer Opstaan douchen aankleden Ontbijt ook nog gegeten Krantje erbij Het gevoel zo blij Dan gauw de taxi in En nu het begin Bellen naar de zaak Antwoord op de onbesproken vraag Rijdend naar je klant Nadenkend over de krant Het is heel gewoon In de morgen zo schoon Komt een lachebek aan…

Nu weer gewoon Toch anders dan met anderen Zoeken naar De manier Om niet te zoeken Naar jou van toen Gewoon ervaren Hoe je bent Nu Hoe ik ben Nu Hoe ik ben Met jou Nu er veel veranderd is Eigenlijk zoals ’t allemaal begon maar toch anders anders dan met anderen…

Nee, we waren samen, gisteren en vanavond. Nee, ik beleef niet veel, mijn boek, muziek, werk, dat weten we nu wel. Hoe gaat het met jou? Dat doet me goed! En wat verdrietig dat het zo is! Kan ik je ergens mee helpen? Ja, het is fris buiten, het is weer weer, ja, gisteren ook, en morgen.…

Dat hele gewone gerinkel van de telefoon, kan ik niet meer horen, werd voor mij buitengewoon Met dat hele gewone éne keer overgaan van dat ding Verviel mijn wereld, verloor ik elke zin Na dat hele gewone: “Hallo, je spreekt met mij” Hoorde ik ze zeggen Het leven van je kind is voorbij!…

Jou kennen een nacht lang, de dag niet toelaten want dan is de nacht voorbij. Het alles omhullende wijkt voor de werkelijkheid, je schrompelt ineen tot gewoon iemand. een mens als ik.…

Ik hoor muziek en de radio staat niet aan ik hoor praten maar ik ben alleen zou ik zonder het zelf te merken naar de andere kant zijn overgegaan Of ben ik gewoon maar een beetje gek…

ons en alles gewoon zomaar mocht en het normaal was dat ik stief van verdriet heel gewoon.…

leven met elkaar spreiden zich verbanden voelen wijken het gevaar al lang niet meer gewend aan delen van verleden versnippert zich geheugen dat de samenhangen smeedt verholen groeit er zielenleed tussen opgetrokken muren in verre van een veilig thuis levens kruisen maar we gluren immer buiten handbereik naar ons te vreemde buren gewonen…

Liefhebben is niet zozeer iets van doen of laten, maar er zijn om iemand te beminnen, dag liefje zeggen, zijn en jouw kleren neerleggen. Beminnen doe je altijd ergens, in een land, een stad, een bed, of op de oever van een rivier. Of gewoon hier.…

Waarom ben ik zoals ik ben Waarom ben ik niet zoals ik zou willen zijn Als ik ben zoals ik zou willen zijn Was ik volmaakt en perfect Maar ik ben niet zoals ik zou willen zijn En als ik goed nadenk wil ik eigenlijk ook niet zo zijn Ik ben gewoon ik Niet volmaakt en niet perfect En om mij te leren kennen moet je dit kunnen leren Ik ben wie ik…

Iedereen moet mooi zijn, Dat maakt me niet ziek, Van ieder mens is er maar één, Dus ik ben uniek, Ik ben gewoon wie ik ben, Het valt niet altijd mee, Maar als ik sterf kan ik zeggen "I did it my own way!" Ik heb een grote mond, maar mijn hart is klein... Ik voel jouw woorden prikken, Ja, ze doen pijn...…

altijd maar denken aan een ander sommigen hopen dat ik verander blijf ik liever toch mijzelf wetend dat ik nu niet `t onderspit delf wat in vroeger tijden wel heel vaak voorkwam en al mijn zekerheid weg nam nu ik tig jaren later verder ben is er toch iets wat ik herken dat is mijzelf zonder angst of falen ondanks al mijn diepe dalen...…

Alles is bijzonder En niets is doodgewoon Het leven is een wonder Want alles loop synchroon Het leven is niet Alleen ademen Leven is veel meer Leven is niet doodgewoon Ervaar het iedere keer weer…

op een gegeven moment ga je gewoon dood al is het lente…

Het is gewoon wat het is: het tikken van de regen op de ruiten, een verre vogel die plots fluit en kinderen die fietsen en zomaar gelukkig zijn. Zieken die zuchten en mensen met veel verdriet om een afscheid, bloemen die verwelkt zijn door de grote hitte en gevangenen en vluchtelingen zonder moed.…