252 resultaten.
barsten breken
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 677 waar ik staar
in verzonken ogen
mijn weerspiegeling
langzaam vervaagt
overloop ik in tranen
verscheurde dromen
met groeven doorkerft
mijn leven geweest
zoek ik het eind
waar barsten breken
mijn toekomst vaag
aan scherven ligt…
bij jou
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 535 Kort sta ik in het blikveld
als door lauwe lucht vervormd
begrijp ik niet
waarom jij steeds verdwijnt
in alles voor meer
wil ik krassen als de pen
wonen in de groeven
van je huid, voelen
hoe de scherpte tussen
twee vingertoppen
voortbeweegt in je
woorden, meer niet…
beleefd
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 270 in mijn kop ben ik nog jong
maar mijn handen verraden
groeven, aderen, vlekken
een kille wind waait
waar ooit de lente bloeide
een warme mantel dient mij
met liefde te bedekken
nu weet ik de tijd
nog even,
dan ben ik er geweest
valt er niets meer te rekken…
metrosexual
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 875 Liefelijk neem je mijn handen in je schoot
Ze willen niet meer weg, ze willen blijven
Ze verlangen naar je aanraking, keer op keer
Vijlend laten ze hun vibratie achter
De groeven verdwijnen
Mijn oppervlakte wordt glad
Geboend door mooie handen
Gepolijst met gevoel
Glimmend, glanzend, spiegelend
De groeven zijn niet verdwenen
slechts…
natuur
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 628 We groeven in de aarde
met onze handen, tastend
door talloze lagen
naar de oorsprong.
Onze vingers bloedden,
nagels scheurden,
sneden zich een weg
door het puin
van ons menselijk gemak;
konden niet bevroedden
dat de bron van leven
reeds lang was opgedroogd.…
Natuurgeweld
snelsonnet
3.0 met 17 stemmen 1.009 Wat was het vroeger fijn in de natuur
We crosten, sloopten bomen, groeven kuilen
We pisten, vingen vlinders om te ruilen
We bliezen kikkers op en stookten vuur
Nu kun je daar alleen nog maar van dromen
Er staan nog meer verbodsborden dan bomen…
Voltooid-verleden tijd
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 985 getrokken groeven
door een landschap
van rimpels
opgehoogde wallen
onder ogen zien
het zicht
vervagend
grijze strepen
wolken
gouden haren
trekken draden…
Mijn wereld
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 582 Woorden stromen
als een waterval
door m'n brein
Woorden van liefde
woorden soms
van venijn
Woorden die groeven
branden diep
in m'n hart
waarin ik altijd
terug kan glijden
Zo schep ik m'n eigen
wereld van geluk,
pijn
en lijden…
Een klassieker uit voorheen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 219 jij was mijn hit
lange tijd de nummer één
een klassieker uit voorheen
ik heb je
grijs gedraaid
in al mijn vrije uren
de muziek met jou
het genieten van je stem
zou eeuwig kunnen duren
nog zet ik je op met alle krassen
uit ons leven de groeven
in het bakeliet zijn heel gebleven…
Bevrijding
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 197 De groeven in mijn gezicht
zijn de littekens van een oude wond
van een leven snel en ongezond
het duurde maar even
maar de weg terug
om het leven een andere richting te geven
bleek lang en zwaar
maar het bracht mij
op het punt waar
ik leef in vrijheid
en van alle dwang ben bevrijd.…
Het heilige vuur
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 69 wanneer is het mooi geweest
is de bomenrij volgroeid
het landschap doorsneden
met witregels als groeven
in aarde zonder voetnoot
tot punt achter de einder
is dit een droom, een weg
evenwijdig aan de grens
van levensvatbaar, laten
we vuur achter, verwaait
de rook in een speldenknop
zoals het altijd was geweest…
de dood verleidt...
hartenkreet
2.0 met 13 stemmen 2.118 de weg van tranen
doorkerft zijn gezicht
groeven vol pijn
zijn gebroken lach
hij huilt ze verscholen
waar de stilte hem wacht
verlangt naar het eind
die eeuwige nacht
waar alles hernieuwt
in gesloten ogen
zijn lach nog heel even
de dood verleidt…
Vorst
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 132 Een dikke ijslaag
waarin de jaren
diepe groeven
gesneden hadden
bedekte mijn hart.
Van ver in huis
klonk een kinderstem.
Door het venster
zag ik vogels
scharrelend op de voederplank.
De dooi zette ogenblikkelijk in.…
Verstoffing
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 78 Geknield en omringd door kruisen
volgen haar grijs bestofte vingers
de groeven van de letters
die zich gebeiteld zien in steen
de namen spellend van zij
die niet meer zijn, hier herenigd.…
Waaieren bladzijden
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 261 via het famke in mij
draag je beeldherinneringen met je mee
die hand in hand gaan
waaieren bladzijden
van het leven uit over de stadsrand
in eigen geluid
om het met letters
in groeven en lagen te dichten
dat telt en weegt
regelt moeder natuur wel
je persoonlijke herinneringen
voor de toekomende tijd…
Een relikwie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 125 slechts oude foto’s
geven aan hoe ver
het zicht was toentertijd
nog tornen kerk
en kloostermuren op
tegen de westenwind
groeven geladen
met zout van zee
en stof van de aarde
in gebed met
onvervuld verlangen
gedragen door de wind
een relikwie die aan
het heilig roomse snoer
is blijven hangen…
Zoals je gekomen bent
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 97 Ogen die niets
Meer zeggen
Gummi-achtig gezicht
Gekomen met de tijd -
Groeven van
Pijn en verdriet
Die zo lang je
Aangezicht tekenden
Hebben je verlaten
Je naakte zelf
Dat zich heeft
Opgerold het enige
Dat overblijft,
Vijfentachtig jarige
Foetus die ernaar
Verlangt te mogen
Gaan zoals je
Gekomen bent…
Grijs gedraaid?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 55 Het begin is tevens het eindpunt
ik hoor in de groeven mensen krijsen
nergens wordt een rustpunt gegund,
tegenstelling als nooit te voren,
het zwartst zwart van fluwelen tijd
tot dat in het duister is versleten,
de meningen in de wereld draven door
details worden in herhaling verdraaid,
het zuiverste moment van oorsprong, het
eerste…
Zonder magie
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 68 hij zag haar handen
zonder magie van
verborgen talenten
wist hoe tijd
groeven had getrokken
in vereelte huid
er was geen mystiek
in het aards vermoeien
dat werken heette
met een lijf dat
bij iedere beweging pijn
en ellende niet kon vergeten
toch was er altijd
de lach die in elkaar ontmoeten
zoveel blijdschap en warmte gaf…
nooit thuis
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 624 als de geboortestad
een neon paradijs
toch mijn thuisplek
de tijd zich
groeven slijt in de huid
de sneeuw nooit went
bosmensen uit het warme woud
de stad op hun handen tellen
de tranen in mij een vloed
terwijl ik vrolijk dobber
de trein te vroeg
te laat vertrekt
het is de tijd
gevat in mij
ongrijpbaar altijd…
Speel, 't is bittere ernst
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 207 Speel met de zon
In je haren,
Met het zand
Tussen je vingers,
Speel met de gedachten
In je hoofd die woorden
Worden, woorden om te horen,
Regels om te zien,
Verzen om te zingen -
Speel met het mes
Tussen je tanden,
't Is bittere ernst,
Want in de verte
Wacht de groeve
Van een bij twee
Die je in de aarde
Verwelkomen…
Tussen je tanden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 138 Speel met de zon
In je haren,
Met het zand
Tussen je vingers,
Speel met de gedachten
In je hoofd die woorden
Worden, woorden om te horen,
Regels om te zien,
Verzen om te zingen -
Speel met het mes
Tussen je tanden,
't Is bittere ernst,
Want in de verte
Wacht de groeve
Van een bij twee
Die je in de aarde
Verwelkomen…
Trouw
hartenkreet
3.0 met 45 stemmen 12.279 Jij gevangen in jouw cocon
ik in die van mij, ben ik
de groeven in jouw gezicht
ontstaan op weg naar waar
geen verdriet heersen kan
een landschap van ravijnen
die bij elke nieuwe regenval
rivieren van smart bevatten
en ik pieker, pieker me suf
zeg jou dat het van vermoeid-
heid is, terwijl ik beter weet…
Mortel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 622 Terwijl hij praat
in zinnen die
afscheid nemen
maakt een grimlach
ogen dood
zwart wit spalkt
zachte kleuren
met een foto
eens glanzend
ingelijst
barsten breken
verleden tijd en
splijten groeven
en weer begroet
één rode roos
de eerste lentedag…
De stad
gedicht
3.0 met 5 stemmen 3.337 De stad een zakdoek
vertrapt bevuild
duiven vreten
bomen vluchten
trams haken luidruchtig
in de groeven van de stad
in de supermarkt de hoeren
op halfverminkte pumps
ochtendmannen
verramsjen de ochtend
kinderen stuiteren weg
de stad een zakdoek
niet opgeraapt
de stad
------------------------
uit: 'Glazen Jas', 2007.…
Zoektocht
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 183 naakt is het toezien
in het tranendal van de steengroeve
waar van verre iets wuift
de rand te hoog de plek te diep
er is geen stem zodat spreken zwijgt
er bestaat geen gids voor oude planten
van afgesplitste loten met spruiten
grind van de groeve is teveel in beweging
zodat belopen te vroeg zou volgen…
In memoriam matris (7)
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 66 De open groeve wacht
en dicht bijeen gedrumd,
geeft elk van ons
u nog een kruis.
Het teken dat gij ons leerde
in de blijde dagen
van ons kind zijn.…
Hoop
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 461 ik kan er niet mee zitten
doe mijn eigen ding
afstand kerft groeven
in mijn hoofd
dat ligt te rusten
op een bed van paarse tulpen
verwelkt, uitgewaaierd
afgedankt maar dankbaar
fluistert de wind
zoete zinnen
op onbeschreven blad…
Verdieping
hartenkreet
4.0 met 32 stemmen 1.339 Waarom wachten met geprevel
tot het sloffe sterfbed naakt
wij zijn priesters in de nevel
die betekenis bewaakt
klanken aan de oppervlakte
van ons tijdelijk bestaan
zeggen wie zichzelf verlakte
eer hij murmelend moest gaan
geef mij reden voor verdieping
van de woorden uit mijn mond
ik wil varen als een Viking
door de groeve in mijn grond…
Las de eeuwen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 110 de stenen
voelden warm aan
in hun teruggetrokken groeven
het metselwerk
was half vergaan
maar de muur is blijven staan
ik zag
woorden van de tijd
in overleven opgeschreven
raakte aan
emoties van het
vroegere in herbeleven
las de eeuwen
uit het boek dat
generatieslang is bijgehouden
ben een geworden met
getrouwen vanaf het…