Alle inzendingen over Emotionele Waterval

ik ben nog niet dat wat je wilt ik blijf een mens die vecht tegen de adem van schoffering dat rijpt als rottend fruit hij geniet van macht en spuugt zijn gal in een emotionele waterval zuigt elke druppel energie uit bloed en vel moge de hemel zich erbarmen over de arme nu de meedogendheid uit 't hart is gebannen…

Een emotionele waterval stortte ik over je uit gevoelsbagger op je sterfbed Jij gaf taal noch teken geen sein dat je mij hoorde onverstoorbaar doorstervend Reddeloos en radeloos moest ik je laten gaan het enige antwoord was je laatste zucht…

Velen emoties gaan op en neer wandelend door je gedachten en dat wel honderd keer. Soms zijn we boos, hebben we verdriet of pijn, zijn we terneergeslagen, het is te begrijpen, hoe dat moet zijn. Toch in de stilte, een hoekje heel klein, zijn de de emoties ineens niet meer zo klein. teleurstellingen in onze dagen blijven ons plagen…

Vol wollig schuim glijdt de brede waterval schuin naar beneden, buldert aangenaam met diepe basstem: "Hoe ik steeds betaam!" Telkens verrast een spattende golfknal. Tussen rotseilandjes en steile wal zweeft ijle waternevel, omhelst minzaam dansende regenbogen, maakt grote naam: een vluchtig, toch altijd durend kleurig bal.…

Het lijkt alsof, nee, het is echt zo alles in mij doet zeer als ik denk aan afstand als ik denk aan afscheid van jou zie ik telkens, nog steeds jouw ogen weer.…

Tranen zo groot in aantal, Aan het water lijk ik wel een waterval Kon ik het maar accepteren. Het zou me dan niet kunnen deren. Maar dat is niet mijn sterkste kant, Dus veeg ik nog een traan van mijn wang. En krop ik het maar op. Ik weet het….. Daar los ik niets mee op.…

Daar ben ik stilletjes in gegleden Het water laat ik over mij vallen Druppels emoties glijden langs mijn wangen Alsof het mijn eigen emoties zijn Laat ik me door die gevoelens bevangen In dit water laat ik mij drijven Totdat ik stranden zal Dan begin ik opnieuw met schrijven Bij een nieuwe waterval…

De waterval klaterend als een zilveren melodie Als ik jouw mooie gezicht voor me zie. De zon speelt op onze huid Als jij me in je armen sluit. Blauwe vogels zweven in de wind als jouw mond de mijne vindt. De wind ruist door de bomen als onze gedichten bij elkaar komen.…

ontstaan als druppel groeit de stroom tot waterval stortvloed van kristal…

Water glijdt over je heen Het klettert langs je naar beneden Je schittert in de zon Goud en zilver spetteren in het rond Regenbogen ontstaan aan je voet Je bent een prachtig gezicht Zo teder en o zo krachtig dat je bent Het mooiste op aarde Nieuw leven ontstaat in en om je heen Je bent een pracht van enorme waarde…

Druppels rollen naar beneden een sensuele waterstroom uit een lang vergeten droom kristallen van een ver verleden. Sneller, het ritme jaagt op tot een opzwepend tempo en in een heerlijk adagio bereiken ze de langverwachte top. Voldaan bezinkt droesem op de bodem van de rivier. Het licht van de maan beschijnt haar boezem en neemt haar…

in de tropen gromt de dondergod in een woelige sluimer druppels versmelten tot een straal die opbolt doorheen de grillige darmen van een grot naar de rand van het hoge rotsvlak de trechter die zwelt en overhelt de stroom is een glinsterende tong die gruis en slijk loswoelt haar bedding slijpt tot kruimels ze tuimelen in de kloof door…

Een ruisende waterval voert in de ochtend zonneschijn met zich mee drinkt samen met de beek in de middaguren met z'n twee een kopje algenthee. En in de nacht het maanlicht de waterschubben glanzen laat gaan ze samen op de loop langs bies en gele lis onbelangrijk hoe groot of klein het stroompje is.…

Water stroomt over het land stenen en zand genieten. Het rotsgedeelte laat zich strelen door de watermassa Het zand wordt verslonden. Het hoogteverschil is geboren. De druppels kleven aan elkaar Laten zich glijden naar beneden Met oorverdovend lawaai. De wind eet gretig van de rotsen Erosie is het gevolg Er wordt stilaan een bedding uitgeschuurd…

Waar het smeltwater in kleine bergbeekjes langs rotshellingen naar beneden dendert zie ik even een vlinder bij het bloesemleven water verzamelt zich in krachtige stromen naar beneden valt het vloeibaar over de rotsrand kletterend in regenboogstromen tegen de rotswand het water blijft vallen door het eigen gewicht en de vlinder die danst in…

Tranen vloeien Mijn gevoelens stoeien Schudden heen en weer Lichaam wat ga je toch te keer De pijn bereikt zijn grens Dit is toch echt niet wat ik wens Maar daar wordt niet om gevraagd Je word hier dagelijks mee geplaagd En nu is het gewoon teveel Ik zit in een dip en ben emotioneel.…

Het wordt allemaal teveel Heel emotioneel Lichaam ik verlies mijn grip Nee, ik zit niet in een dip Maar wanneer houdt het nu is op Ik zit nu echt aan mijn top Ook al verleg ik steeds meer mijn grens En blijf ik toch een vrolijk mens Komen de tranen steeds meer Pijn blijf eens weg al is het maar voor een keer.…

Je bent m’n vriend help mij zoals ik jou help als je me ‘t vraagt Ik respecteer je reactie op m’n bedelbrief ook als ’t shockeert- denk er over na kom je tot botte weigering lig dan niet wakker- voel je niet schuldig eens zal ik de teleurstelling verwerkt hebben Na je begrog door je escapade met m’n vrouw bleven we vrienden-…

Gedonder van een waterval gedonder van neervallend water lijkend op een musical... Water, water, water overal Dondererend geklater... Ik krijg er niet genoeg van Van donderend neervallend water...…

het schuimend water neerstortend in de diepte de waterval leeft…

een dicht gordijn van aaneengeregen druppels stortvloed van tranen…

neerstromend water kletterend spetterend in de natuur zo mooi zo puur stromend naar benee zit alleen starend voel de wind spelend met mijn haren voel de spetters op mijn gezicht stromend naar benee alleen ik vraag je sla een arm een arm om me heen voor mij is er maar een die mij kan troosten als ik me voel me weer voel zo…

neerkomend water van boven naar beneden wat een waterkracht…

rustgevend onderdeel van de natuur In jouw nevel verschijnt een regenboog op 't zonne-uur Ieder jaargetijde pas jij je aan Toch blijf jij zo jaar in jaar uit bestaan Jij bent zo krachtig en tegelijk zo hulpeloos Sterk als duizenden paarden en kwetsbaar als een roos Alleen al naar jou kijken is uitermate fijn Misschien had ik zelf wel een waterval…

Achter het geklater kijken wij samen naar de Stem van ooit die uitstort in ons willen horen ze doorboren ons verloren klanken suizen onophoudelijk in de leegte toch, jullie vergeef mijn suizen verhoor mijn stilte in jullie verlangen zijn woorden vergeten wordt zwijgen verstaan bedwongen word ik in het alles geven uit eigen…

ik praatte als een waterval een spraakwaterval mijn spraak valt in het niets terug in het water…

Kon je maar ín stilte begrijpen hoe gekwetst, gepijnigd en gestenigd ik zou zijn als een druppel in jouw waterval klamp ik mij aan jou vast en stort ik naar beneden…

Jij sprankelende woestheid dat eerder onbesuisd dan genadig de aarde kust tot ze blauw ziet, mijn ogen vurig doen glimmen alsof het niet genoeg is, druppels geschenken uit jouw schoot mijn gebarsten onderlip doet prikkelen met bijna snode speelsheid en ongemak dat vragend naar boven pruilt raak me waar je me raken kunt en ik…

De waterval sprenkelt helder water met intense helende kracht aan de bron ontsproten uit de diepten der aarde waar het goede tot heden verborgen bleef nu aan het licht gekomen uit een kloof geperst met grote kracht drommen mensen van heinde en ver aanvaarden dit fenomeen met dankbaarheid het wonder zal voortbestaan in alle eeuwigheid…

áls een grote en grootse waterval vol van glinsterende waterdruppels: met elk van ieder een kristal! De kracht van water dat alles schoon wast. De kracht van de ziel mijn ziel verviel niet met het verval van het water of van de watervallen... neen, zij herrees als een Phoenix! Niet langer in haar as verzonken, noch verdronken...…