Alle inzendingen over Grand Prestige

Hun Grande Dame is voorbij dit leven. Maar mocht je haar ooit zien ... zwaai dan even.…

In Zandvoort is de goudkoorts opgelaaid Wie tijdens de Grand Prix naar Max wil turen Zal er een onderkomen moeten huren Waarna men je beleefd een oor aannaait Je kunt met vrouw en kind plus de bagage Voor duizend piek per nacht in de garage…

Aha, INSOLATION is "zonnesteek" en "ossenhaas" is FILET PUR, "stopverf" is MASTIQUE, en CHEVALIER ROUGE is een "tureluur", "koffers kwijt" is dus PERDU BAGAGE en "grote boodschap" "GRAND MESSAGE ... Voilà, met die kennis kan ik gerust vertrekken naar de Côte d'Azur !…

O Nederland, we krijgen een Grand Prix, Want eigenaar prins Bernhard kon het lappen, Straks scheurt de raceauto van Max Verstappen, Als winnaar op het Zandvoortse circuit. Hoera, schenk met dat bier de glazen vol, Maar voor coureurs wel zonder alcohol.…

een foto een vader een kind levens opgeslokt door het water een moeder leest een laatste bericht mam we hebben het beloofde land in zicht ik vraag me af wat God van dit alles nu vindt voor menigeen is het hier gaan stranden het geloof in hem verdronken in de Rio Grande…

Waar de blanke top der duinen Schittert in de zonnegloed Loeien strakjes de fortuinen Van oranje vastgoedbloed Liefde voor het vaderland? Bernhard maakt dat daar te schand…

Een zeehond die in Zandvoort resideert beraamde voor 3 mei een groot festijn waar alle dieren welkom zouden zijn, want Zandvoort, nam hij aan, faciliteert. ‘t Was er bomvol – voor de F1 geen pretje. Maar ‘n zeehond wil ook wel eens een verzetje.…

de seizoenen hebben je klein en schuchter gemaakt bleek en onooglijk in het gezelschap van velen op een noestige stam maar vlak voor de oogst gaven warmte en zon alle kans om te rijpen zwaar van de suikers bolt jullie lach naar de boer die geen grand cru had verwacht…

ik liep onlangs op de oevers van de Colorado River, in de baarmoeder van onze oorsprong, de Grand Canyon! ik stond daar in die canyon, zo nietig in schril contrast tegen die magistrale rotsformaties in een diversiteit aan kleuren, van dieprood naar zandbeige.…

Een boze rugstreeppad in Zandvoorts duinen blaast stoom af: "Ik heb geen prinsheerlijk bloed, ben ook geen rijke luis met zat vast goed, toch wil ik door mijn duinzand blijven struinen. Dat crossbelang wordt loeihard overschat dus ga ik op het rugstreepoorlogspad!"…

Geniet gratificaties (grand garçon!)…

nog steeds een Grande Dame je vlagen van herkennen zijn reeds lang vervlogen een streling over mijn wang, heb ik mijn steunkousen aan? ja lieverd, we gaan wat eten nu als een oud verdwaasd vogeltje zo broos vleugellam God, wat hou ik van je!…

nog hangt de druppel aan het glas het zacht bouquet laat dromen proeven voor de slok heuvels wijngaard en chateaux de houten kisten als cadeaus vuur vlamt fonkelend in les grands crus de glazen hoog geheven een proost voor mij ben al twee jaar bij mijn watertje gebleven…

na zeven slokken wijn beslaat de schrijn van helder glas ik teken rondjes en een kruis het dodenhuis van nu is opgebouwd uit zonlicht en een wervelend grand cru vol rode, volle lagen eens verschijnt mijn hamerslag eens verliest mijn lach ach ik zal je nimmer vragen om het einde van de dag…

Een heilige van steen heeft zijn nek gebroken omarmd door een jongen Zijn hoofd ligt in het midden van het plein, tussen de linten rood-wit zoals de ambulance voor de baldadige toerist die goed voor de dag wilde komen met een unieke achtergrond zonder benul van kunst of oog voor het vakmanschap van Bernardo Falconi laat staan enig…

De wijn: twee wit, twee rood en één rosé, En doe nog maar een flesje Grand Marnier.…

Zoals het blanke appelvlees nog niet tevoorschijn gebeten, zoals de grand cru in de fles nog vol met gloed geweten, zoals het eerste goede vers nog enkel in het hoofd geschreven, zoals jouw geschiedenis nog niet met die van mij verweven, zo is mij je oksel en je mond: een geur, een onbetreden grond. --------------------------…

Ik wil vergeten, en zeker niets vergeten -- toch te vergeten.…

Ook na de oorlog zijn de mannen hard: hun stem, hun handen, hun lust.…

“Signore, mocce s’ore pot verdore, canali hier senni so super grande, o, leggio di diaboli a bande, di velebote mè una motore ! So dra mi gondola calmo canvaro io gondel‘ier, e gondel pronto dááro”.…

ik wist van jou maar iedereen belooft zijn trouw aan kerk en vaandels wat zo onschuldig leek bleek in realiteit jong hout in nieuwe takken jij zocht een stam om weer te enten ik wilde groen en druiven zonder krenten samen gisten we tot tafelwijn jij de grand-cru en ik gaf jou mijn laatste druppeltjes azijn…

Een eenzame linkerschoen De jongen die altijd Wordt overgeslagen Een overbodig geworden Typmachine - ons hotel Heet niet voor niets Hotel Perdu - een troostrijke Plek voor iedereen die Iets uit te zoeken heeft - Als je bij ons binnenkomt Meld je je gewoon Bij de receptionist Die alle talen van De wereld spreekt En elk verdriet…

ik wilde je nog vragen welk spel je speelde in al die verfomfaaide dagen de visjes die we deelden liggen op apegapen een stapel kleurenblind en het rad draait door, ook zonder wind de bank is blanco facturen verbrand jouw inzet een veeg in mijn blote hand de laatste champagne grand cru van een parvenu verpand aan de tollenaar rien…

In The Waste Land verbeeldt Eliot het Grand échec, de Grote desillusie van The Great War, de Eerste Wereldoorlog, In de geseculariseerde stad heerst geestelijke leegte en verval in contrast met de heroïek van Rome Maar The Waste Land is meer dan dat: een bewust gewaarworden, gevoelen van een morele grandeur en tegelijk…

Mijn prestige staat op het spel. De strijd duurt meer dan een uur. Een spuitbus inzetten zou laf zijn. Ik geef het op, mijn vleesvlieg ook. Hij heeft zich onzichtbaar verstopt. Door het donker sluip ik naar bed. Verslagen kruip ik onder de lakens. Hij is mij gevolgd en daagt me uit. Ik zwaai met mijn witte zakdoek.…

soms beleef je zo’n alledaags moment, dat alles met elkaar vervloeit: tijd en plek, lijf en gevoel, sfeer en mensen om je heen zoals die middag in het Grand Café, waar Abba ‘I believe in angels’ zong misschien kwam het door je gulle lach, je blik en hand die sierlijk door de koffie roerde dat ik in aardse engeltjes kon geloven…

In een grand café, of in een koffiehuis. Aandachtig koffie drinken troost. Vraag niet hoe, vraag niet waarom, want goddelijke koffie begrijpt, wat wij mensen niet begrijpen kunnen. Koffie ontspant ons lichaam. Genieten van koffie voelt als een oase. Genieten van koffie voelt als rust, binnen de onrust van onze geest.…

Diep onder de Zuidpool-ijswoestijn schuilt een gigantische klovenlijn. James Cook vraagt octrooi en start na de dooi met ezelstochten door die ravijn.…

“Met minder andere races op de baan is het voor Zandvoort en de hele natie een regelrechte win-win situatie dat de Formule 1 hier door kan gaan.” Hoe komt het dat ik mij door dit bericht niet opgelucht voel - eerder opgelicht?…

die Grand Prix in Zandvoort moet er komen of het nou rechtvaardig is of niet het stikstofprobleem wordt tijdelijk weggenomen en dat PFAS gif, nou, er is toch niemand die dat ziet maar de boer wordt hem zijn beesten afgenomen en de bouw ligt stil, terwijl niemand daar om vroeg de snelheid mag niet meer boven de honderd komen maar op Zandvoort…