Alle inzendingen over Gêne?

de demonen hielden zich schuil onaangekondigd nestelden ze zich in de spelonken van mijn geest zonder gêne legden ze mijn moeizaam verworven schuilplaatsen één voor één bloot meedogenloos blokkeerden ze mijn gedachtenreizen ontwrichtten de grond van mijn bestaan voegden angsten toe aan het fragiele palet in een sporadische adempauze werd…

Maar is haar lijf nergens zo gesloten door haar tepels ontsteld in de blouse uit gêne in de schaamte willen ontvluchten als een vlinder uit een meisjeshand. De zachte kern kent nog niet de weelde van een volwassene beminde in haar schoot wat haar geliefden met haar deelden, als een vlinder uit een meisjeshand.…

glas dat je zwier santé de lucht in stak Omdat je het lustig oog ontbrak liet je frivool de rokken hogen lonkte me blozend, opgetogen met blikken waaruit smeken sprak Dan fluweel jij je dronken hoofd getemd en zwak in schrijnend besef dat het niet helpt om te pruilen verveelt tussen de haren in mijn nek Ik zwijg als je zonder gêne…

Ik dwaal als een herder zonder gêne, zeef de stralen uit de dag. Ik laat me kosteloos verwennen, leef op ieder anders lach. Proef de weemoed, menig ander ging je voor. Het is de vlucht van zorgen. Lik de lafheid, ik moet er echt vandoor. Het is de vlucht van morgen.…

Een rilling van m'n kruin tot aan m'n schenen Met haat doordrenkte waanzin spreekt zich uit De menigte joelt mee vanuit haar tenen Hun stille wens maakt hij tot een besluit Zo grof, zo hard, geen gêne te bekennen Het volk in onvrêe zoekt een zondebok Als kuddedieren laten zij zich mennen Zij willen slaan, en hij geeft hen de stok Het steekt…

De gêne voor het wild plassen is verdwenen. Hup, daar gaat hij weer. Ik ben het zeiken zat.…

licht wil ik einders voorbij gedreven mijn zucht verhuld in kabbelend water juventus speuren indigo dromen vol nachtviolen en langs de bedding echo’s verzaden naamletters raden in bovenaards blauw ongerijmd tijd met rijp camoufleren halfweg het water tijstromen spelen lachsalvo’s delen in aurora-rood naakt zal ik gêne voorbij…

Nu bewegen wij ons in een overdonderende scène, op een laatste hartsnaar van een hogere octaaf, maken we een onberispelijke pirouette, het hoogtepunt als middelpunt in een verbond zonder gêne in een onuitspreekbare taal.…

Toen mijn lippen jouw innerlijk begroeten ik je geurende nectar proefde over mijn tong je handen klauwden trokken aan mijn haren was ik even onsterfelijk voor eeuwig jong Als een boog lag jij gespannen je lichaam trilde alle gêne was verbannen je geilheid nog lang niet gestild dus nam ik jou ruw vloekend, gemeen hard en boos jouw lust aanwakkerde…

De tijd verlegd contouren nergens zo gesloten door haar tepels ontsteld in de blouses van de gêne zich in de schaamte willen vluchten als een vlinder in een meisjeshand. De fruitmand kent nog niet de weelde als adult met een beminde in haar schoot wat haar geliefden nog niet zullen strelen, als een vlinder in een meisjeshand.…

weer En loopt zij langs de bar nu voor de achtste keer Ogen in het duister kijken haar smachtend aan, Zij weet dat zij haar volgen waar zij ook zal gaan Zij praalt en paradeert met borsten ver vooruit En als zij vrolijk lacht, dan doet zij dit zeer luid Beschilderd als een krijger rest haar weer één doel Zucht naar macht en seks, zonder gêne…

Nou, nou, dacht ik, dat is me, dat was me wat, die scène, die ik niet zonder gêne in veel te korte tijd tot treurdicht heb gebreid! Maar ja, ik had geen keuze: dat kwam door al die reuzen!…

Geen twijfels, geen gêne, gewoon jij en ik in een veilige vrijheid wellustig verbonden. Geen teugels, maar vleugels die ons samenzijn steeds naar hemelse hoogte hebben verzonden.…

Zo blijken ook elementaire deeltjes onderhevig aan universele gêne. Als je kijkt wijzigen ze schuchter en onvoorspelbaar hun snelheid of plaats. Staalharde wetten en eeuwen waterdicht cijferwerk: ze werden bedankt. Maar niet zonder stijl verlaat Werner het zinkende schip.…

jou zo'n groot vertrouwen draag ik je zomaar in mijn hart soms mee je hebt je eigen wereld, je gezin, je bestaan maar ik kan zo heerlijk met je praten je geeft zoveel energie met je olijke ogen door jou kan ik de tijd tijdloos laten geen druk, geen haast, tijd is even niet het vliegt voorbij, toch duurt een minuut uren ik open zonder gêne…

Persoonlijk heb ik menigeen van d’ondergang gered door naar Engeland te varen in een boot die kraakte van ellende, toen de Majesteit, nou haar koekje smaakte heerlijk, want van tulpenbollen word je echt niet vet De meeste mensen waren in die jaren aardig uitgeblust Maar de Brigade van Irene maakte mij juist zelfbewust Angst en schroom en gêne…

zwart ervan vervaagt het kost heus gratis al die woorden dus gebruik de schrijfsels ongevraagd  vertel het door aan vele luiden of ze nou luisteren of niet doe ze dat weinig euvel duiden want niet, dan niet, mij echt 'n biet massale reeks aan pennenvruchten toekomstig, voltooid, verleden tijd papier als lijdzaamste toehoorder kan 't gêne-loos…

We vertellen elkaar de meest intieme dingen, zonder gêne, je hebt dan wel een nieuwe man opgevist, maar ik weet best dat je polygaam bent, dus alsjeblieft, het ligt er zo dik bovenop, we zijn geschapen voor elkaar om de liefde te bedrijven, tenminste één keer, de dichter en de schilderes, mooi toch!…

en je wijze nederigheid was zonder gêne.…

Die vroege ochtend wilde me vast zoenen en zoenen, herinneren aan kinderschoenen, aan een der griffioenen, met als een soort leuk nabestaandenpensioen dat gene tonen wat april kan doen, sans gêne als 'n mise-en-scène.…

Zij die zo warm gelijk welvingen rond gehuld in gratie, met bloedvolle lippen uit zware lokken een geurspoor verzond laat nu haar robe en gêne ontglippen dan tollen ze klauwend neer op de grond langs zwarte gaten en heldere stippen beuken de bron waar de wereld ontstond zoals een branding op wakende klippen.…

Zo bloot als in de tropische landen, zonder gêne! Veel bloot zo voor handen, zo te zien, zonder rare camouflage of onzinnige opsmuk, push-up-onzin!…

, die wilde me vermoorden en dat zonder gêne, kijk!, hij schiet opnieuw en vertrekt geen spier!'. Het liefste wilde hij terug naar Afrika, weer handelen en ploeteren onder de hete zon, maar ondanks zijn power kwam de dood hem te na en werd ook hij overmeesterd, zonder pardon.…

schaamteloos laat je je blad vallen wacht maar volgend jaar bloos je weer en blikken wij…

Dat ik haar hand die zoekt nog vind, alsdan, dat mijn verloren mond haar nog verhoren kan, alsdan, dat ik droom dat zij de aangeboren schroom verlaten kan, alsdan, zij haar tranen weegt, de zon die van haar spiegels veegt, alsdan.…

Zij vond: ik moest een cum laude. Vond ik ook. Ik zei maar wat. Altijd braaf en zonder fraude. Door die leraar onderschat. In haar invalidenwagen stelde zij de man haar vragen. En toen werd de zes een zeven. Dank u! heb ik hem geschreven, naar zijn zomerhuis in Zweden. Met lof ging ik naar de tweede. Eigenlijk vraagt dit op het eerste gezicht…