Alle inzendingen over Geschonden monument

Vertrouwen zwaar geschonden harde woorden sneden diep fladderende vlinders vermoord zodat mijn hart een wond opliep Mijn gevoel werd gevangen ver weggestopt in een kooi van pijn en stromende tranen het was alles, behalve mooi Vertrouwen zwaar geschonden nooit gedacht dat je zo zou zijn ik droomde fonteinen van liefde maar belandde in…

Het is vol, geschonden. Om nooit meer leeg te kunnen zijn.…

België heeft een corona patiënt Maggie zegt : er is een medicament dat kan genezen ook voor Chinezen en krijgt in Wuham haar monument!…

Muur geschonden bont geschilderd uiting van mentaliteit is te zien nooit meer te horen het is een teken van de tijd aan de wand…

wand De hemel lijkt aan de kant geveegd En ik, ik schrijf deze woorden met een distillaat van bloed en tranen sijpelend door de trechters van de tijd Meer gaten kan een dichter niet maken in de blinde muur, waar mensen stenen zijn op dit donkere uur, waar stenen graven zijn, monumenten voor zowel slachtoffers als daders Daar waar de…

Het is niet direct mijn zaak, maar toch… In het luchtledige van aantallen waren zij verdwenen, opgegaan in anonieme lijsten zonder gezicht voor mijn lijn, die ongevaarlijk geacht werd, mijn ouders te jong, mijn grootouders heb ik gewoon gekend. Ik trouwde een vrouw die wel verbonden is en zij maakte het verhaal tot wereld voor mij…

Een geel bord dat bericht: het monument is dicht. Je maakt wat mee op reis...…

Uw naam wordt geschonden, Uw koninkrijk betast. Wormen volgen het spoor, gieren gillen om de resten, van de volgende held. Geef ons meer! Uw wil geschiede? Amen.…

Kun je nagaan hoeveel neuzen geschonden zijn in het kabinet. Want: heb je er ooit iemand zien lopen met een ongeschonden neus?…

Rozenkrans bij je anjerbloem vastgespeld op een revers dat rust mijn held zijn door te leven Veteraan je kijkt me aan bevochten stilte bij een monument voor de vrede samen gaan…

(Tennisbal) Sneeuw in de jaren zeventig Mijn geheugen Ook het korte-termijn hiervan Dat net als het lange- goed functioneert Als nieuwe tennisbal; on- geschonden…

Ik heb de mensen vaak, teveel en blindelings vertrouwd mijn gevoelens verteld en wat me zoal bezig houdt Dat vertrouwen dat ik gaf hebben mensen vaak geschonden doorverteld wat een geheim was vertelden ze alles onomwonden.…

Hoe vaak zal ik sterven aan een dodelijke blik als ik de bodem raak van een glas wijn en de smaak veranderd in troebele azijn? Hoe sterk zal ik zijn om te geven, in de doolhoven van elliptische wanen die op elkaar lijken, metaforen van bergenhoge kloven, niet overbrugbaar blijken? Hoe lang ben ik bestand om eigen zure druiven te…

Uiteenvallen, vergaan en bederven heeft zijn wijsheid, de scherven die men samenvoegt, de grootheid van versmolten delen, lijkt anders dan ze samen waren, leidt tot een nieuw geheel, gesnoeide echo’s van vervallen koninkrijken, brengen tijdperken van bloei en wat niet meer is, gaat niet verloren, de kern van de essentie te vergelijken…

geef mij respijt nu het lijf op hol geslagen is en ik niet weet waar het verblijft het eigent niet wil vluchten in het donker en zijn angst bevriezen in een regen ijs paniek in samenzijn frustraties bij ontmoeten zelfs de spiegel groeten doet immense pijn door chaos van het anders zijn toch koester ik geschonden huid er is…

Flarden van vroeger achtervolgen mij als jachthonden waar is de gouden morgen het ongerepte voorjaar waar is de gaafheid die ik de mijne kon noemen mijn bezit, mijn universa ze zijn verwoest…

Droom vergezicht, kanaal vol beelden, kleurrijk verbonden, zo dichtbij het hart Spelen in licht, plotseling ontwaakt, binding geschonden, het leven van start…

Hij was op weg een moordaanslag te plegen Op Beatrix, zo heeft hij nog bekend, Alleen hield Wilhelmina’s monument Hem op zijn dodenrit ten slotte tegen. Het zal niet vaak gebeuren, naar ik wed, Dat je zo door je oma wordt gered.…

zo naakt als ik de afgelopen jaren mijn huid haren en geest maar nog het meest mijn leven ik had het bloot gegeven wanneer mij was gevraagd nu is het gestolen mijn schulp is geschonden en ik lik de wonden zonder dat ik weet…

Natuurlijk in een onherbergzaam oord Een setje Cleo-goodies bij de poort De eerste toegangsschacht is al geschonden Over een paar weken zal wel blijken Wie er op haar neus heeft kunnen kijken…

horen in loze woorden, hoeveel ze om je gaven je had je testament nog niet gemaakt maar elke zerk is 'n boek vol verhalen Je wordt één met aarde en steen in je monument van eenzaamheid je telt je doodtijd in seizoenen, waarvan het licht over je stenen lijf glijdt…

Nooit schrijnender dan In de sneeuw Van het misplaatste Land Voor de mensen Van toen…

oever getuigt een verdroogde bever Bomen vergrijzen, zwart is het lover wat bleef Geen nieuwgeborenen die diamanten oogsten Schril klinkt de panfluit als de merel sterft Het geschonken virus tiert vraatzuchtig rondom Een vrieskou meldt zich dan sterft het Mooi En in de purperen vlakte prijkt de satelliet Als een door de mens geschonken monument…

Hol staren uitgehouwen letters ons aan zwart als de dood. Woorden worden gesproken langzaam sijpelt het leven van de gestorvenen aan ons voorbij. De letters gaan spreken, en roepen ons toe Gedenk mijner!…

Ik zal jou een monument van woorden weven dat daarna elk moment als een stille deken warmte zal geven. Als je ooit moet gaan. Dit stille standbeeld zal zijn als herinnering aan wat je hebt gedeeld, geweven tot een teken van eeuwige verering, als je ooit moet gaan.…

Omdat in de kolonie Suriname Het volk ten tijde van de slavernij Verkocht werd voor een appel en een ei Komt er een monument om ons te schamen. Nu gaan slechts voetbalspelers uit dat land Voor veel meer geld als slaven van de hand.…

al probeer ik het sterven te mijden op mijn verleden kan ik me niet voorbereiden ik ben er geweest zal ik niet kunnen zeggen mijn bestaan is ook amper uit te leggen de dood maakt dat mijn historie geschapen wordt: een groeiend monument waar voor de nabestaanden reeds de fundering is gestort…

Een klein, maar indrukwekkend monument. Je kunt er over vallen weliswaar, In Beilen krijgt men dat nu voor elkaar.…

Je hebt mijn basten afgepeld het verwondde het vel over mijn benen hoe kwetsbaar ongekorven hout in mijn jaarringen verteld door eigen bijl en schaaf geschonden in onbewerkte en ruwe staat, wat terugslaat naar eigen schenen en verwijst naar oude wonden.…

en toen ik eindelijk keek zag ik naast me op de bank een blad de leegte bleek getekend door een onbekende ik zweeg en streek voorzichtig scherpe vouwen glad beschaamd daar ik te lang in eigen werk gelezen had…