Alle inzendingen over Firmament

Jij staat centraal in ieder van mijn verhaal jouw lach verrijkt mijn dag jouw woorden zijn een echo van mijn gedachten zo sterk sta je in mijn zijn dat jij, geworteld in elk gebaar, mij schijnbaar moeiteloos brengt naar het hemels firmament.…

Schitterende sterren aan het verre firmament. Als het ware bijna tastbaar, maar nog even ver weg.…

Zee, storm en duister en eeuwigheden breken in de nacht; mij worde dracht van firmamenten zeer verzacht. ik kan der vuren huiverende wacht niet langer hoeden ik ben gans ontkracht geef mij uw schemering geef mij uw grijze wind ------------------------------- uit: Verzamelde Gedichten.…

hield maar niet op rond de jaarwende stemmen die hoog opgaven van sterren aan firmamenten goede bekenden maar wat ik ook kon zien een sterretje her en der voor de rest nop te dichtbij misschien ze stralen immers pas van verre je verliest zicht als je mee licht…

aan allen die ook weer zoeken wat wij nooit vonden aan hen die menen te weten wat eerder al bleek niet zo te zijn aan het wit en het zwart als eeuwig goed en kwaad al die in beton gegoten stellingen onwrikbaar aan het firmament met ergens een vlekje zo ongeveer in het midden…

Teder lachend in de nacht lig ik naast jou smachtend mooi in mijn schoonste lentetooi Fonkelsterren schijnen zacht hemelogen in de kosmos lieflijk glooiend firmament Ik wil jou je minnen vragen en je microkosmos dieper dragen liefdevol en permanent…

Als een fonkelende ster aan een donker firmament zo valt hij op tussen de uitgebluste mensen. Hij spreekt als was het een bloementaal. Met zijn woorden als kleuren, probeert hij zin te geven aan een anders saai en monotoon bestaan. Hij schildert een mozaïek op een doek dat anders, niet ingevuld, in een oneindigheid verdwijnt.…

dichters dichten over geveinsd geluk dat zich in tegenweer staande weet te houden over koppels die in nimmer aflatende begeerte de grote en kleine beren van het firmament vrijen over trouw en nietsontziende passie en zoveel meer totdat ze stilvallen en men zich afvraagt van 'hoe ging het nu werkelijk ook alweer'…

Als eerste was er de liefde; ongrijpbaar voor de goden, voor de zielen, of de mens Hoe ver het firmament en aarde zich ook uitstrekken, hoe ver de oceaan ook reikt, hoe hoog het vlammend vuur ook brandt De liefde is altijd groter, de wind kan je niet bereiken, niet het vuur,niet de zon, noch de maan: De liefde is groter dan dit…

Als eerste was er de liefde; ongrijpbaar voor de goden, voor de zielen, of de mens Hoe ver het firmament en aarde zich ook uitstrekken, hoe ver de oceaan ook reikt, hoe hoog het vlammend vuur ook brandt De liefde is altijd groter, de wind kan je niet bereiken, niet het vuur, niet de zon, noch de maan: De liefde is groter dan dit alles…

je draait je om ik om je heen en vang de lach van maan voor jou de zon alleen je ogen lezen onbegrip kijken door mijn transparante ik in ongekende verten je lach brak af ik zag dat jij een ander nu je warme aandacht gaf ik firmament geen nieuwe sterren in het zicht en dwaal donker rond zonder jouw licht…

Onze ster aan de hemel Onze kanjer aan het firmament Onze kleine pup Onze grote vent Uit respect voor jou kozen wij voor je dood Omdat het leven jou geen toekomst bood Niet te voorspellen totaal onverwacht Lieve Kaïn Rust zacht…

Elke nacht drink ik jouw liefde Zie het witgoud hoog aan het firmament Voel mij verbonden met die diepte Slaap dan rustig weer in heel content. Soms ben ik wel een dag vereenzaamd Lukken dagelijkse zaken niet Het is dan dat ik weer uitkijk Naar al die sterren in het verschiet.…

Een elektrische schok vanaf het moment dat ik in jouw ogen keek als een spagaat uit de coulissen gesprongen pulseert een wisselstroom door mijn lijf ik wist het meteen deze lading raak ik nooit meer kwijt onder hoogspanning loop ik met jou in mijn hoofd deze maalstroom laat sterren stralen aan het firmament…

Mijn tranen prikken de sterren door het papier van het zwarte firmament. Ik sta hier versteld, als een beeld dat is vergeten. Achter mij zie ik geen voetstappen meer. Ik adem je uit en geef me over aan ons leven. Ik pluk opnieuw de dag van winterbomen.…

ah, die lucht zwoelig warm doordrenkt van lentebloesems, wiegt mij over de weide een blad aan de boom lacht mij toe ik nestel gras kietelt mijn voeten en het beekje stroomt lustig meanderend alles daarbuiten stil hoor de muziek van het onhoorbare vult het firmament haar galm schampt…

Hij komt als een wervelwind, stormt en neemt in, in een zucht is het voorbij dan is er weer een ster aan het firmament en is een leven op aarde, voorgoed voorbij…

De ster zoals die aan het firmament staat, vind je ook in je hart. Volg die ster, laat hem je pad verlichten, en je kunt niet misgaan. Als een ieder zijn ster zou volgen, zou er eenheid op deze aarde zijn, dan zou een ieder vol geluk zijn en tot volledige bloei kunnen komen. Volg daarom je ster, en wees wie je bent.…

onze hoofden harten en levens waarin jij altijd aanwezig bent omarmen jou warm elke dag met een liefhebbende lach liever zouden wij de tijd herscheppen door jouw ster aan het firmament terug naar hier te verhuizen zodat wij thuis zijn bij elkaar…

Stiekem kwam de maan op de dichter had hem niet gezien en huilde tot de wolken het firmament prijsgaven De dichter had geen aandacht voor het kleinste hemellicht zijn ogen had hij gesloten en hij huilde om de maan Hij dacht dat hij zich inbeeldde hoe de maan hem flets bescheen de dichter heeft nooit geweten hoezeer droom en werkelijkheid…

de man aan de zelfkant voorbij alle sprookjes wil voor zijn arme donder nog wel in een vallende ster uit de ruimte geloven, zonder poespas de hemel als strohalm, redding misschien in de ster die eraf waait, suizend het firmament achter zich laat gloedvol repeteert hij zijn wens en staart in een leegte voortdurend…

Starend Naar Uw machtig firmament Uitgestrekte armen Trachtend wolken te raken Als waren het mijn vrienden Beeld ik mij in Hoe daar bij U Onnavolgbaar ver weg Dan werkelijk het paradijs is De eeuwige zon Ontembare vreugden Geen onnodige pijnen Geen reden tot tranen - Uw onmetelijke liefde - Als de zon hier ondergaat Kom mij halen -…

Tot de sterren aan het firmament verschijnen mijn gedachten in tijd en ruimte verdwijnen. Als de ochtenddauw mij dan gaat omarmen zal de nieuwe dag mij ook weer verwarmen. Dan zal ik mijn vleugels dicht gaan vouwen niet meer vluchten maar het leven aanvaarden.…

De zon zal zo ondergaan en zal de maan in zijn volle glorie aan het firmament staan. Jouw bericht is goed overgekomen en vanaf nu speelt de maan de hoofdrol in mijn dag- en nachtdromen.…

Tot de sterren aan het firmament verschijnen mijn gedachten in tijd en ruimte verdwijnen. Als de ochtenddauw mij gaat omarmen zal de nieuwe dag me ook weer verwarmen. Zal dan mijn vleugels dicht gaan vouwen niet meer vluchten maar het leven aanvaarden.…

het vergezicht was niet slechts voor mijn ogen een regen boog zich vloeiend voor de zon de spreeuwen lintten sluiers langs de hemel en zweefden zoals ik geen leven kon de wolken dreven weg in paarse tinten en achter hen azuurde firmament de hemelwind verlichtte avonduren en stilden dichters eeuwig dit moment…

zoals ik hier lig op mijn rug naar boven kijkend kaatst hun licht terug zoveel sterren die weer stralen je steeds afvragend waar blijven ze het halen iedere dag aan ons firmament schitteringen vreemd maar ook bekend vele levens lang mogen ze blijven zo kan ieder mens ze lezen en beschrijven…

Dromerijen drijven op de tonen van een lichtend firmament Vandaag lijkt wel eeuwig Ik drijf een eindje mee in ongekreukeld zicht Op guirlande en ballade zingt het landschap diep En ik verzink in onbeschrijf’lijke heelheid Heilzaam zing ik jou mijn lippen En sterrennevels als dansende parels cirkelen minnend om ons heen...…

ik zie je staan jouw silhouet tegen de hemel rakend aan een halve maan met een handvol wensen kijk je naar de sterren tot ze vallend gaan en jij de boodschap fluistert uit het diepst van je hart een vraag om sterkte en veel kracht want hoger aan het firmament ver boven het plejadengruis twinkelt een nieuw sterretje haar eerste leefmoment…

Plots lichtten vuurvliegjes flonkerend op en kwam het firmament omlaag. -------------------------- uit: 'Verzoenen', 2014.…