Netgedichten

netgedicht (nr. 51.326):

Nhow-suite 2302

Gejaagd schiet een lift mij de lucht in
naar een kamer tussen hemel en aarde
waar het me duizelt van mateloze vertekening
mensen in de diepte ineens mieren zijn
de machtige Maas een nietig stroompje oogt
een immens cruiseschip aan de kade
tot speelgoedbootje gereduceerd wordt.

Tuidraden van de brug onder de bruggen
spannen zich dwars door mijn verblijf heen
lijkt het illusies eraan opgehangen.
Met wolkenflarden voor 't raam
een waas voor mijn ontgoochelde ogen
raak ik vanuit een waanzinnig perspectief
bijna in gesprek met 't Opperwezen.

Zoveel verwarring heerst er in deze suite:
moet ik dit hemelse vooruitzicht vrezen
of er alleen nog maar van genieten?