Alle inzendingen over Foto

jonge meeuwen en het licht werden opgetild tussen handen en je mond, zo mooi om te zien -slaap maar, liefje- ik wilde blijven om alles te begrijpen huilde en lachte om blauwe gedichten zoals ‘in morgen’ het woord werd wind en vogels wisten wolken -slaap maar, liefje- want jij kwam los van zee foto…

vloog voorbij lente en zomer kleefde stilte aan het raam en ik dacht nog, zing zing de dag, zing je gave nu het nog kan in een brede schaduw van het gras en de ingevlochten, vele dromen maar de nacht moest zo verlopen en mijn woorden waren traag ach, deze koude deze vroege, kale koude er lag al sneeuw op de maan foto…

De dag breekt aan Maar geen zon te zien De leegte blijft om me heen De stilte is m’n enige vriend De herinneringen aan jou zijn niet genoeg om m’n hart weer met liefde te vullen Dagen lang zit ik naar je foto te kijken, alsof ik hoop dat je er zomaar uit zal stappen en me kus Bij het besef dat ik je nooit meer zal kunnen omarmen, je nooit meer…

als je doodgaat zal ik je zoeken in elke kamer ieder huis elke stad zal ik je zoeken zal ik je zoeken en ik zal je roepen bij het vallen van de avond in het duister van de nacht bij de glorie van de morgen zal ik je roepen zal ik je roepen en ik zal treuren met je foto in mijn hand als ik vlucht in je oude trui voor de oorverdovende…

We dragen beelden met ons mee soms in een fel laaiend vuur of juist een rustig kalme zee die beelden ze blijven op den duur Verbeelding wat je graag wil kan heel lang blijven hangen of beelden waarnaar je stil met liefde blijft verlangen Die beelden, foto's van ons leven met schaduwkanten of overbelicht koester dit geschenk want het gegeven…

ogen te vaak en werd een toevalligheid zoals een woord dat in het beloofde bergland naar beneden stort daar de illusie bemerkt; de mythe van het honinghart naïef bij elke boom en elke aalmoes van hoop gewuifd tot vaarwel tot niets in dat heel klein beetje leven rondom het water ------------------------------- foto…

De sneeuw is gesmolten de aarde heeft haar oorspronkelijke kleur en stoepen vegen hoeft niet meer voor onze deur maar wat was die witte wereld fotogeniek waarvan we de mooiste foto's maakten zo uniek en hebben genoten van het schaatsen op bevroren sloten nu is het voorbij de sneeuw is gesmolten en wachten we op de lente met haar ontluikend…

De nachten zijn vaak zo eenzaam zodat ik mijn eigen adem hoor net of ik alleen op de wereld ben met soms het treingeluid op het spoor En dan opnieuw is het weer donker lijkt het of de dag niet komen wil dan kijk ik even naar alle foto's en nog steeds is het stiller dan stil De eenzaamheid, soms niet te harden het maakt me moe en vaak…

ontzagwekkend boven binnenstadsdaken een zwenkend eskader duiven: het spat van ze af zilverwit en geelgroen goud meneer jeronimo 11 foto: erwin haasnoot http://bit.ly/ijB9YC…

wachten op nieuw groen maar het donker bleef stil toen de tijd het ook niet meer wist besloot ik op zoek naar andere kleuren nieuw licht te zagen het zwart aan jou te laten niettemin mocht het ooit nog eens tot een ontmoeting komen dan zal het een verstrooiing zijn, en wel daar waar dood laatste handen schudt foto…

Thuis zoek ik naar een foto van brem en dan merk ik dat ik toch wat anders zag... Ik trek met een nieuwe tekst mijn vergissing recht: grauw de dag grauw het duin en geel bloeit de gaspeldoorn…

elk beeld vertelt een oud verhaal rond mooie woorden struikelt het gevoel van volgepakte zinnen om te beginnen was er nog een zachte foto en een valse naam, die afscheid aan zijn slippen droeg waar ik ook naar vroeg, het rolde voor me uit geen uitgestippelde staketsels of een patroon naar nieuw duinenzand grondt helm aan zee verlaten…

ze in mijn hart Waar ik ga, sta, werk, winkel uitrust, uit ga, woon of gewoon naar uitkijk Waar ik maar ben, waar ik maar leef wat ik ook beleef, wat me maar lief is Ze zijn er altijd in mijn hart: mjn man, mijn kinderen, mijn gezin, mijn moeder, mijn familie Ik draag ze in mijn hart en in mijn portemonnee en als ik naar hun foto…

als ik alles om me heen hier wis zoals dat kan met zo'n foto app tegenwoordig zie ik mij zitten heel hoog in de lucht hoger dan des vogelen vlucht een aangeklede animalie afstekend tegen het sprankelend zwart van de statige sterrenhemel met m'n bril ik hoor hier niet is het enige wat ik kan denken, ik vlieg niet op eigen kracht…

het was begoocheling toen ik een foto van gewortelde schaduw trok ik weet nog hoe het rook de savanne van het warme hart de kou van de eenzame toendra ik ben vergeten hoe het voelde de gouden mist, de ochtend van de nachtbraker het laaghangend fruit in je kop draag je nog vrucht je bast is gegroefd, je dagvlieg gevangen in amberstroop onvermijdelijk…

Zo’n foto van de kleuterschool dat meisje met die vlechtjes ze lijkt me wat verlegen. Het schijnt dat ik dat ben. Herinneringen dan: alleen maar flarden, flitsen of simpel statisch beeld; geen geur of kleur eraan, geen enkele belevenis van ik.…

Geniet mensen Foto Dick Voogd…

Op de kast een foto van omhelzen, van jong geluk. Een lage zon leest langzaam zijn en haar gezicht, vol hoop en verlangen. Twee levens uitgehangen: het ging nooit stuk. Stilte heerst vandaag. Morgen gaat men ruimen, gaat men alles sluiten, en is ook dit getuigen, geheel en al uit andere tijd.…

Een foto met een tekst kan indrukwekkend zijn, misschien heb je er wat aan in de toekomst. Geschreven woorden van dichters maken je vaak blij! Het is een gave als je gedichten mag schrijven, zeker als je er mensen blij mee kunt maken. Waardeer de woorden in alle eenvoud, dichters schrijven heel vaak uit hun hart.…

Ik heb een zon voor op de dag en een maan voor in de nacht Sterren die aan de hemel staan water van een oceaan een foto aan de muur van Mars en bubbel belletjes in een cola glas een lichtje uit een gekleurd buisje wellicht zelfs een klein huisje ik geef je regenbogen en intieme dagdromen een hart vol verlangen altijd in jou belangen…

De foto opent mijn herinnering aan de vrijheid van het strand de ruimte waar alles kan waar ik mijn fantasieën opjoeg tot ik ermee wegvloog de hemel in maar er zat altijd een strik om mijn enkel, met een touw dat mij weer omlaagtrok en als ik een aanloop nam en in zee sprong, spoelde ik na een tijd vanzelf terug naar de familie aan…

ik rook de zomer en de hemel was dichtbij wij samen op een plaid nog groener dan de wei de foto van het pad met rust en stilte van een bosrand liet zien hoe ik je toen aanbad het bloot was rood verbrand een sprietje gras, een madelief met nonchalanche op de lippen ik was macho en een hartendief jij hoefde maar te kikken ik…

ik rook de zomer en de hemel was dichtbij wij samen op een plaid nog groener dan de wei de foto van het pad met rust en stilte van een bosrand liet zien hoe ik je toen aanbad het bloot was rood verbrand een sprietje gras, een madelief met nonchalanche op de lippen ik was macho en een hartendief jij hoefde maar te kikken ik…

Liefs, je zoon Tekst en foto Dick Voogd…

Ik stop mijn oren dicht met zelfgekozen geluiden ik giet mijn ogen vol met statussen en weetjes en soms zie ik ver weg op een foto het licht van de dag van vandaag Ik negeer de mensen om me heen, zo persoonlijk is mijn leven, helemaal op mijn maat gemaakt in mijn hoofd en bevestigd door mijn vrienden die mij raken en zich uitsluitend…

Foto Dick Voogd…

Ik ken de namen en een paar foto's van jouw vrienden, onwennig zouden we elkaar begroeten er zijn geen woorden voor om jouw wonder te delen We willen wel, maar kunnen het niet uitleggen, we willen het niet uitleggen omdat al tijdens het bedenken elke aanzet jouw essentie mist Ik moet erin berusten in de war te zijn gebracht…

De lieftallige jongedame van wie ik jouw portretfoto kocht noemde jou een enge vrouw wat ik maar gek vond want je ziet er keurig uit zo met dat strakke kapsel die jurk met pofmouwen en dat elegant gehaakte borstkleedje die in de nek met een broche versierd is de antieke foto is op de Leipzigerstrasse 128 in West-Berlijn gemaakt en zodra…

Eerst kijk ik naar de man aan het tafeltje dan naar het raam van het strandcafé stil als een foto, witte lijnen om de ruiten die mijn aandacht vasthouden zo mooi dat het me niet verveelt - het wit! het licht! de vlakverdeling! Ik raadpleegde de wijsheid van het internet: Waarom zijn foto's nooit saai?…

je knipt bloemen uit verkleurde foto's maakt boeketten van die tijd de restanten leg je maar terzijde omdat het niemand verder spijt ze bloeien in het licht van alle kleuren de geuren zijn nog schraal herinneringen gaan weer leven in beelden met een nieuw verhaal de scherpte is afgevlakt tranen zijn verdwenen jaren schoonheid komen…