Alle inzendingen over Eerste Kamer

ik heb jouw laatste dagen geteld op de vingers van mijn hand wij wisten wat zou komen verdriet groeide met het uur jouw stilte werd verstikkend en op den duur vulde mijn stem de kamer met het herhalen van jouw naam…

Ze hebben je weer op de korrel man De Kamer zit vol hongerige wolven Die Sywert heeft bijkans je graf gedolven Doe al je media toch in de ban. Al was je door de Wob eruit gegooid Zo "slim" als Attje Kuiken word je nooit…

Zij maakte in de Kamer veel misbaar Rond Timmermans die wachtgeld blijft toucheren Maar ook in de campagne gaat fungeren Dat is niet erg fatsoenlijk, volgens haar Maar zal haar nummer twee nu, Mona Keijzer, Van wachtgeld afzien? Nee, die is wel wijzer…

Een baby dat haar eerste kreetje slaakt Bij het zien van het eerste licht Lacht als ze je vinger voor het eerst aanraakt Haar eerste glimlach straalt van haar gezicht Huilen in de donkere nacht Alsof ze roept om aandacht Een slaapliedje, en ze slaapt weer zacht Een stille gaap met een lichte piep En je betrapt jezelf als je vol liefde lacht…

de eerste burger deelt goedgemutst pluimen uit aan brandweerlieden speldt medailles op spreekt woorden van lof gaat cadeaus aanbieden de eerste burger de eerste de beste laakt de chaotische toestanden rond de hulpverlening in Beslan: huilende mensen verwrongen handen de eerste burger keek naar het journaal zag dat het niet goed was wij…

Een hobo blaast de ochtend open de lucht trilt het eerste licht valt dralend op mijn handen de eerste schaduw vouw ik weetgraag open de eerste aarzeling uit zich in verwondering een hobo blaast de ochtend open een vogel zingt…

Hij is een doctorandus in de rechten en ook een Lionsclublid in mooi Hoevelaken Maar veel bekender wil hij toch niet raken Zijn schrijfsels liggen zelfs niet bij De Slegte Het valt niet mee, wel zwaar voor Norbert Klein De nummer twee achter Henk Krol te zijn…

Mijn eerste adem Van jou Mijn eerste hartslag Van jou Mijn eerste kus Van jou Mijn eerste omhelzing Van jou Mijn leven Van jou - Maar nu Na al die mooie jaren Mijn laatste omhelsing Voor jou Mijn laatste kus Voor jou Jouw adem stokte Jouw hartslag verstomde - Bedankt voor het leven Dat jij mij gaf Dat jij leefde voor mij Ons leven…

De eerste dag! Tevens de laatste hoort tot het verleden.…

nooit werden de stappen geteld anders dan om de maat te nemen van een kamer of een huis de volgende stap kan een verandering aankondigen een ontmoeting of een stapje terug in de werkelijkheid stapvoets door het leven op wisselende ondergrond stond soms even stil bij gedachten of mensen die lachten om niets dat werkelijk bestaat en…

. ---------------------------------------------------- uit: 'Eerste keus: liedteksten 1968-1986', 1987.…

Bij het eerste licht klinkt een echo, kraakt de derde trede even als voorheen. De leegte geurt vol koffie. Stof in verre hoeken draagt de kleur van eer en leed. Het knarst in zijn gewrichten, ademt enkel op het trage ritme van wie hier niet is. Het verliest zijn lenigheid, swingt niet meer in al zijn voegen.…

de eerste keer ben je altijd een beetje blind je weet nog niet naast wie je wilt zitten waar je wilt wonen wat je kunt lezen de allereerste keer is van je eerste tot je zeventiende het is het eerste huis waar je in bent een huis als alle andere het is het eerste boek dat je leest en je bent niet alleen maar lezer je neemt het…

wat was er eerst taal of muziek muziek denk ik taal denk ik muziek het eerste wat ik dacht dan taal maar ja ik denk wel meer…

denk eerst  eens na voordat je  met woorden een ander kwetst kijk eerst eens naar je eigen fouten voordat je  over die van een ander kletst…

Voor en van alles is een eerste keer Heel vaak wordt gedacht: dit wil ik wel weer Die streling, die kus Die intimiteit Voor en van alles is een eerste keer Die soms ook meteen de laatste kan zijn Wie herinnert zich níet die beleving...?…

Seraja jij bent- de zwarte vlinder ik het gele huis jij fladdert door mijn kamers Je zweeft Genoeglijk kijk ik naar jouw dansen je schaduw langs mijn wanden je ogen kijken naar de verf die langzaam bladdert ik leef…

Deze kamer is een woestenij vliegenmeppend om de troep te zien daaronder ligt nog meer. Stoffige spinnewebben tv-schaduwen op de verre muur gevangen in nachtstrikken nu.…

als een draaikolk van gedachten vliegen vlinders door mijn kamer en terwijl ik hen zie dansen zie ik wat geluk betekent en de vlinders blijven draaien en ik laat hen lekker vliegen in mijn draaikolk van gedachten voel ik vrolijkheid en rust…

Je prachtige vacht Die helder glansde In de ochtendzon Je nieuwsgierigheid Wanneer je op verkenning Door de kamer trok Tot vannacht het einde kwam Jou meenam In zijn kille greep Ik aaide Tot je hartslag Verdween in de stilte Niet wij Maar jij Vertroetelde ons…

het gaat al wat beter met vroeger met het geluk dat aan verdriet voorafgaat - je gaf me de huizen van geluk droeg me je drempels over van ruime kamers aan rivieren met onze lichamen in gesprek - toen wij de seconden leefden van die nu herijkte werkelijkheid als geliefden, maar gewonden…

de slaap die zich vannacht iets van mij aantrok liet me vallen. of een ander me nog oppikt wat je niet zien kunt in een donkere kamer, wie je niet ziet ergens meet cirkels eens maar nooit is nu, het vergelijkt weer het ruisen in de bloedbaan met het ruisen daarbuiten -------------------------------- uit: 'Zuurstofschuld', 2008.…

Een lange gang deur links, deur rechts deur links, deur rechts een rokende kamer een verbitterd gezicht verbeten verdriet opgekropte woede geur van inspanning inspanning om te vergeten Welkom op psychiatrie!…

vandaag ben ik de boom en vul de leegte in mijn kamer steeds voller word ik in de loop der jaren want alles wat er in moet lijkt van waarde maar liever zou ik als het kleine boompje stralen besneeuwd en zonder bal of piek als in mijn jeugd met in de witte stilte onverwacht het wonder…

er hangt een aureool om jou heen als jij de kamer binnen komt straalt het licht uit je ogen jouw bewegen geeft warmte aan leven omhult ons met de magie van samen die mystiek van geborgenheid willen wij niet kwijt…

Beter bewijs dat ik droomde bestaat niet: ze zweefden als vliegtuigjes weg door de kamer en kwamen in dromen van anderen aan. ----------------------------------------------- Uit: 'Het ging over rozen', 2002.…

ze zijn niet meer van hier zoals toen in een nog vers verleden ze komen nu op jonge, snelle benen ze komen maar hun blijven is van een ander duren ze zijn nu meer van daar al staan hun kamers hier nog aan ze komen om weer weg te gaan ik mag niet méér verlangen alleen hun geur blijft hangen.…

bij thuiskomst zie ik de foto van de dag waarop wij zo gelukkig waren elkaar het Ja-woord gaven mijn zoon, het levende bewijs van wat eens liefde was prijkt deze foto in zijn kamer, als ' bewijs ' nu rest er niets dan verbittering onder 'n dikke laag stof…

om dicht bij mezelf te blijven heb ik de kloof gedicht de kamers van mijn hart gevuld met warmte en mezelf welkom geheten getracht mijn woorden toegankelijk te maken voor andere ogen kortom ik heb een nieuw gedicht geschreven in louter zuinige woorden…

de tuin een winterse volière waar de vrijheid strakblauw boven hangt spreeuwen op en rond de waslijn met het vastgeknijperd pindamaal mussen, merels - op de muur, in de wilg, de coniferen - wachtend op hun beurt in de kamer voor het raam likkebaardt de kat…