Alle inzendingen over Elfjes suite

Een gele bloem in 't groene gras, een gouden bloemenweide Een zonnegroet die ieder jaar ons steevast komt verblijden De vlinder van het plantenrijk die magisch transformeert Ons wensen en verlangens brengt, ons tovermagie leert Wie niet haar pracht en schoonheid kent, haar elfjes niet bewondert Die heeft zich blijkbaar nooit over natuurmagie…

vanmorgen telde ik droomelfjes die van sprookjes in mijn kamer zweefden. ze maakten bochten om mijn oren rondjes om mijn hoofd en toverden met droomwater een glimlach om mijn mond. ze lieten mijn ogen lachen en brachten mij meer dan vreugde. vanmorgen heel vroeg nog knipoogde er zelfs één terug.…

Speenkruid, Slanke Sleutelbloem, Fluitekruid en Bosanemoon, groei, bloei, Flora floreert: Lente! Vogelzang en nesteldrang, de eerste vlinders, Fauna barst van leven: Lente! Rokjesdag, terrasje pikken, goed glas bier; laat maar komen die Lente!…

ik haal diep adem stijg op in het hete bad als witte ballon geest in de hitte temidden van duizenden zag ik je even je stond als verrast aan het hekje van de beurs mij toe te lachen overgang van sneeuw in witte boombladzijden vol voorjaarsmoeheid adieu maarten gebarsten lenteportret in congruentie moet je loslaten om weer op…

in de eurokas kweekt men hop tweemaal zo hoog als verleden jaar de gele muurbloem ruikt in het nauwe straatje naar gebakken uien voor de microfoon zingend in de badkamer de legionella aan de overkant van het grote meer brandt licht is het altijd feest…

I heerlijke geurtjes zweven over de drempel voor de rollator bij de oude rijn zwem je in een warm kuurbad de kou voorbij - alle gekken gaan naakt zwemmen in de singel het is hoog zomer je wordt wakker belast met wat je draagt een lieve glimlach lage winterzon op zoek naar saharageel boven onze stad…

Binnenin haar hoofd alle vogelgeluiden overstemd door gekoer van witte duiven Buitenom haar hoofd alle vogelgeluiden overstemd door gekras van zwarte raven…

je knikte lachte mij raadselachtig toe er hing wat spanning in dansend licht je neuriede warme klanken uit de oude doos hoorde hoe je stem het verhaal langzaam ontspon waarin jouw wereld werd geschapen toen je leven begon met feeën dwergen elfjes en kabouters alles passeerde de revue het zijn jouw historische cadeautjes…

kijkend door de achterruit zie ik niet wat ik verwacht op panoramisch glazen huid is een sprookje aangebracht door kunstenaar natuur met scherppuntig koud penseel een onvoorstelbare structuur een ingewikkeld ritueel ijzig blauw gemengd met wit schept elfjes-achtige ijsfiguren ik die gewrongen op de autozetel zit probeer er dwars doorheen…

De trage kamer groet hij, het vertrek van zitkuil, eethoek, suite, tot hij ze niet meer ziet. Hij sluit de ogen, wacht. Hij groet de zachte nacht, die langzaam, langzaam, hem de laatste tonen van gedachten horen doet. De leegte groet hij, toevluchtsoord.…

Al was het lang gelee Een dame dropt een zakdoek De heeren op duel Geparfumeerd gedichtje Suite E-dur kent ze wel Te keur en te onkeur Te wapen en te paard! De stilte slaat mij wakker Wat was hij fijnbesnaard!…

vlinders dansen een vederlichte sonate door jouw zachtverlichtte ziel niet traceerbaar zonder choreografie dwarrelend door jouw gedachten kleine elfjes de tinkelende voetjes slechts in een vluchtige aanraking met de bodem van het onbewuste maar waar zij raken bloeit op de warme gedachte besprenkeld met zoete nectar gesponnen cocons verlaten…

Bach,’Adagio’ uit suite nr. 3 in D groot, bwv 1068…

zing voor me zing over droefheid en eenzaamheid zing over de pijn zing voor me vertel me waar het land is waar verdriet en lijden niet bestaat zing over het land waar de elfjes dansen en over de feeën die in dromen wonen zing voor me over de blauwe golven van de zee die me naar het land achter de horizon brengen zing over…

het is hoogzomer een duif verdwijnt in de boom ik rij achteruit vijf arme hommels draaien rondjes in het bed van hostabloemen vakantietijd - de hondekop voor het raam staat op de uitkijk de aasgier kijkt schuin over zijn rechter schouder ik ben nog niet dood op het zebrapad werpt een allochtoonse zich voor de bushalte bomen…

dichtgevroren gracht uit het wak onder de brug vliegen drie eenden twee eenden zwemmen op het gestrooide brood af en meeuwenvluchten eenden weten zo goed om en om groen en bruin elkaar te vinden eenden op bezoek ze inspekteren de bloembak nog een keer broeden een koppel eenden vormt het vliegende schuim van storm en regen…

het pompstation voor de waterzuiverheid staan dikke hekken wolken wervelend in vochtige gewelven amarylles bollen voor allerheiligen poetsen vrouwen de graven met kraanwater - in het winterbos resoneert de sopraankoekoek van voorgaande herfst de waterstaete staat aan de vissershaven met bevroren vis…

een ven vol veertjes en twee monsters van eenden voorbij gevlogen oh don quichotte de helm van membrillo vol met scheerwater ik steel de hendel van de pomp van de bron de maagd waakt een ton van stenen de wijze heks blijft drijven op de wateren je gaf jezus melk oh heilige maria zorg voor ons water een droge zomer vier eenden…

Meneer Custor heeft U misschien ook een hond? nee, maar wel een vrouw! ik ben van de belasting dat maakt haar echt niets uit Toen ze tippelde raakte ze zichzelf aan de straatstenen niet kwijt…

aan de waterkant - een doorzichtige heli - beekjuffer in nood? met een snoepduik vangt een ijsvogel een visje - breken van water hap in regenboog - beekforel waant zich even wereldkampioen! avondschemering - bevers schillen wat twijgen - diner bij maanlicht net voor ik wil gaan, kijkt een libel in mijn lens - ze blijft én gaat…

Hij begint voorzichtig met kleine passen warmt heen en terug mij op, verlengt zijn been gaat van menuet naar pavane schrijdt ouderwets dieper voegt snelle stootjes toe laat zich dan gaan van allemande naar courante en voert mij de zesde hemel in zweeft daar langzaam sarabande met mij rond, in verwachting…

Ik wandel door het bos Daar zie ik ze vliegen Zo mooi vrolijk en los De kleine elfjes fluisteren in mijn oor We gaan je niet verlaten, zeggen de stemmetjes, die ik liever niet hoor. Dan open ik mijn ogen Moeder zit naast mijn bed Ze zit daar onbewogen Te bidden, Opdat ik het red.…

waar flora en fauna spiritueel verdroogden zonder enig contact met de mens groeide de wereld van knuffels en troetelbeesten omdat liefde en warmte ook andere gezichten kent zoals de kabouters en dwaallichtjes boven het zwart water ven dieper in het bos de dansende elfjes bij maanlicht op het mos griekse mythen en sagen in latere…

de vijand schier verlagen de tuin in voorjaarsgroen met geur van appelbloesem en sering -weet hij nog het grijze lood dat door de kleuren sneed tien keer heeft hij geteld verraden afgevoerd gedood we lopen terug achter ons herinnering de man, de steen met namen Beeld: Kinderen in het bosch, uit Chassidische Legenden Een suite…

de vijand schier verslagen de tuin in voorjaarsgroen met geur van appelbloesem en sering -weet hij nog het grijze lood dat door de kleuren sneed tien keer heeft hij geteld verraden afgevoerd gedood we lopen terug achter ons herinnering de man, de steen met namen Beeld: Kinderen in het bosch, uit Chassidische Legenden Een Suite…

En hen meetronen naar mijn suite als de bloeiende dag aanbreekt? Dan vergeten we de bijen. En het vliegverkeer rond Suiker. Die bepaalt wie er met wie dineert, aan mag liggen in chique gezelschap. Jaaaah, dit duurt de hele zomer! Verfomfaaide lelietjes van dalen dalen voor de mieren neer.…

Zoveel verwarring heerst er in deze suite: moet ik dit hemelse vooruitzicht vrezen of er alleen nog maar van genieten?…

Zoals scheppers de emmers vol over einders droegen Timmermannen leidekkers en matrozen tij aanjoegen Getekend door vingers luchtig gezegend door een hand In ‘t westen klom de zon steeds hoger in dat verre pand. Uit de nacht zongen soms rijen om tal van frêle symbolen Dood kan leven dierbaar elke kleur zijn van ook bosviolen Ook in ‘t oosten…

een telefoontje een windvlaag een zonnegloed steken in het hart vijf voor twaalf de telefoon doet het weer te laat verwijtbaar de sterke rechtse trekt de zieke linkse op uit gevallen haar liggend op de rug naast natte zweetpoelen jezelf instoppen god onder de grond wij drijven op intuïtie naast het onzichtbare…

geen doorkomen aan onder de linkse brugboog ligt een futennest in het voortuintje van een dode duif vleugels tegen de gevel in werkelijkheid kan het hek naar de vrijheid altijd open - zeg het me niet - hoeveel zwarte wateren moet ik afzoeken lage winterzon op de bodem van de singel ligt een vuilnisvat…