Alle inzendingen over Feest in de Hemel...

ik heb je profiel weer gezien je haren plukten hemel de kleur kon ik door tegenlicht niet goed bekijken je stem klonk zacht ik zag het paradijs opbloeien en je ogen groeiden bloemen die ik nog niet plukken mocht nog winteren we door feesten trage dagen maar je blikken dragen al een kleur die lente opent in een nieuwe pas…

Het was ergens feest, er ligt braaksel in de goot – feest voor de spreeuwen.…

Van het concert des levens bestaat geen program Van het te vormen kabinet wel maar het wordt echter op z'n langst een middagpauzeconcert!…

En weer vliegen ganzen de winter in langs een hemel met enkel wolken ik hoor ze 's nachts als ik slapeloos lig jouw gemis in gedachten vertolken.…

Hand in hand, langs de gracht, samen feesten, tot diep in de nacht.…

Maar niemand die het aan me ziet Veel huilen zonder tranen Mijn stille intens verdriet Lieve vader in de hemel, ik mis je Ik mis je elke dag Je goede zorgen, je warme handen, je steun en je lach Ooit zullen wij weer samen zijn, dan wordt het echt groot feest Tot die tijd doe ik m'n best en zorg dat jij trots zou zijn geweest!…

Neptunus die haar als maagd wou nemen, zijn drietand ontbloot die fier ten hemel rees, doch zij herlaadde haar wapen en ontschoot in een hemelse lach kijk dat is nu mijn zee, geen gemaar maar klare taal op weg naar een tijdloze hereniging naar mij als haar toekomstige gemaal…

Zat in de zon, op m'n balkon, zag in m'n ooghoek een vreemd object Was het een schittering een luchtballon Het hing stil warempel was net, een bord, een schotel, een UFO misschien? Zou de zon rare dingen uithalen, of heb ik het goed gezien? Het ding bleef hangen, rode lichtjes flikkerden af en aan Bleef even staren, voor het besloot…

Een mens van weinig Woorden was je - Stil vergeleken Bij anderen die Zo luid te horen waren - Maar toch zo aanwezig door Je oogopslag, je onfeilbare Lichaamstaal die altijd De waarheid sprak en Waarmee niet te spotten Viel, uiting van vrede Gevonden in je eigen ziel, Nu zij er niet meer Zijn is het einde daar Van zoveel…

Musici dansen op ongelijke benen -- vuur uit de stenen.…

Zilver de hemel, donker en stil de bergen -- alsof ze slapen.…

Even buiten de stad ontdek ik het is feest overal hangt jeugdig groen en kleuren kwistig kleuren alles bont wat lange tijd slechts kleurloos is geweest het lijkt een vlucht mijn afscheid van de stad de hemel in van 't aardse paradijs waar aarde ruikt en 't jonge blad zich vouwt in 't licht ik aarzel niet maar spring er in…

wij zijn in de wolken geweest hebben daar een grandioos feest beleefd in feeërieke regenboogkleuren schikten godinnen hun verleidelijkste geuren goden bedienden in puur naturel het wel en wee van hun waardige gasten het orkest deed zijn hemelse best iedereen te fêteren met zijn geliefde muziek als onverwachte apotheose begon…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong, die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong. Woorden zo breekbaar als glas gebroken in mijn mond, die ik je graag nog had willen vertellen, maar waarvoor ik de moed niet vond...…

Het leven is een feest dat iedereen wel kent. Je bent er ooit geweest, er klonk een nare band. Je had geen conversatie, je keek steeds op de klok. De enige compensatie lag in een flinke slok.…

we hadden een feest georganiseerd voor hem die ons al die jaren trouw terzijde stond we hadden een lied gecomponeerd we konden onze lof niet op hij was goed, groot en geweldig om acht uur zou het beginnen maar om kwart voor zeven ging al de bel het feestvarken zat toen nog in bad we riepen naar boven: het is voor jou, het is de Daddel…

niets alleen dat ik vrijdag 55 werd definitief op weg naar de 60 en dat we elkaar alleen maar zout van gisteren in de ogen wrijven het had peper kunnen zijn vandaag gele rijst gegeten de kip met tamarinde bereid met perenjenever geklonken aan het gestorvene gedacht…

druif met nog een klein stukje pit Wij blijven op dit zilveren blad en -feest Totdat een hongerige feestganger of -dood ons uit ons lijden verlost…

Mijn moeder schrijft géén enkel gedicht Haar gedachten zijn zo licht, zij zegt de liedjes van haar vader in het Gents Soms zingt zij in het Frans om aarzelend te blijven steken in onbekend en vraagt haar woordenboek en toeverlaat om raad Samen breien wij de regels recht en rond dansen heupwiegend op de brug van Avignon begroeten de ochtendzon…

carnaval viert zichzelf in de verwrongen lach der dwazen vertoont een gelaat dat eens per jaar nauwelijks verholen eerlijk lijkt onthult het masker dat afgezet de val markeert van het fatsoen raapt zich samen als hoopje ellende het viert zichzelf de eerlijkheid toe…

Gehuld in Egyptisch kostuum Cleopatra is haar naam deze avond, deze nacht laat zij zich helemaal gaan zwarte lijnen in een donker gezicht gouden ogen op de mensen gericht muziek en menig drankje laten stemming komen dansen, swingen, heupen los niets is haar te dol haar hoofd slaat op hol vervoert haar naar oosterse dromen…

daar voorbij ligt Een meeslepend verhaal, een ontroerend gedicht Ze is veel meer dan een brochure voor een vakantie Niet slechts een een-dimensionale garantie Ze is vooral de beleving van de reis Een zonsondergang in Kenia, noorderlicht boven het poolijs Ze is niet alleen de vrolijke uitnodiging van lokkende kleuren Nog veel meer is ze het feest…

getrouw en gebonden bruid ongeschonden bruiloft onstuimig feest getuige is een beest. bruid innig gekust ruzie nog gesust kapers op de kust geen nacht meer rust. 1979.…

Ach wat was het meisje treurig nog niet eens thuis daar lieten haar bloemen al hun kopje hangen zij kon haar oogjes niet geloven een traantje kwam naar boven en wat was dat plukken toch een feest geweest…

kruisten Was er geen weg meer terug De draden van het web sponnen Zich razendsnel tot een mooi En sterk weefsel, dat Mits zorgvuldig behandeld Niet stuk te krijgen zou zijn Hij de schering, ik de inslag Ik liet zijn glimlach geboren Worden, om er elke keer weer Hulpelozer in onder te gaan Alleen wij hadden bestaan Het was het wilde feest…

de kalender was al vele jaren niet afgestoft vergeling sloeg toe, niet alleen op het behang op het raam tikte de tijd, een te lange tak die had weten te ontsnappen probeerde het steeds opnieuw uiteindelijk opende ze de ramen waardoor de zon haar ten dans vroeg stilletjes kroop de prille lente naar binnen…

talloze kransjes en dennen worden gegijzeld omwille van de binnenrukkende sfeer zelfs de bijlmerbajes wordt ermee behangen en centraal twinkelt met twijgjes en lampjes welkom reizigers: in dit kermisachtig onthaal zijn de kinderen onnozel genoeg om te beloven dat ze nog steeds in de kerstman geloven? ik zag hoe de eerwaarde werd beschoten…

Wat is het toch weer een feest Wanneer het weekend is aangebroken En ik even mijn gedachten kan legen in de prullenbak Zodat mijn emotie en geweten de hoofdlijnen zijn Voor in het weekend, als ik weer eens lekker Uit mijn dak ga in de discotheek of als het weer Eens mooi weer wordt, want dat was het vandaag Toch wel redelijk en morgen is het…

de oude Eusebius met haar imposante pilasters midden in de stad aan de IJssel van de eeuwenoude koek heeft geen weet dat een Bourgondiër op koorhoogte net om de hoek in een middeleeuws gewelf zich vergrijpt aan de borsten van de Dame Blanche uitdagend gekleed met warme chocolade: hij gaf haar geen enkele kans tegenover hem weet…

Ik vier het feest van de bloemen en voel me ontspannen en vredig. In elk bloeiend ogenblik wordt mijn toekomst geboren en sterft mijn verleden. Ik streef geen mooie bloem meer na maar wil enkel genieten van mijn prachtige bloesem en me thuis voelen in mijn bloeiende bloem.…