Alle inzendingen over Floor van der Wal

2011 heeft je vermoord (voor Floor van der Wal) Je zonnige lach is voorgoed gedoofd en je grappen kunnen enkel nog engelen en heiligen doen lachen, terwijl zoveel mensen nog op je zaten te wachten, vol respect de hartkleppen opengeklapt, lieve al zozeer geplaagde, ik haat die ondingen op vier wielen al sinds mijn geboorte, liever zie…

de bladen van de zonnebloem zijn in steen vereeuwigd zij stierf, slechts achttien jaar dochter van ouders zus van twee broers haar nam was Floor zij bloeide in schoonheid elk blad van haar bloem was mooi passanten gedenken een moment haar kortstondige leven…

kijk ze daar nu staan de een nog vuriger dan de ander debatterend tjonge het lijkt allemaal zo echt zo waar zo heel veel belovend Floor voelt zich thuis in haar nieuwe huis voor haar geen koeien met gouden hoorns ze heeft haar keuze gemaakt vrijheid schittert in haar vleugels…

Het gevoel is gevangen weggestopt in de ziel benauwd, in alle hevigheid een aaneengestrengelde gedachte Klanken stromen uit mijn mond vormen woorden, zinnen Maar het verwoorden van de pijn blijft een echo Schreeuwende woorden krijgen geen vat op het hart Fluisterend snikken sterft weg…

De gedachte doorboort de kern van mijn hart Slopend en tergend langzaam dringt het binnen Als een speer met een botte punt recht in de ziel Weerhouden gaat niet en ik maak een web van gevoelens Maar in het nauw gedreven sterft de hoop…

Ogen dicht geknepen wacht ik span ik al mijn spieren aan wacht ik ogen dicht of stil verdriet ooit weg zal gaan Vervlogen, ogen dicht gespannen knijp ik palmen blauw denk ik ogen dicht vervlogen tijd met jou Dagen, stil verdriet zal komen wacht niet weet ik is in zicht daarvoor deed ik stil verdriet, maar, mijn ogen dicht…

mijn geweten is niet schoon mijn geweten is heel vies het is stoffig daar diep in mij een plek waar de zon  nooit schijnt ik wil het schoon ik wil het schoon poetsen met mijn tandenborstel was het maar zo makkelijk als het poetsen van mijn tanden.…

Groen en grazig schapen kijken glazig naar een zwierig stel lekker in hun vel tussen groene heuvels, door grijze nevels, over stille wegen. Gevoelens van vrijheid vallen met bakken uit de lucht.…

Dan koop ik voor Jan-Dirk een BMW, een huis voor Erik-Jaap in Saint-Tropez, een jacht voor Floor, een facelift voor Martine. Dat kóst wat hoor, da’s echt geen flauwekul, daarvan heeft Jan Modaal geen flauw benul.…

heden en verleden ken ik alleen maar mijn eigen unieke wereld van alledag waar elke gebeurtenis zich maar éénmaal voltrekt ondertussen schrijf ik bij gratie van onvolmaaktheid muziek op de blanke muren mijn ideeénwereld is mooier dan de werkelijkheid en denken maakt ongelukkig kom liefste dans met mij de witte wereld in en wals…

. ------------------------------------------- Voor Floor Goettsch en haar poëziewandelingen...…

van ver uit de stad beweegt een driekwartsmaat over de huizen door het open raam de kamer in, voorbij de stoel langs de tafel, zo in mijn bed alwaar ik luister naar de wals de wals geeft een glimlach en wat weemoed een herinnering en wat tranen op het gezicht van een ouwe dwaas…

Mijn handen om haar ranke hals haar heupen licht rakend lach ik, flirt ik, dans mijn wals volle lippen, zaligmakend een spoor, waar ik haar kuste haar lieve buik, oh, warme dijen mag mijn hand er laten rusten waar lijven zich nader vlijen ritme, de zwoelte, doet tijd vervagen genot is hoorbaar, zo is haar zucht adem aan adem, samen vertragen…

We zijn vandaag druk aan ’t speculeren Of Joran nu de waarheid heeft verteld En anders kan met recht worden gesteld Dat deze jongen heel goed kan acteren Al kennen we de waarheid niet precies De wereld kent wel Peter R. de Vries…

Denk niet dat ik maal Of in zijtakken verdwaal. Trots blijf ik royaal.…

de wals van wat als het morgen zwart wordt vogels voorgoed verdwijnen van wat als alles wankelt niets de goede kant opvalt van wat als de angst als een mes tussen de ribben steekt van wat als alles wat leeft sterven zal er niemand is om de doden te dragen de wals van wat als we morgen met lege handen staan omdat we niets hebben…

losgekomen van de wal word ik zoveel zachter geen kind zo aanwezig als het kind dat er niet meer is betoverd door het licht het diepe blauw altijd het geluid van water en wind losgekomen van de wal alles glanst als ik loslaat geen landschap eerder een visioen als ik loskom van de wal…

Gezichtsveld, kim, horizon of einder Lange lijn, zichzelf vormend de verte Op afstand, streep benaderd Van dichtbij, geen vreemd of bekend Helder spiegelt zich het licht in water vrij van kragen ~~ ~~ ~~ Kleurstelling is ingetogen waardig Kalm of stemmig, zoals men ook wel zegt Vervaagd landschap is de kneep Slimheid kijkers te verrassen…

- Zo hangt al honderd, honderd jaar Dat Waalse wijf om uw nek? 't Weegt zwaar. - Hoe zijt gij aan die bruid geraakt? Zij had mij gek en blind gemaakt. - Bracht zij iets mede? Ja, een schat!.... Een scheef gezicht en een snijdend blad. - Wat spraakt gij samen, Waals of Diets*? Het wijf zei alles en ik niets.…

Hebben we elkander toevallig ontmoet Hebben we al dan niet emoties gedeeld Aftastend, terughoudend en alert Onbewust in voor en tegenspoed Soms angstig soms trots en soms verveeld Gods wegen evengoed onze weg Onbekend het eeuwige vloeien Over zijn akkers ze zijn gelijk Onze levensloop naar achteraf blijkt Het is niet afhankelijk van wat ik…

Als muziek in mijn oren Weerklinkt jouw gelach Nu weet ik zeker Dat ik jou graag mag Je bent te vertouwen Dat wist ik meteen En in gedeelde fantasie Gaan we overal heen Ik zie je in gedachten In de woorden van dicht Maar de vriendschap die wij delen Is op het binnenste gericht Jij mag me kennen Ik laat je toe Delend mijn binnenste…

trompetmuziek schalt hartverscheurende corridas over de begraafplaats de hemelpoorten gaan open de geesten van de gestorven angelitos komen thuis vanuit zijn tuinstoeltje gebaart een oude man: méér leg er méér goudsbloemen op flor de muerto bloem van de dood je lijkt op de zon je kleur en geur wijzen de doden de weg de weg…

Vandaag neem ik de pont bij Wageningen en laat mij, als tevreden passagier, vervoeren door en over de rivier van wal naar wal, maar ik hoor niemand zingen. Een muntje brengt mij naar de overkant. Vandaag geen symboliek in Nederland.…

* dat 't waals gezwets zal boven slaan: 't en zal! Dat hopen, dat begeren wij: dat zeggen en dat zweren wij: zo lange als wij ons weren, wij: 't en zal, 't en zal, 't en zal! ---------------------------------- * 't en zal: het zal niet (gebeuren)…

In mijn armen dansen de dagen ritmisch op gespeelde klanken, waar uren steeds sneller willen, schuifelen voeten naar de avond sierlijk bewegen zij en beroeren de snaren, licht geraakt draaien ze kleine pasjes, volgen slepend de tonen en zweven richting duister, waar zij verdwijnen voor een laatste wals, duizelig valt de nacht als een…

ik laat mijn vogels vrij gisteren en vandaag onbeweeglijk zwart in diepte, zee en velden schaduwen verliezen naakt de oevers aan mijn zij waar ik mijn stem laat spreken ik kan nooit meer zijn laat me daarom varen naar uw spiegelken van lichte dromen waar gij me zuiver laat rusten in de cadans van lieflijke woorden ---------…

tranen druipen langzaam neer en sporen uit elkaar – draaddruppelend klein tot kleiner en tot niets vloeibaar stro dat fonkelt en schittert zoals ook jij hebt gedaan – toch en je denkt ik drink m’n glas klakzuigend leeg want wat niet gedronken wordt verschaalt deze droeve wijn verdraagt geen krans tergend lange bitterdronk toch wals…

mag invullen wie… want het zijn er vele - Maar ook lapzwansen zijn mensen die we het goede wensen Ook al weten we dat het eenrichtingsverkeer is naar ons willen ze niet horen Want wie niet meegaat in hun perverse eigengerechtigde denkwijze - waar met name het kind de dupe van wordt telt niet mee in de steeds meer aan lager wal…

Te Brugge in de oude vaderstad die eens vol rijke koopmans zat maar die ‘t nu al ontbreekt al buiten nog wat waalse draf en franse dwepers ijdel kaf dat niet als frans en spreekt daar eertijds, - o wat bittre schand - Heer Breydel heeft zijn bijl geplant in menig waalse borst die ‘t duur moest kopen aan zijn wraak zo hij in valse walse spraak…

De Goudenregen heeft Toos gekregen, de Ridderspoor staat bij Floor. Onze Lavatera staat nu bij Vera, de Anamonen heeft Astrid meegenomen. De Angelier is aan de zwier, de Akalei heeft averij. Maar mijn Lelietjes van Dalen kan niemand komen halen, want die heb ik voor het leven eens aan jou gegeven.…