Alle inzendingen over Firmament

sliertige zwarte schaduwen trekken donkere strepen in het licht van de volle maan schimmen zonder vorm rusten op de dode tak van de heksenboom zitten zij te wachten op hen die angst verloochenen ontkennen dat zij er zijn willen niet de waarheid zien dat ook zij, in de naaste toekomst als schaduwen aan het nachtelijk firmament sliertig…

in mijn huls trek traag met jou door mensenland tot aan die bovenzinnelijke impuls van wieken naar de overkant alleen - draag ik je in mijn schoot spui je spreken de wereld in vlieg je vleugels arendgroot tot ik aan vrije hoogte win zo breek ik uit identieke dagen naar dat wezenlijk moment rond wijdte, wind en vlagen leven, lucht en firmament…

Toe straal me op,naar het firmament en laat me versmelten met jou Ik weet wie je bent,ik heb je gekend; geen behoefte meer aan hemelblauw.…

Is er een tijd, een moment Dat plots alles anders is Kan zijn, ontstaan Dat liefde zich Openbaart aan mensen Die ooit elders waren In het firmament Die hun tweeling ziel ontmoeten Herkenning, vertrouwen Verbaasd en verwonderd zijn Er is veel mogelijk En onmogelijk duurt langer Eeuw na eeuw schijnen wij te zoeken Rusteloos en verdwaald…

als een firmament vol sterren mij niet meer kan bekoren of ik van verre de stilte niet kan horen dan sta ik stil en kijk omhoog en zoek ik mijlenver in de zwarte hemelboog naar die ene ster die mij kan vertellen dat eenvoud 't raadsel vindt maar niet kan voorspellen hoe het leven zich windt ach, als sterren konden spreken zou 't…

het is fris bij dageraad mijn voeten, nog vrij van sokken en schoenen voelen nog de warmte van gister, enigszins verlaat, dat wel, stel het is vandaag nog als voorheen was er niets nieuws onder het firmament dan teer je op herinnering zonder dat je op een verrassing wordt verwend dat wel stel het is als de dag ervoor…

Denk zoveel mogelijk dingen bij elkaar uit liefde voor het firmament dat niemand open of dicht zal vouwen. Trek halverwege de berg je kleren aan. Leef, maar haast je. ---------------------------------- uit: 'Dat zij mij leest', 1998.…

Gebogen in gebroken zicht onachtzaam stoeiend glanzend snoer in traag ontwarren dof vergleden sterke jaren lang voorbij slechts oude mensen wisten nog het recht en stoer leven doofde zielloos woeste stormen nachten zwegen uitgestrekt door dromen toegedekt het firmament voorbij licht tast te laat in leeg…

Wat zou je doen als de dagen nachten werden maar de nachten niet doorbloedden tot dag Als een eeuwig firmament van verduisterde sterren verdwijnt in het neplicht van gevallen dromen Als de angst voor het donker gegrond blijkt omdat in het donker jij jezelf tegenkomt Kanten die je dacht te hebben verloren blijven je volgen voelen…

nachtmerrie al die herrie in je hoofd je zult het maar zijn niemand die aandacht schenkt aan wat jij creëert of misschien word je juist geëerd krijg je alle aandacht als je dichter bent ben je een mooiewoordenfabriek je overdondert gewoon jouw publiek met de mooiste metaforen als je dichter bent ben je de mooiste ster aan het aardse firmament…

drager van het licht ziener in duisternis dageraad en schemering die tijd en ruimte bereist in oneindige voorspoed doorkruist het universum van hart en ziel tot leven en dood begin en einde zoektocht naar meer gedragen in eindigheid lichtjaren ver geboren schitterend firmament sterrenpracht in nacht als wonder aanschouwt gedragen…

nog op reis een vleugje buitenland verdromend in je ogen je kuste me ik rook Parijs ik nam je hand de koffers maakten grenzen een eiland in de mensenzee we lachten samen de omgeving deinde met de golven mee je stem had zuidelijke klanken woorden nog een licht accent ik gaf je bloemen en je bloosde alle sterren uit het firmament…

daag voorzichtigheid uit zet stokslagen en steniging op de tocht om te verliezen de frisse wind die af en toe waait is de verzegeling waard van oude gebruiken nog heeft rode lak de zachtheid van de middeleeuwen hebben wij misschien te lang gewacht zij gaan als lichtend voorbeeld langs het firmament de goed opgeleide jonge vrouwen…

Zachtjes dein ik op de golven van geluk sluit de deur van slechte zorgen teveel bedrog heeft mijn hart gebrandmerkt maar nu laat ik mijn hart spreken zinderend stroomt het bloed jij bent als een ster uit het firmament en vlei mij voorzichtig naast jou neder voel geborgenheid genegenheid en gedeelde smart ik ben een grens gepasseerd…

en ben gewichtloos jouw graf doemt op maar de pijn raakt mij niet ik weet mij dichter… lucht is pure liefde waarop ik leef en zweef alle energie die je liet weet mij te doordringen maar jouw pijn raakt mij niet er is geen zeer meer vervlogen angels share achtervolgend leven valt niets raakt ons meer wij zijn verlicht verloren in het firmament…

Als jij straks niet meer schijnt jouw licht achter onze horizon verdwijnt mogen wij ervaren dat jouw stralen blijvende in onszelf verhalen Ja de bron van al het licht is nooit voor het duister gezwicht het is een ster aan het firmament echt wel door ons gekend Als straks jouw horizon is verlegd alles wat te zeggen is gezegd mag jij stralen…

het kouder kaatste blauwer uit het lege firmament spelden prikten licht goedkoper dan het leds equivalent daar waar zon in geel en rood haar huishouden viert spoort ook maan gesikkeld zijn talloos laatst kwartieren aan vreemd dat mensen zonder tijd door maneschijn verblijd gaan feesten met familie en vrienden op gezag van…

je lacht nog steeds goudblond de hele zomer ben jij de schitterende blauwdruk geweest van mijn zon in de eerste stralen legde jij iedere morgen de matrix neer voor haar schijnen maar ook verdwijnen in het subtiele samenspel van wolken wind en regen kwam ik jou altijd tegen aan het weids firmament de uren die wij samen waren…

Breng je neus naar de grond En zie hoe onzinnig zinnig het gekrioel Patronen trekt op en in de aarde Zie hoe rijp en groen Onzinnig lichtzinnig Haar hele wezen in overgave Richt naar de zon Zie omhoog naar het firmament Onzinnig oneindig draait het Zijn eeuwenoude figuren Wie denk jij wel dat je bent Om zinnig diepzinnig De zin te…

sterren aan het firmament branden gaten in het kaal krullen heel ons al massaal schijnen blijkbaar permanent traag verveling in het stieren kijkers die uitsluitend tollen draaien sferen zonder dollen prooi van eender kuddedieren manen blijven tijden hangen sloffen afgemat haar weiland stuiven lang niet meer voorbij want zij hoeven niet…

Een bliksemschicht doorklieft mijn droom de donder vult mijn wezen aan het groene firmament vliegen velen rustig rond de krachten van de eeuwigheid schijnen niemand meer te raken communicatie is hier anderszins het is een reeds begrijpen stralingslicht geeft boodschap weer de lading wordt verkregen gevoelens als bij een reûnie een weerzien…

deze cycloop onder de ontdekkers schittert ook nu nog als ik in een heldere nacht het firmament bewonder turend door mijn kijker nieuwsgierig ontdekkend komen ze weer in beeld…

groet voel ik dat het moet liggen met mijn lief die mij minnen doet als de wind met bloemen wuift mij verandert in een bij die altijd zoekt en zoemt en zo ’t leven kruis bestuift als de zon mijn geest verruimt en mijn blik verdwaast raakt mijn ziel zeer zoet gepluimd vertraagt natuur mijn haast als ik weer tot mij zelven kom het firmament…

De kleuren van bloemen, bomen en vogels; en alle kenmerkende weers- en hemelsignalen aan het firmament. Zij maken dat wij ons één kunnen voelen met zijn elementen. Dat wij heel nederig met hen klein mogen zijn waar de schepper ons allen kent.…

Heel hoog daar aan het firmament staat het voor ons te stralen, knijp je ogen ietsje toe om het wat dichter bij te halen. Dan hoef je niet zo angstig zijn of bang voor deze donkere nacht want waar nu de maan nog staat is het morgen een zon die lacht.…

langzaam zie ik jouw schaduw verbleken alsof het contrast wordt aangetast door tijd en onzekerheid nog sprankelt je lach en lichten je ogen plaatst je teint haar vitaliteit vol leven en spirit in een jeugdig geheel in een fraaie acte de préséance pluk je weer even de sterren die je vroeger hebt gegeven van het firmament…

zij was geen kolibrie of bij maar haar sfeervolle plaatje overweldigde mij vingers die voorzichtig het hart opende waar daglicht zacht naar binnen ging op dat zonmoment spiegelde de bloem zijn bloei in specifieke kleur aan het firmament dat beelden zond langs nanodraden naar een ver heelal waar ook vingers waren van jouw…

De uitgebluste maan gaat depressief zijns weegs en verdwijnt achter de coulissen van een nieuwe dag vol glans en geen van de sterren is nog zichtbaar aan het firmament dat zonneklaar de zijde van de sterkste heeft gekozen alle wulpse vrouwen blozen de deken van de morgen ligt gespreid hup, een vluggertje en dan ontbijt.…

Geen speelgoed, geen snoep of klatergoud maar… Pluk zo’n sterretje uit het firmament voor mij, asjeblief Ik zal het bewaren in mijn hart, het koesteren en laten schitteren, om onze koude wereld wat te verwarmen, om haar wat licht, wat liefde te schenken…

Om de poëzie te herbeleven, dien ik naar een andere maat te streven, verder dan de hemel op aarde te geloven, het is te vroeg om de lekkende aarde te doven, en te vertrekken op de vilten zolen van de nachtelijke stilte, als geluid zwijgend verscholen in een eindeloze stoet, bezongen als een bruid, die aan het firmament een nieuw…