inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 19.261):

Eenzaam monument

M'n ouderende vriend verkiest crematie
familie haalt hem over tot begraven
graf als monument voor 'n geliefde
plek om herinneringen op te halen

De stervende mens wil het graag geloven
hij wordt begraven, sneeuw bedekt z'n graf
de tijd schrijdt voort, niemand komt langs
ik sta alleen aan je graf op je sterfdag

Het graf gekozen om te laten horen
in loze woorden, hoeveel ze om je gaven
je had je testament nog niet gemaakt
maar elke zerk is 'n boek vol verhalen

Je wordt één met aarde en steen
in je monument van eenzaamheid
je telt je doodtijd in seizoenen, waarvan
het licht over je stenen lijf glijdt

Schrijver: Custor
Inzender: Janneke Koster-Baas, 13 februari 2008


Geplaatst in de categorie: afscheid

3.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 2.305

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
riet van ronkel
Datum:
13 februari 2008
Email:
varokhotmail.com
Erg schrijnend dit gedicht en met respect geschreven. het pakt me.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)