Alle inzendingen over Eenzaamheid OR veranderen OR geweten

kun je vrede stichten in het reine komen met je ongenoegen en misstappen die op het geweten drukken de gevoelens van eenzaamheid het gemis aan liefde de onvervulde verwachtingen en het gevoel van tekorten wat is er nodig om te leven en te laten leven om gewoon een tevreden mens te zijn?…

Vrijheid  Nooit geweten hoe dit zou voelen, Nooit geweten hoe dit zou zijn. Niet na hoeven denken, Geen angst meer hoeven voelen. Niet hoeven denken wat er gezegd gaat worden, Of gedaan. Maar kunnen doen wat je wilt, Dingen doen zonder te smeken. Zonder te hoeven zeggen, Dat je ergens heen gaat als dit niet zo is.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik schreef kleuren op je huid trapsgewijs van licht naar donker je onderging de steek van het puntig pluis gelaten gaf jij niet thuis in emoties die de kop opstaken voeren wij op onbekende wateren gingen nergens heen in het intens verlatene waar aantrekkingskracht geen baas over de polen was…

als ik goed om me heen kijk zie ik wel dat alles gekleurd is. maar die kleuren kunnen van minuut tot minuut, zeker van seizoen meer schitteren en stralen. hoe ervaren zwartkijkers dat?…

Niemand die naar je kijkt of je iets zegt Geen mens die naar je luistert Er wordt geen woord tegen je gezegd Er wordt zelfs niet eens gefluisterd De minuten worden uren De stilte duurt maar voort Het kan nog heel lang duren…

Eenzaam thuis op mijn verjaardag Niemand die mijn feestdag deelt Geen cadeautjes of presentjes In huis geen rommel en dat scheelt Gewoon een dag als geen ander Erover klagen heeft geen zin Alsof ik dan nog iets verander Feest zit er vandaag niet in Eenzaam thuis op mijn verjaardag Dit is echt de laatste keer Volgend jaar wil ik weer vreugde…

gevolgd is het voorbestemde pad, de bestemming is bereikt maar als ik dit geweten had eenzaam kijk ik uit over het land van boven is niets wat het lijkt maar daarin heb ik mijn eigen hand...…

Wanneer word ik van de pijn bevrijd die sinds jaren op mijn schouders rust wanneer wordt mijn geweten gesust en raak ik weg van eenzaamheid. Hoe weet ik of na zo'n lange tijd jij niet al iemand anders kust onze liefde niet al is geblust of raak ik je nu zelfs voorgoed kwijt.…

We zijn nu eenzaam en fluisteren zijn naam want die zal niet veranderen zoals onze kleine en grote herinneringen aan hem nooit zullen veranderen.…

Zonder stoelen staan we vervreemd en kijken naar elkaar met de blik van vreemden die elkaar zoeken met verdwaalde herinneringen en veranderende woorden van geluk en eenzaamheid en wensen die op de lege tafels lijken waaraan we zonder dromen nu naar elkaar kijken.…

spiegelbeeld meisje toch alles dat je deelt is met mij levenstraan in je ogen ik zie je staan nooit echt blij eenzame gedachten ik kan ze niet veranderen ik strijk zacht langs je wang wat wil ik zijn hoe alles ooit was spiegelbeeld een scherf en een kras niets duurt voor altijd maar wel ontzettend lang…

ergens in de geest verborgen zit het besef van goed en kwaad waarnaar men handelt waarnaar men leeft waarnaar men schrijft waarnaar men praat waarom maak ik mij dan zorgen over dat innerlijk het gemoed wanneer ik kijk wanneer ik lees wanneer ik hoor... wanneer jij bloedt…

Stil maar, je mag nu rusten Het is genoeg geweest Je hebt genoeg moeten vechten Je hebt lang genoeg gevreesd Laat je maar gaan En zweef zachtjes weg Langzaam van alles vandaan Doe maar wat ik je zeg Ik hou alles in de gaten Wees niet bang voor mij Ik ben je geweten Je onbewuste jij Jij hebt moeten doorstaan Waar de rest geen weet…

in het geweten is vaak het verleden van ijzige gedachten opgegeten het verschraalt de zachte milde wens maakt de huid tot afschermend schild ziet het verlangen door een ongeslepen lens toch straalt, soms heel even een gloed van zuivere glans door vermeende muren, als een vergulde lans het doet het gevoel een tel bestormend beven…

als ik de halve waarheid spreek is dat nog geen leugen enkel als ik niet zou deugen geraakt mijn geloofwaardigheid week als mijn geheugen hapert zo nu en dan is daarvoor niet altijd een enkele reden soms ben ik blij dat ik vergeetachtig ben, heb zo minder aan het verleden geleden. sinds ik afstand deed van sigaret en sigaar kan ik me niet…

probeer dat maar eens uit te leggen aan je kinderen niemand wordt als vader of moeder geboren voldoen aan een patroon zo ging het toch altijd nu besef ik dat mijn ouders door dezelfde hel zijn gegaan ik heb het mijn kroost uitgelegd, het knaagt…

Zijn zware geweten kocht hij telkens vrij volgens ruime regels met kinderpostzegels en de postcodeloterij de rest door te vergeten…

In volkomen stilte ontmoet je de stem van je geweten…

Het is een ontweken verwijt van een ontketend geweten. In schaamteloze onzindelijkheid van hen die naamloos heten. Welgelegen is elke geboden kans. Wij dienen slechts onszelf ter ere, onbekommerd in beschonken dans, om eigen zaligheid te hoereren.…

Vat vol tegenstrijdigheden Ben ik, kolkend van Vrede en woede die Tegelijkertijd ongrijpbaar Zijn - het goede heb ik Voor met ieder mensenkind Maar sta ook hatelijk Tegenover hem als ik Omzie naar zijn hopeloos Menselijk tekort en ik Hem zijn wandaden Vergelden wil - Val ik terug op het Geweten waarin mijn Ziel nochtans…

Ik heb het geweten, Ik had het nog nooit zo zout gegeten. Het viel koud op mijn dak Als ik keek naar het gemak Waarmee het mij werd verweten. Geweten en zuiveringszout, dat is fout op fout.…

Is het een vraag of is het schijn Of zal dat het geweten zijn? Ik heb sindsdien niet stil gezeten. Hoe ik dat kon weten Ben ik helaas vergeten.…

bloemetjes en bijtjes raken nooit uitgekauwd hartendief, ik heb je lief is ook een geheid gedoe voorbij het zoete zijn nog vele lagen die wachten op ongerustheid van een dichter vreemd genoeg niet populair smartlappen zijn populair doodbloedend geweten snakt naar wat aandacht…

Een wurm in mijn hoofd wil mijn lot betuttelen – ik word er gek van.…

Wanneer mijn geweten er niet uitkomt bang om flauw te vallen van mezelf moet ik me behelpen met wetten de boeken noodverband voor bloed dat ik niet wil zien voor een wond die ze hadden moeten voorkomen Desnoods vechten we het uit in de rechtszaal of met God aan onze kant, ik heb hulp van advocaten en soldaten priesters staan me bij…

En wéér zal ik over die drempel gaan, als eerst. Het Licht straalt me tegemoet, valt om me heen, tweemaal andermaal. Terugkeren: tweemaal tot de derde keer. Daarna laat het lichaam de ziel achter alvorens zij opstijgt, alwaar ze hoort behoort en vooral: toebehoort aan degene, die altijd voor en om mij zorg droeg: God! Mijn erkenning en herkenning…

de stilte evenaarbaar de liefde evenmin het leven is haalbaar veranderen heeft geen zin werken is genaakbaar het doel haalt zich in eenzaam en verzaakbaar de hersenen in hun pin een hoofd zonder leven het gevoel laat zich doen ideeën staan te beven we geven van katoen…