Alle inzendingen over HANDEN

De kleine dingen en de grote, harinkje aan de haven of jouw hand in de mijne. Het is beter met jou, beter met jou dan het was al die tijd.…

In gedachten Huppel ik naast je Houd je hand vast Geef je een zoen Maar in het echt Is alles heel anders Nee, dan durf ik Niets te doen!…

Een wagon, ik herinner mij veel wuivende armen en handen steeds denk ik aan die mensen hun leed, hun tranen het werd hun dood ik leef er mee…

duizenden druppels op harige handen vertellen van de waanzin van het fanatisme van de laaghartigheid plus het heikele van het thema dat een opgelegd dogma is…

zonder zonden wierp je de eerste steen het bloed dat aan je hand kleeft maakt je schuldig maar verzet was nodig niet je eigen heiligheid…

Katholieke jongens wiegen op hun voeten Handen in de zakken Kijken naar de lucht Spreken niemand aan Verwachten geen gegroet Hij staat er maar.…

er kwam een dag dat wist zij zeker dat ze geen fout meer maken zou maar voorlopig had ze nog haar handen vol aan delging van haar schulden en het liften van haar face…

mijn groene gezicht vertaalt liefde voor leven natuurlijke lof om daaraan goed te voldoen schenk ik uit gulle handen…

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, Wat is er met me aan de hand.…

op vermiste dagen zien ogen ogenschijnlijk niets zoeken handen tevergeefs naar het einde vol loos verlangen naar wat nog is in wat nooit was…

U die nooit los laat Wat Uw hand aan ons begon Voor U is ons loslaten Een onmogelijkheid Toch vraagt U ons Om U te volgen en Alles los te laten Dat ons vasthoudt in de tijd…

U die nooit los laat Wat Uw hand aan ons begon Voor U is loslaten Een onmogelijkheid Toch vraagt U ons Om U te volgen en Alles los te laten Dat ons vasthoudt in de tijd…

Onzichtbaar schud ik haar hand en wandelen samen onder de straatlantaarn. Op de steenplavei spat een traan.. !…

Ik heb mijn ketenen verbroken Ik ga mijn eigen weg Mijn lot ligt in mijn hand Ik ga de toekomst tegemoet Vanaf nu ben ik vrij…

warmte huist in de hand die mij aanraakt zomaar uit het niets is liefde voelbaar nog voor ik kan zien dat jij het niet bent verraden rode wangen mij…

Met de hoed in de hand komt de man door het ganse land Maar, 'deksels' met de hoed op haar kop zal 'n vrouw ook een eind kunnen komen.…

al die ruimte in mijn handen het was miljoenen jaren onderweg dichter bij de ruimte kom ik niet op de gele label lees ik: 1,2 gram…

ik zie ze kijken achterom de vlekjes van hun schone handen wassen ze hebben iets bezeerd verdringen dat maar weten zich bedrogen door eigen ogen…

Hij zat vaak met handen in Haren Wist nooit wat de antwoorden waren Hij nam geen besluit Want kwam daar niet uit Als twijfelaar meer thuis in Maren…

Met eerbied hoorde ik op school hun namen: Michiel de Ruyter, Maurits, Coen, Piet Hein, Nu blijken ze een zootje tuig te zijn, Ineens moet ik me voor hun daden schamen. Maar waarom dat gewroet in het verleden? Er zijn nog zo veel schurken in het heden.…

Hoe je zomaar mijn hand grijpt, of heel even, haast per ongeluk, jouw borsten langs mijn lijf laat strijken, of licht je lippen biedt voor iets, dat op een liefdeskus zou kunnen lijken.…

Mijn hand in jouw hand, mijn gedachten omstrengelen jouw gedachten en samen dalen wij af naar de rand van ons bestaan, waar diepe ravijnen, snel stromende rivieren en prachtige vergezichten elkaar afwisselen. Samen klimmen wij uit het dal om er gesterkt uit te komen. De kloven zijn weer gedicht en de rivieren stromen weer rustig.…

Stevig omklemde ik haar hand en keek haar medelijdend aan. De blik in haar vemoeide ogen vertelde me dat ze nog niet wou gaan. Haar mond wilde me nog iets zeggen maar haar lippen werden stijf. Ik voelde 'n verkrampte hand en de koude in haar lijf. "Moeder, blijf mij mij, ik kan je echt niet missen.…

Plots, zo onverwacht, belanden, haar nog bezeerde handen in zijn handen. Al die tijd hadden zij in geluk geloofd. Hadden hun geloof, zelfs in diepte, nooit gedoofd. Ze geloofden in elkaars bestaan.. hoe onmogelijk ver ook bij elkaar vandaan. Eindelijk samen..…

Verpakte littekens gaan van hand tot hand, geschreven op een bevlogen krant van gisteren, waait ritselend op in een gestorven zucht om de tijd te ontmoeten buiten mijn medeweten om.…

Ben ik onbeleefd omdat ik mensen geen hand geef niet altijd is er wat aan te zien maar toen ik opstond scoorde ik al een tien het is zoals ik het beschrijf reuma beheerst op dit moment mijn lijf.…

op handen dragen…

Er loopt een vuurtje over mijn hand hij zit er warmpjes bij, voelt zich gezond vertrouwd de mediterraan in een eeltige palm plooien beken eigenheid, put helder water van genegenheid, voedt genot uit gezond verstand, Er loopt een vuurtje over mijn hand het verzamelt het zout der aarde diepste oase van het kloppend hart dringt door…

We zijn op vakantie in eigen land toch nog geen tijd om te genieten want wat is er nou dan aan de hand, wel die codes zijn op op te schieten! We waren op vakantie in eigen land zijn we terug helaas en waarom wat was er loos dan of aan de hand, wel: we konden mooi weerom: Het schermpje werd niet groen!…

is om dan weer op te staan blij en verbonden voort te gaan handen uit de zakken hakken uit het zand handen in de zijne samen vaste voet aan land twee jaar zocht ik ver van huis kwam eindelijk bij mijzelf weer thuis maar waar oh waar kan ik veilig landen bij elkaar…