Alle inzendingen over Godsdienst Moed Overeind

Beginnen is zwaar. Maar de herfst toont verleiding. Het blad valt gekleurd.…

Steun gij mij weer, Keer het ten goede, Ik ben zo moede - Ik kan niet meer…

het ritme van de akkoorden van het leven uw vingers het klavier bespelend Wat een moed om uw handen in bevroren jaszakken te steken zinderend van verdriet toch het levenspad te blijven bewandelen met opgeheven hoofd Wat een moed…

of vraagt het moed van je hart een moordkuil te maken en toe te zien hoe hij wegzinkt en drijfzand hem de mond vult?…

Ik heb moed om te leven ook moed om mezelf onvoorwaardelijk weg te geven. Ik heb moed om te proberen om verdriet te incasseren en om uiteindelijk te leren.…

Mijn oorlogspad brengt me hier Tussen bomen, langs water Vrees koude noch pijn Nu wacht ik hier Eenzaam in deze bittere stilte Het geschal van hoornen Banieren in deze sacrale wind Ze kondigen ons aan Gelederen van krijgers en vechters Op mijn oorlogspad…

Je geeft toch ook niet zomaar een verkrachter de vrije toegang tot een opvang-pand, onder het mom van “Wij zijn tolerant”? Voor vluchtelingen zijn wij torenwachter. Het pleit werd op het nippertje beslecht: Jack Mikkers hield zijn rug voorbeeldig recht.…

O, laat mij gaan, waar gindse duinen rusten, waar koele westenwind nauw ademhaalt en matte herfstzon zilvertintig straalt en vrede murmelt aan de kalme kusten! Hoe laaft mijn lijf, o eeuwig onbewuste, zich aan de wind, die van uw kruinen daalt, en vallend lover lispelt en herhaalt, dat eenmaal rusten mag, die nooit mocht rusten. Want achter…

verdekt opgesteld in digitale loopgraven vuren ze anonieme aanvallen af verpakt in modder en het slijk van de aarde woedend vastgelopen op ijzige wegen op de dingen zoals ze lijken te zijn en nu de moed om slijk modder en de loopgraven te verlaten en dan de dingen zichtbaar beter te maken dan ze zijn…

Ik heb de moed me over te geven aan de lusten van het leven; Ik open mezelf brandend van verlangen naar jou, om jou te mogen ontvangen op m’n gevoeligste, meest kwetsbare punt neem ik gretig wat me wordt gegund; Ik laat intens zinnelijk genot door mijn lichaam stromen en word kronkelend opgetild boven mijn stoutste dromen, ik laat…

niet meer vol, zwaai wiegend nog even, armen wijd en treurig grijnzend, molenwieken piepen, knarsend struikel ik, ik val, ik val tegen maar kom met scheve grijns weer overeind. ------------------------------------- uit: 'Zoek de lege gebieden', 2008.…

Een spoor van groen komt mij tegen; met nijvere steken in de hemel gezet, zigzagvegen in het boven blauw. Haar zwijgen is vergeven aan de grillen van de wind, gniffelt met giechelende vogels, juicht over daken, toont de portieken. Laat maar waaien zingt het loof. Haar stammen kunnen dragen. Haar stilte wortelt diep onder de schaduwkronen…

in deze dunne tijden moet men van ijzer zijn het wijze lot zendt geen waarschuwing vooraf moeder van het bos zijn een baobab kaarsrecht als een Romeinse pilaar glinsterend in de zon blaadjes van de perenbloesem zijn vluchtig reizen als vlokjes sneeuw in deze smalle dagen moet men waarachtig zijn het wrede lot laat weinig van…

De Aarde kleurt weer Rood, door hen die liefhebben een brug te ver is!…

Geen godsdienst noch tv, wat krom is recht. De doodstraf moet weer worden opgelegd en niemand gaat zijn boekje meer te buiten. ‘k Heb altijd al verlangd naar het verleden toen nog voor vrouwenkiesrecht werd gestreden.…

Omdat het Woord van God ons veel kan leren Omtrent de liefde tot de medemens Verlang ik na zo'n week als nu intens Naar godsdienst die ons echt kan inspireren Het spijt me dat ik me eraan ga storen Maar 't woord "geloof" kan ik soms niet meer horen…

Lang dacht ik De strijd die Het leven is Te kunnen winnen Door als een egeltje Opgerold door het Leven te gaan - Niemand hoefde dan Mijn stekeltjes te Zien, ze nooit Overeind zien staan, Nu merk ik dat ik een Stuk minder onzichtbaar Ben door mijn stekels In de volle lengte Uit te rollen, en ze Vervaarlijk overeind laat…

Er is iets dat veel verder gaat dan verdriet iets in en om mij, krachten ook door de botten en heel het zenuwstelsel heen. Iets dwars door mijn hoofd. Er is iets dat verder gaat dan ellende of pijn. Iets buiten het waarnemingsveld: íets in mij, van een grote held! Ook een nieuwe vorm van zijn. Iets in mij.…

Veerkracht Stilte heeft voor mij geen vragen antwoord ligt te rusten in het brein alleen wanneer immens verdriet of pijn nog vraagt naar het waarom wordt stilte uitgedaagd ligt het schreeuwen voor de hand dan verlang ik naar intense rust met gesloten ogen vraagt het gemoed geen mededogen waarin ik verzand veerkracht is soms schijn…

Als jonge zoeker werd ik kloosterling, En las godvruchtig boeken, hele nachten, Totdat een monnik mij daar bruut verkrachtte, Waardoor de lust voor godsdienst mij verging. Toch vond ik ongemerkt, door al die pijn, De kennis waar religies één in zijn.…

Met de hoop die ik altijd in mijn hoofd draag kan ik alle tegenslagen aan, overal en nergens, blijf ik daarom overeind staan.…

één streep staat overeind en één ligt er op z’n zij het stelt niks voor en toch maakt het me blij…

Men kon de godsdienst niet belijden wanneer men woonde op de heide. Een heiden was dus een barbaar. Het 'heide' werd van lieverlede verbasterd tot drie letters 'ede'. Daar kroop men knusjes bij elkaar. Begint het inzicht te ontkiemen? We spreken hier van synoniemen: een heiden en een Edenaar.…

Geloof en godsdiensten stromen door elkaar heen zoeken zowel strijd als verzoening streven steeds naar beter weten zijn dikwijls een belediging voor God die in Zijn ruime genade echter lachend schertst bij de woelige kleinzieligheid van het mensenras.…

Voor wie laat zien bij welk geloof hij zweert, Door middel van godsdienstige symbolen, Dreigt soms de trage rechterlijke molen. Laatst heeft het Hof als volgt gereageerd: “Het is voor iedereen op alle dagen Gepermitteerd zijn eigen kruis te dragen.”…

Toen ik struikelde lag ik met haar op de grond zij eerst beweegloos we krabbelden overeind samen liepen we verder…

Ik hield de stenen zo lang in mijn armen dat het draagbaar leek en ogenschijnlijk bedroog Tot ik ze -wat bezielde me- op het punt van oplossen van me vandaan legde ..ik vloog..…

Het vergt moed om te sterven maar nog meer om ten volle te Leven.…

Met de moed der wanhoop schrijf ik mijn gevoelens op, deel ze met jou en hem, met haar en hen, met de moed der wanhoop. Terwijl ik van te voren weet, dat degene die het vaak als eerste leest, mij zal belonen met een vier en toch: plaats ik mijn gevoelens hier, met de moed der wanhoop.…

k kom bij je zitten hoef nu niets te zeggen pijn sijpelt uit elke porie stil maar, ik ben er ik zie je angsten en verdriet nog weet ik hoe dat voelt in mijn vele levens heb ik dat alles ervaren de moed om te willen leven kan regelmatig wankelen spreek tot mij, in je hart ben ik altijd bij je…