Zadkine aan de Rotte

de vingers knoestig
zij schreeuwen naar de lucht
spieren als gedraaide ijzeren balken

hij roept met brakende mond
het onwezenlijk gerucht
terwijl gewone lieden
rondom hem hene zwalken

gepoot op het altaar
van stenen blokken
blijkt zijn hart al vroeg
er uitgeschoten

doorzeefd met kogels en licht
hij staat verstijfd
doch zie hem knokken

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 26 april 2007

julius-dreyfsandthotmail.com

monument

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 15 stemmen 374