35111 resultaten.
draadloze zegen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 400 beschut in ons warme huisje
met buiten harde wind en regen
waait de internet verbinding steeds weer uit en aan,
als een vlammetje reikend naar de draadloze zegen
maar mijn humeur gaat langzaam
en grondig naar de maan
had ik niet voor negen euro negenennegentig
één gigabyte gekocht
voor de verbinding met heel het al en zijn sterren?
waarom…
Sermoen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 92 De zon kwam uit het duister opdagen
Haar prille stralen voelden soeverijn
En luisterrijk klonk het ochtendrefrein
Van vogels die het licht weer zagen
Altijd zo dartel als hen wilde ik zijn
En net zo gul als bloesemende bloemen
Mij op niets dan mijn…
een moederhart
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 73 de regen en de wind
konden haar niet deren
ze rende naar haar kind
door 't gejank en luidop schreeuwen
het moederhart op hol geslagen
de leeuwin op volle toeren nu
een groep hyena's aan 't belagen
haar kleine welp, het was zo cru
ze was te laat, het was gebeurd
de dierenhemel berust haar kind
haar tranen wrang, natuur die treurt
de…
Weerspiegeling
hartenkreet
4.0 met 32 stemmen 393 ergens op een plaats
tussen bomen en wat struiken
spant een brug de oevers droog en
laat de zon iets moois ontluiken
spiegelingen op het water
tonen de dingen in realiteit
geen foutje te bespeuren
tot wind speelt met die werkelijkheid
de lijnen deinen verder open,
verdwijnen in onzichtbaarheid...
rimpelend, verlaat het beeld zijn vorm…
hap-slik
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 172 Een reiger roerloos in een sloot,
een kikvors geeft zich bloot,
door de zon in slaap gesust,
zich van geen kwaad bewust.
De gevolgen laten zich openbaren,
kikkers zijn voor reigers etenswaren.
Met de snelheid van het licht,
zijn lange snavel goed gericht,
hap, slik weg,
Sorry kikker, dit heet domme pech.…
Irene's open brief, de tante van WA!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 108 uiteindelijk tegen ons zal keren
de tante van onze majesteit Willem Alexander
voelt natuurlijk de werkelijkheid als geen ander
ik adviseer haar te fuseren met Marianne Thieme
in een nieuwe partij voor mensen, natuur en dieren!!…
Winterkoning
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 476 17 gram botjes en veertjes, mooiste kleuren,
dit roestige kaneelbruin, zwart gestippeld,
een kleine winterkoning kleurt de struiken,
ik voel dit tere en slordige hoopje veren
oprecht leven, bruin en zwart gespikkeld,
kwetsbaar hoopje licht en lucht, donker asfalt,
dit vogeltje: teer, een zacht kloppend hartje,
grootste woorden helpen nu niet…
Mijn heide
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 220 Als de zon schijnt
over mijn mooie hei
Komen gedachten in mij
en verdwaal ik
in stilte en rust
Geniet van het een zijn
met de natuur
Vergeet ik elk uur
en hoop dat ik niet verdwaal
of de weg kwijt raak
Maar kom altijd op het juiste pad…
winters moment
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 281 kristallen transformeren
op bevroren water…
zonnestralen weerkaatsen licht
op een klein wonderlijk theater
fruitig geel en groen
laten zich vooral gelden…
gekleurde nevel zweeft
verder boven uitgestrekte velden
een moment van schoonheid
die weldra zal wegkwijnen…
wanneer de zon straks
weer volop gaat… schijnen!…
regen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 171 wat donkere wolken drijven samen
de hemel wordt plots hel verlicht
gekraak, gedruis … een bliksemschicht
een foto waard, die luchtopname.
in mum van tijd, wat tellen later
als hemelsluizen opengaan
verlangen akkers drooggestaan...
naar bakken vol met regenwater.
de regen daalt nu heftig neder
het levensvocht voor vele dingen
laat dier…
Vertraging
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 50 Ik heb zoveel asfalt gezien
Zoveel wegen
Zoveel snelheid
Zoveel ondoordringbare stenen
Ik heb met zachte handen
in de verbeelding
het landschap uitgedacht
Alles was vloeibaar
Meerduidig
Alleen maar stroming
van een rivier naar zee
Kijk hoe de kleuren zich vermengen
met lucht en water
Hoe de horizon verdwijnt
Niets is hetzelfde…
Zwart wit
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 297 www.metronieuws.nl/node/856683
Rijstvelden in Soekaboemi, regendruppels in Camellia thee..
zwarte thee, zwarte ogen, zwarte tranen,
Indische wortel en peroxyde, zo wit kan zwart zijn.
Haat uit verdriet, zo wit kan zwart zijn..
Gevang in opperst gevang,niets kan schelen.
Tarantella en hoeden, mannen in het zwart..
Minder,minder, niets…
Kalmte staren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 Kalmte staren
Zonlicht gebaren
Weerkaatsend licht
Helder zicht
Stromende gloed
Water zoet
Spelende beek
Romantische kreek
Zoete mijmering
Natuurlijke speling
Drijvend fonteinkruid
Een ijsvogel schreeuwt luidt
Een decor als een vredesaltaar
Instemmend gedachtengebaar
Blijheid laten stromen
Gedachten mogen er wonen…
zijn groen wordt bruin
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 98 de winter is vertrokken
en de zon komt eraan
laat bloeien verse knoppen
de natuur laat maar begaan.
een boom wordt herboren
zo stoer en zo brutaal
was enkel zijn kledij verloren
na een jaar van pracht en praal!…
Wanneer wij zullen naakt zijn als de zee
poëzie
4.0 met 5 stemmen 644 Wanneer wij zullen naakt zijn als de zee,
Het blad, de boom, de ster, de maan, het licht,
En als de nacht zo diep en ruim en echt
En als de atmosfeer oneindig;
Wanneer wij hebben weggestuurd, wat ons
Weerhoudt te zijn zo open als de ruimte,
Wanneer wij, woorden-vollen, zullen zijn
Zoals het woordeloze naakt en echt,
Dan zullen wij de…
VAN DE NATUUR
poëzie
5.0 met 1 stemmen 974 De donkere verroeste blaren maken
Aarde in november weder vruchtbaar.
Alom gespreid liggen de plassen bloed,
De ritselende bloedstroom ruist,
Wanneer de wind de gele bodem veegt.
De bomen worden zienlijk kaal, alleen
De kruinen van de sparren staan nog vol
Van waaiers; fijn gestoken vorkjes aan
Een tak, pluimieren zij omlaag, of kruiven…
De wilde herfst komt langs de velden vegen
poëzie
4.0 met 3 stemmen 491 De wilde herfst komt langs de velden vegen,
De nachten worden jagende, de maan
Heeft haar blauw zilvren wapenrusting aan
En giet een stalen schijnsel langs de wegen.
De mensen worden kleiner; ingekeerd
Tot zich, huivren de smal geworden bomen ;
Hun dunne hoofden, naar het licht gekeerd,
Voelen lichaamssappen worden lome.
Er is een…
Ochtend
poëzie
5.0 met 3 stemmen 1.139 De hemel is zo troosteloos grijs,
Het wil niet dagen...
De wind zingt in de bomen een wijs
Van klagen...
Ik hoor de droppelen nedergaan
In ’t neevlig duister, –
Voor ’t open venster blijf ik staan
En luister...
Zo stil is ’t overal om mij heen
Op donkere wegen...
Alleen het troosteloos geween
Van regen...…
Van eerder.
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 695 Een dagboek zwart beklad
met een beetje kleur
misschien-
Wist ik dat het over was
want eerder kon het niet
verliezen-
Daarom zing ik
een afscheidslied
van eerder-
Om je te laten weten
dat ik aan je denk
altijd.…
Mogen wezen?
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 233 M'n hart, heeft een vriend maar dan als 'n pen
die pompt in plaats van bloed de inkt vooruit
zodat het op papier weergeeft wie ik ken
soms gevoelig maar zo kwam het tot dit besluit
mijn gedachten, laten voelen wie ik ben.…
jij en ons meisje en een beetje ik
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 271 ik zalf je met fijne woordjes
waarmee jij vroeger bij
ons meisje, van die rode
vlechtjes draaide
ik weet nog, aan het eind een
flinke krul en zij met haar bleek
gezichtje kende de wereld al
beter dan dat we beide dachten
maar jij, die me nu verzorgt me troost
op het bed dat stil van woorden
maar druk van gedachten zich uit
met kleine…
haiku gedachten
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 369 riethalmen ervoor
water op de achtergrond
wind waait erdoorheen…
In mij kan ik alles
hartenkreet
2.0 met 13 stemmen 1.723 In gedachten
tel ik de sterren,
ontdek de mooiste dieren in de wolken
en
zie de zonsondergang op het strand.
In mij kan ik alles wat ik nu niet kan.…
Herfstgedachten
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 803 Bladeren, rood en groen
Dwarrelen om mijn voeten
Paddestoelen in het plantsoen
Daar waar ze wezen moeten
De natuur weet altijd haar gang te gaan
Daar kunnen wij veel van leren
Het gras groeit, vindt vanzelf haar baan
Dat laat zich niet keren
De vogeltjes gaan niet op cursus
Om hun lied te zingen
Het roodborstje en ook de mus
Ze doen…
bomend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 121 verwaaide bomen
bladeren m’ n hoofd
tijd nemend
composterend
tot voedingsbodem
voor nieuwe
gedachtekiemen
al bomend
schiet ik wortel
en vertak…
bomend
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 168 verwaaide bomen
bladeren m’ n hoofd
tijd nemend
composterend
tot voedingsbodem
voor nieuwe
gedachtekiemen
al bomend
schiet ik wortel
en vertak…
Sneeuw
poëzie
4.0 met 1 stemmen 716 Vlokken, vlokken, vlokken,
gesteven schuim,
met scheuten en schokken
door 't ruim!
Ze zakken
bij pakken,
en, als er wind in zit,
waaien ze, waaien ze,
draaien ze, draaien ze, -
de lucht is donker van wit.
Eenbarelijk buien!
De grond wordt zat;
en dikker kleven de kuien
wat.
Ze leven,
die losse wittigheên!
Ze wervelweven,
ondereen,…
Avondrood brengt
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 156 een rode gloed
betovert
een stille avond
na geflirt
tussen
zon en zee
wordt de horizon één
met rustig
kabbelend water
fenomenale kleuren,
weerspiegelingen
van roodoranje
geboren uit liefde
van natuurelementen
drijven eindeloos
mijn geheugen
legt vast
al dit moois
op mijn netvlies
voor eeuwig
gebrand!…
de nevelbrug
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 181 In een landschap wild en onbedwongen,
vloeit een beekje vol verlangen.
een prille lentezon laaghangend,
belicht een brug, in neveldraad gesponnen.
het klare water zo zacht kabbelend,
zocht kronkelend zijn weg naar zee.
zelfs mijn schaduw onderwater nam gedwee,
de vele hindernissen, moeiteloos en zonder struikelen.
het onbekende van dit woelig…
Het algoritme van het brein
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 129 Het algoritme van het brein
als machinekamer
dendert voort
Nooit was de vernietiging zo groot
De schoonste bloem vermaalt
in rekenkundige modellen
Een mooie wereld ging ten onder
Een starre geest telt onze dagen af…