Alle inzendingen over Gekozen tijdsbeeld.

Verdriet zoals het wordt gedoogd en steeds wordt geproefd, dat zijn de tekens dat alles werd gedroomd zoals het niet zou moeten komen Een verwijzing naar de laatste regel soms een uit zijn verband gerukt citaat vaak toegeschreven aan die ander, waarin men een andere vorm of tragiek van een gekozen tijdsbeeld openslaat.…

hij leefde geen pose een lieve vrouw twee schatjes van kinderen dodelijk, levercirrose hij heeft een vriend hij is mijn vriend we lazen beiden Beets ik heb niks, hij heeft aids een wereldwijf, ik kuste haar graag haar liefde ging Vlaams door mijn maag uiteindelijk werd ze moeder van het kind voorbij gegaan door een vrind het is maar…

Op de grens van wind en water Bewegende wimpels, streep in de lucht Klotsend het kluiswater en aan de einder Wieken de tweetakt vleugels voort Op de grens van warmte en regen Wenkt de wal vol ongeduld Aan groen uitgeslagen touwen Trekt de patrijspoort en de mast Twee identieke zwart-gele fietsers Snijden geruisloos de polder in Een poes…

overleven, vanaf de geboorte lijkt hij onbegrensd, met momenten en op in het levensspiraal verwenst, het krimpt, het fluctueert in echo’s zoals de tijd ons biedt, nooit voor zichzelf, maar uit de chaos waar de mens voor staat uit de onbekende diepten van het verstand, we blikken vooruit en terug, in een voortschrijdende besef dat het tijdsbeeld…

waar mist licht verschuift komen tijdsbeelden samen een vogel rust zacht…

sneeuw viel en bleef liggen als een tijdsbeeld van witte stilte en juist die stilte sprak boekdelen...…

Een genre van twee in die ene Een tijdsbeeld van ver en zo dichtbij. Jane Birkin - Quoi http://www.youtube.com/watch?v=4PtPIEW3Dh…

Elke dag ben je ermee bezig. Anderhalve meter van elkaar, want anders loop je een gevaar. Boodschappen doen, één persoon achter een boodschappenkarretje, het wordt er niet gezelliger op.... Personeel in de winkels nog steeds hard werkend om de schappen gevuld te blijven houden. Groot…. Respect!! Bezoek ga je zoveel mogelijk…

als weer de tijd heen en weer rijdt je er naar blijft kijken gebeurt er niks ben je een stilstaand beeld op een wit doek een dood beeld zonder zin of bloed en dat is mooi, als je dat wilt.…

Oude dichters die gaan dood jonge dichters kunnen sterven. Blijvend is hun leesbaar brood goed voor u en ook de erven. Ja, wij dichters putten uit een eigen bron zonder heffing of belasting. In Den Haag staan dromen lozen klaar ons, ook dat nog, op te kunnen leggen. De Moraal: Stel in leiders maar geen blind vertrouwen.…

op de valreep van de herfst luistert elke vrucht voor vogels nauw ze gaan als gauwdieven verzamelend, totdat het grauw van deze tijd verspreid het rijpe fruit inhaalt de dag sluit eerder, nu het meerdere verscheiden onzer zon vanachter grijsheid naar omlaag schijnt daar verdwijnt het schemeruur in als het meezit, rode wolken als de…

Ik wacht, gedachten stromen snel van hak op tak geen indruk achterlaten, blijven Moedeloos rent zij maar haalt niet in zinloos achteraan staan Gedachteloos kijk ik voel wat het doet en besluit loos te gaan…

ik kies ons elke dag opnieuw zolang het kan want als je niet meer kiezen kunt en houden van dan verlies je dagen van geweest en is niks meer tastbaar jij kiest ons elke dag opnieuw we kiezen elkaar door dagen van geweest voor morgen en daarna en bovenal het meest voor liefde…

zó, zei de paljas ik ben gekozen zit ik voorlopig voor vier jaar op rozen…

Gevoelens vol verbijstering verdriet, boosheid, schuld worstelden om voorrang bij dag en bij nacht de wereld werd heel klein emoties des te groter alleen het delen met elkaar gaf steun door wat herkenning er was dan wel eindelijk rust maar niet voor de nabestaanden die bleven verslagen achter voor hen was er vooralsnog levenslang…

De stemmendans gedanst, de wals voltooid. Het opgewaaide stof wordt nu beschouwd en door de analistenschaar herkauwd. Opiniefestivals vervelen nooit. Mijn tuin weet niets van politieke droesem en baadt zich in de witte kersenbloesem.…

wij zijn het echt in de grote bol het flitslicht maakt ons voor even onherkenbaar het tijdsbeeld laat zich meten en de glazen ballen geven de naderende kerst alvast wat kleur…

Als je mij met je donkere ogen raakt word ik vloeibaar, transparant kristal als achtbaan van onze gezamenlijke dromen, vraag ik je om in jouw bloedbaan te mogen stromen, op het gevaar af dat ik mijzelf ook als vluchteling beschouw het water ademt waarvan we allen zijn gemaakt, nog aarzelen onze lippen de vraag is, of we wel van…

Het spoor leek eindeloos door te lopen zelfs voorbij de horizon we konden hem lang volgen maar plots was daar het einde toch besloot hij verder te gaan langs de rand en daar voorbij in het duister voorbij de einder konden we hem niet meer voelen op die tijd op die plaats daar vond hij rust daar was weer licht wij konden dat niet zien…

De tijd van draadloos internet breekt aan Alweer zo'n tijdsbeeld dat zich op komt dringen Niet bij te houden, die ontwikkelingen Waarvan ook steeds vertakkingen ontstaan Nu draadloos internet dus...Wat een tijd Nou ja, die draad was ik al jaren kwijt…

Een fietsend kind wordt nog een zeldzaamheid Dus schrappen scholen het verkeersexamen Daar zij dit dreigend tijdsbeeld reeds beamen Het laat zich raden waar dit straks toe leidt Zo raakt een kind, vrij van examenplicht Juíst stuurloos en in wankel evenwicht…

Een prachtig schilderij, zes witte mannen Een drietal daarvan lurkt aan een sigaar Het gaat hier om een treffend tijdsbeeld, maar Er staat geen vrouw op, dus het werd verbannen De rel kwam in de pers dus men hing vlug Het doek (of toch: de schaamlap?) weer terug…

in een ontwakende tram wordt een vrolijk groetende hond op de foto gezet een andere zit op schoot bij het stoplicht staat een moeder met kinderwagen en een mobieltje in haar hand een schrikbarend tijdsbeeld langzaam ontwaakt de stad en sla dit alles gade op een manier die anders is dan gisteren…

Door de flarden heen die voor hen gewoon waren verbaast de wereld opnieuw met een dromerig Den Haag een voorbijganger in een tot sleets gedragen jas maakt geen goede sier meer zijn gang is zwaar bij stilaan verderkomen portretteren hij en deelgenoten een voorbijgaand tijdsbeeld.…

Dat jaar was er maar één woord heilig: haar. over je voorhoofd en je schouders, over je ouders. Nu is het oude uitgevallen en wordt het woord: zij. Ik voel haar over mijn angst, over mij veilig.…

Wanneer in mijn dorp vroeger de kerkklokken luidden was dat of voor de doden of voor de bruiden tegenwoordig hullen zij zich in stilzwijgen men rust liever uit dan zo'n tijding te krijgen.…

En straks vast ook geschrapt Want in een tijd die slechts mobiel gepraat veelt Verdwijnt vanzelf zo'n tijdsbeeld uit het straatbeeld…

Een tijdsbeeld van regen over Hollandse wegen mensen die verkleumd klagen, om warme zonneschijn vragen natuur die steeds twijfelt, is het voorjaar of najaar maar regen daalt voort, ‘t natte natuurgebaar wordt het werkelijk warmer, of mogelijk nog natter als de wetenschap faalt, de natuur steeds gevatter blijft de zon achterwege, de traktatie…

In je vertrek weerklonk de diepe stem van een bronzen gong, de eindigheid voorbij, gekozen vrijheid resoneert in klankenvolle beeltenissen van jouw afwezigheid, ongenaakbaar, althans voor mij, lui jij morgen de vrijheidsklok, zoals je beweert?…

Op de snaren van het tijdsbeeld, vibreren rusteloze zandlopers. Roestig hoefijzer vangt veel tijd aan de muur, waar is het geluk? Vingers bespelen een oude harp, snaren breken, er vloeit bloed. Regendag, gevuld met niets dan buien, ook in het goede en kwaad. De tijdsreiziger ziet geen nieuwe landen maar met andere ogen.…