Alle inzendingen over Eenzaam monument

horen in loze woorden, hoeveel ze om je gaven je had je testament nog niet gemaakt maar elke zerk is 'n boek vol verhalen Je wordt één met aarde en steen in je monument van eenzaamheid je telt je doodtijd in seizoenen, waarvan het licht over je stenen lijf glijdt…

Duizend monumenten langs de weg herinneren ons aan de duizend doden, de slachtoffers die ons dit jaar ontvloden, voor wie ik dagelijks een bloempje leg. Die trieste monumenten in de berm die vormen op den duur vanzelf een scherm.…

Richt voor mij een monument met de loop op heel de schare welk om`t even graven schendt.…

dood is aan z'n eeuwig end, het open graf staat als een monument.…

de vingers knoestig zij schreeuwen naar de lucht spieren als gedraaide ijzeren balken hij roept met brakende mond het onwezenlijk gerucht terwijl gewone lieden rondom hem hene zwalken gepoot op het altaar van stenen blokken blijkt zijn hart al vroeg er uitgeschoten doorzeefd met kogels en licht hij staat verstijfd doch zie…

in het park staat een man bij het monument hij prevelt namen achter hem op het gras blaast een kind bellen elke draagt een jonge dood boven het loof wieken vleugels verschrikt het luchtruim open…

door het lila-paarse knopen-veld Gideon slaapt in het groene knopen-gras Een goudgele zon schittert gaaf op zijn jongensjas Uit grote en kleine knopen dansen Aliza En Aviva in eeuwige lentedagen Met opgetrokken knieën zitten Noam en Chaya Mijmerend onder de Ilan-knopen-boom Duizend-en-een dode kinderdromen Tot leven gewekt in een monument…

Omgeven door land, dat verdeeld is door water, staan in staat van paraatheid (de mensen tot vrind), als getuigen van vroeger en monumenten voor later een formatie van molens met hun kop in de wind.…

Daar staand, overuigd van de waarde schaterlachen om hem, de ander doneer mijn ziel en maak een god in bleke dromen over zand breken stormen door in mijn wil wetend wat ik kan geef ik niet mee niets meer dan mijn ziel ik ben het, de zoon, de redder.…

daar staat hij gebogen bij het monument waar bomen blijven ruisen in de wind vogels nooit in stilte fluiten bloedt in zijn hart het oorlogskind…

daar staat hij gebogen bij het monument waar bomen blijven ruisen in de wind vogels nooit in stilte fluiten bloedt in zijn hart het oorlogskind…

Gespreide Vleugels Half begraven in het zand Monument van eer…

Pas nu, na twintig jaar, begrijp ik je en mogen ze zelfs de restanten van dit monument van mijn part voor de volgende generaties slopen...…

Het waait maar zij is bewust en maakt een buiging voor de eenzame toeschouwer.…

Daar staat hij, gebogen bij het monument waar bomen blijven ruisen in de wind vogels nooit in stilte fluiten bloedt in zijn hart het oorlogskind.…

ik schilder en trek strepen geen benul, geen gedacht sluit mijn ogen zonder weten en zie een gezicht dat naar mij lacht. ik schilder en strijk strepen met een gezicht in mijn gedachten laat ik mij volledig meeslepen reikhalzend verlangen, eerder... smachten. ik schilder en droom strepen het gezicht krijgt stilaan een gelaat maar ik kan…

In het voorbijgaan Ze zien je niet Als je langs hen loopt De woorden die je spreekt Ze horen je niet Als je zachtjes met ze praat Anders dan zij graag gezien en zelfbewust Vrij om zichzelf te zijn Diep verscholen stille tranen Als je intens verdrietig bent De kwetsbaarheid Gevoel van onvermogen Omdat je anders bent Anders…

Was het virus eenzaam, dat ie mensen zocht, was ie ‘t alleen zijn moe stond daarom onze vrijheid op de tocht? Was het virus heel alleen in ‘ t prille begin, dacht ‘t soms waar moet ‘k heen tegen alle waarschuwingen in?…

Maar als je met meer man gestorven bent Verdien je elders nog een monument.…

Glimmend glas Glanzend als helder Kristal in dit Winterlicht dat Een zomertwinkeling In zich draagt En zich eerbiedig Buigt uit respect Voor allen die Onschuldig vielen Is ondanks al Dit goeds toch Gevlekt, gescheurd Door hen die niet Beseffen wat er In Auschwitz is gebeurd…

oudste monument de gestapelde stenen keigoed hunebed…

Er stonden monumenten op het veld die door Van Gogh gepenseeld konden zijn De kleur geel zag je soms een blauwe strik van een zomerhoedje We lagen verscholen tussen tarwe en gerst bekeken de monumenten Hadden ze de namen van de verloren zonen of bleven het onbekenden…

doorheen eenzame tralies bewaar je stilte krast ze in het monument van jeugdverlangen wanneer dromen sneeuwen als wintervogels in een dodendal je ogen kijken de wereld tegemoet terwijl je alle tranen weent om het jonge hoefgetrappel verloren in vele manen aan de rand van zwart en trage trouw ik buig, vang je schaduw aan…

Ik open het venster en de deuren tegenover elkaar totdat het overal tocht in huis om het denkbeeldig coronavirus te verdrijven nadat ik de verwarmingsmonteur uitgelaten heb zet ik mijn mondkapje af om de frisse lucht in te ademen zie hoe vogels als klankgazelle in de boomtakken aan de overkant neerdalen in het morgenlicht…

Een monument, een symbool van het lijden Van een oorlog uit grijze tijden, Die een verbeelding is van ons gevoel van spijt. Wanneer het volkslied klinkt En de vlag weer halfstok hangt, Verzamelt zich de massa in medeleven Om het monument op de Dam in respect te beleven En worden de slachtoffers in stilte bedankt.…

ik aanschouw de dode een mens als voorbode voor mij plots een monument doch hij leefde in de eeuwigheid een moment…

vlakt het bestaan elk monument verliest haar beleving wordt kuis opgenomen in de omgeving…

Moeders en bomen * verdienen monumenten natuurlijk geen beginnen aan - er zullen te veel van komen en daarom maakt iedereen voor zijn moeder een monument in zijn hoofd naar eigen wens dat staat niemand in de weg en blijft altijd staan bomen vallen om – als ze goed ziek zijn of slecht geworteld – door de wind leggen zich neer…

heb met eigen handen een monument gemaakt restaureerde zand met water als cement modelleerde naar verhalen uit hun herinnering die ik opving toen ik woelde en het vroeger leven voelde geen luchtkastelen maar een vaste burcht met muren en kantelen vergeten waren tijd en plaats tot ik de zee zag komen mijn monument weer…

België heeft een corona patiënt Maggie zegt : er is een medicament dat kan genezen ook voor Chinezen en krijgt in Wuham haar monument!…