inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 64.325):

mijn schepping van het Wad

hoe groot de zee ook moge zijn
in mijn schepping is ze toch de kleine
trog in mijn waterige hand, ze herbeleeft
het kruien van ijs en het schreien van de regen

ik leerde haar kennen met kleine stapjes
in de bruid van het zand - de bruidegom
van mijn Wad - het feest der occulte bewegingen
lifte mee op het deinen van haar wang

eens zag ik Neptunus die haar als maagd
wou nemen, zijn drietand ontbloot die fier
ten hemel rees, doch zij herlaadde haar wapen
en ontschoot in een hemelse lach

kijk dat is nu mijn zee, geen gemaar maar klare
taal op weg naar een tijdloze hereniging naar
mij als haar toekomstige gemaal

Schrijver: elze, 28 november 2017


Geplaatst in de categorie: tijd

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 100

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)