Alle inzendingen over Er valt een knipoog

geëtst in de zwakste delen van het vruchtvlees door iedereen gekweld, valt er op een dag een knipoog uit het paradijs, de som van ongelijke delen wordt bij onze waarheid opgeteld.…

Op het puntje van mijn stamelende tong, Die bekende verwarring waaruit dan weer blijkt Dat jij mijn ruggengraat een beetje verboog Je snoert me de mond, voor jou zo eenvoudig, want je weet als ik kijk is het vaak een kwestie van een vluchtige knipoog…

troostende water zie ik je drijven op zachte golven naar het schip met de drie zeilen naar de verre dunne lijn naar de zakkende zon en je zwaait maar ik kan het niet, armen die weigeren mijn reputatie als miserabele afscheidsnemer er is veel wat ik niet begrijpen kan jij en ik zoals het was tussen de sterren vind ik je een liefdevolle knipoog…

Zoek eens iets anders dan 'Spel zonder grenzen' En snaak eens met een knipoog naar de mensen Ik ben het eens met Overwegs pleidooi Scheid zoet van zuur, afzichtelijk van mooi!...…

een dag verandert van kleur de zon vertrekt avond wordt wakker ik hoor de rust van de zee golven komen naderbij voetsporen verdwijnen wandel met natte voeten koud briesje fluistert in mijn oren nog even een knipoog van het laatste licht donker is het buiten een ster valt naar beneden zal ik een wens doen nee laat ik voor een ander…

de nacht valt als doeken over het hoofd alsof jij in bescherming rust maar de angst is donkerder dan het geloof…

Ik vlij mijn lichaam op het asfalt maak voor liefde weer ruim baan wanneer auto’s heftig toeterend al file rijdend langs mij gaan geen verbodsbord stopt mijn zinnen geen stopbord verbiedt mij de waan ik wil je hier op het teer beminnen toe lief geef mij voorrang laat je gaan kijk een zebrapad als bedstee zwart en wit als klank en kleur…

ze valt ze voelt hoe ze valt wel duizend verhalen diep valt ze ze glijdt ze voelt hoe ze glijdt langs gladde wanden van taal glijdt ze hij zwijgt ze voelt hoe hij zwijgt over verhalen in duizend talen zwijgt hij…

het geluk gekozen waarop de scheephoorn door mijn leven weg zal vloeien, hun lichamen schieten weg als mijn vermaledijde schaduw te dichtbij komt, verstomd de stemmen als ware het bevriende mensen, sinds zij bloeiden sta ik op vergrijsde voeten in een niemandsland, lidtekens van het loslaten gaan van hand tot hand, eigenlijk valt…

Maan en aarde zwerven door stelsels van de sterren, wie dicht die leeft in een eindeloze baan van z’n legenden, er valt nog zoveel te erven voor we sterven.…

Er valt altijd wel wat te betreuren. Ons leven valt niet altijd mee. Wat we hebben blijkt soms niet voor eeuwig. Een trap die omhoog kan voert ons soms weer naar de laagste tree. Soms wensen wij een trap te nemen. In ons leven te stijgen naar wat onze ijdelheid verwent.…

Een knipoog: ik kijk om, hij belooft iets, maar wat – wil ik geloven?…

de maagdenpalm mariablauw knipogend vroeger dan ooit…

de kapper keek met een knipoog naar de wipneus van de lichtekooi…

lag hoe in het hoge noorden de barre winter wit zag van sneeuwjacht op het ijs _______ de eerste regel van elke strofe is 'n knipoog naar Hans Andreus…

in het slootje lag een bootje  varen naar de grote plas  ze trokken daar een strootje  wie t eerste in z'n blootje ging uit moeders schone was  met wijdse blik verkenden ze al de zó natuurlijke attracties  heuvels, bos en waterval en wat een schik bij 't zien vooral van elkanders rijzende reacties als hoff'lijk heer roeide hij stevig…

Etablissementen poppedijnen in taveernen l'Amour est une folie voor een plezanterie met deernen Adèle leest au sucre Citronella, een novelle Liedeweij nipt witte wijnen aan mijn zij volgeerne Met een keurske dat haar halverwege splijt en knelle Le lendemain heb ik een houten kop met spijt te stellen Voor vlinders duurt de nacht…

De bultrug die bij Texel is gestrand Neemt met een knipoog afscheid van het leven, Alsof zij op de valreep aan wil geven: “Mentaal is er met mij niks aan de hand”. Een bultrug om een voorbeeld aan te nemen, zo af en toe een knipoog bij problemen.…

kom sint, geef mij dit jaar dé zin zo een waarvan mijn hart versneld gaat kloppen of desnoods even stil gaat staan de taal opnieuw me laat verrassen de woorden langzaam opengaan en ik me slechts hoef in te passen zo'n zin, zo'n klare zin…

Zul je naar me knipogen als je daar aangekomen bent? De weg erheen is licht, zo licht als je nooit zag. Dus ga maar meisje, ga maar, slaap eindelijk maar zacht. En als je daar aangekomen bent, daar boven aan het firmament, vergeet niet om te knipogen, want dan weet ik: je bent BOVEN. Dag lieverd…

lonkende appels opa's hand die hoger reikt mij een knipoog geeft…

wanneer ik een stofje in mijn oog krijg en moet knipogen moet ik even aan mijn vader denken…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

Ik moet je vergeten ik ben de ware niet voor jou maar je geeft me steeds weer hoop met die glimlach waar ik zo van hou Ik moet je vergeten het is voorbij ik wou dat je me dat liet weten dat je dat rechtstreeks tegen me zei ik moet je vergeten niet meer denken aan die zoen maar waarom ben ik naar die knipoog weer zo verliefd als toen…

wanneer ik vogels zie spelen in de lucht - ik vang jou en jij vangt mij – dan word ik zomaar blij en glimlach met kleine handen naar de stilte zoiets als heimwee ‘n tikkeltje dan ---------------------- foto: beeldentuin Dehullu 2008 kunstenaar: Sytske Miedema…

Een ondeugende lach een schalkse blik even de verleiding die knipoog van jou maar nee toch maar niet een dag met een gouden glans nooit meer af te pakken gevangen geluk ik ben rijk klinkt mijn fluister in de wind en de echo van mijn woorden weergalmt in mijn hart en vingertoppen die op het toetsenbord dansen…

In gelukzaligheid te dromen in een zetel van gedane arbeid en haar vruchtgebruik, drijvend op de witte wolken stromen en de tranen uit de laatste knipoog van het paradijs.…