Alle inzendingen over Hard Glinsterend

Leven onder zonnestralen Zorgeloos en warm verlicht Mijn hart zwanger van liefde Glanzend mijn rode krullen Ogen die helder sprankelen Nieuw leven doen onthullen Geluk is zo zeldzaam mooi Als een vlinder van fluweel Zwevende vleugels zo teer Breekbaar als stokjes kaneel Dromen kleuren en geuren Versmelting van jou en mij Gevoel zo glinsterend…

Het is een fragiele glinstering over een zee van hoop in je hoofd.…

woorden vliegen door de lucht als vlinders met één vleugel zielenleed is duidelijk zichtbaar in glinsterende ogen na het vallen is het opstaan even ongemakkelijk als de weg die voor hen ligt onontgonnen en maagdelijk wit blijven antwoorden vooralsnog uit daar wordt driftig naar gepuzzeld al is dat boek wel verdomd dik…

Jij hebt mij weer een lied gebracht ook deze nacht verstond ik die pracht herkende het hout van de pijnbomen. Wachten de dagen op een vonk, vrezen ze niet langer meer de kans niet het vuur dat eventueel ontstaat. Welke zinnen zullen we opschrijven wat laten we weg of kan echt beklijven. Van welke speerpunten maken we lijven. Samen en…

in je oogopslag blinkt altijd een kleine glinstering van geluk als zichtbare bode voor je komende lach met een finale die jouw handen tot applaus brengen in een schitterend sterk gespeeld slotakkoord in jouw verschijnen zitten vanzelfsprekend stukjes geluk te wachten tot ook zij met hun eigen verrassingen mogen meedoen…

Wazig en verdoofd lees ik de woorden die als geregen koorden zwiepen in mijn hoofd. De letters zijn als druppels die één voor één doordringen tot mijn werkelijkheid. Ze schudden me door elkaar met een wild gebaar van frustratie. Emotie zonder tolerantie voor mijn fragiele ziel. Ik weet opeens niet meer waarom ik voor je viel……

Hart en hard aan ’t een kun je zien met wie je te maken hebt misschien. Aan de ander alleen merken, hoe taai. De ruwe bolster kan nog zo ruw zijn, er zal altijd sprake van een hart zijn.…

Als hart nou eens hard zou zijn, een hart van goud een houten hart als hart nou zacht zou zijn, een suikerhart, een marsepeinen hart, een hart dat spreekt, een hard oordeel, een harde kern een hart, op de goede plaats, een hart, dat klopt, een hard met een t in plaats van met een d, want een hard met een d klinkt van nature…

Een hard gelach om het geloof in de goedheilige man. Zijn routeplanner richt zich op het doolhof van verlangens. Vind dan maar eens de weg naar huis terug.…

Een harde kokosnoot die ligt te zonnen geeft zich niet zomaar gewonnen, geeft zich niet zomaar bloot. Maar de schildpad had 'n idee. Om het nootje snel te kraken en aan lekkers te geraken rolde hij ze tot aan zee. En in de azuurblauwe baai kwam hij tot een soort van mondeling akkoord met een vriendelijke hamerhaai.…

Dan knielt zij neder Haar boezen gaat jachtig op en neer Zij streelt de gestrekte armen zacht en teder Van grip naar oksel keer op keer Zachte handen omvatten de woeste kop Om met kussen het glasgeharde gelaat te bespelen Ronde dijen omklemmen het slankmiddenrif Terwijl haar borsten de gebolde torso strelen Zij start zijn grommend innerlijk…

Bij een mislukte sprong merkte ik pas, Hoe hard water was.…

Zo komt verdriet naar boven en zo lach je je dood wie zou jou nu nog geloven, door je tranen heen lach jij je tanden bloot maar wat zou je je druk maken om wat een ander denkt ze kunnen je stalen hart niet raken in het geval dat ook maar iemand je krenkt.…

Het glinsteren van de wind als veel mensen samen met gelijke tred die bocht nemen is dat het moment van ommezwaai tijd van veranderingen fluistert de wind met een glinstering er wandelt liefde klinkt het wolkenzacht en ik nam een hapje…

ijskristalletjes glinsteren alom of het feest op aarde is.…

tranen als glinsterende rivieren over heuvels van wangen…

fris nog het gras en fier die glinsteringen in novemberlicht…

Een glinstering in de verte, maar steeds iets dichterbij. Het verleidt me, betovert me, als pure tovenarij. Geen afstand meer, ik verdrink... Ik heb niet het vermogen om te zwemmen in jouw ogen.…

hoe schoon de handjes in het wit de eerste sneeuw dwarrelt stapkes zijn zichtbaar heen en terug en we lachen, we rennen om de witte bollen blauw breekt door grijs glinsterend zijn oogskes ineens is alles grootser donkere dingen zijn bedekt efkes dan smelt alles weer ineen…

Beeldig zilverkleurig bloemachtige glinster, adembenemend hell in het bijzondere finster. Winterse glimmering, sfeerijke bloemenpracht beroert de hartsromantiek als sprookjesnacht.…

[Haiku] golven glinsteren in het naderende licht van de avondzon…

Met een glinstering als bliksemschicht in mijn hoofd treft haar laatste woord.…

Glitters op water bergen haar tranen in kleur bij zonsondergang.…

Zonnestralen glinsteren door de kruinen van bomen. Schapen lopen onwennig op het besneeuwde weiland. Een moeder met een klein kindje aan de hand. Dat met haar meegetrokken slee wat loopt te dromen. Zo maar een beeldimpressie van een gewone winterse donderdag. Eenvoudige gebeurtenissen die ik zo graag aanschouwen mag.…

Ogen glinsteren in de nacht glanzend voor mijn droom mijn persoonlijke sterrenhemel als een slaapmuts voor de nacht. Iedere avond het warme gevoel stralend zoals zij naast mij ligt daalt haar passionele schittering die ik vang in één oogopslag.…

Het souvenir bij schemering in dit bad met sterren omringt door jouw glinstering. Het intens gevoel dat routine bevrijd gesluierd door de nacht aan de horizon zonder eind. Richt mijn vizier waar het licht opkomt daar jouw echo galmt tot de morgenstond.…

wandelen in de verse sneeuw de slee sleept achter ons aan ik neem het touw van haar over haar koude handjes sluit ik even in mijn vuist kijk omhoog; de hemel ziet grauw een druppeltje hangt aan haar neus wangen kleuren rood van de kou haar ogen glinsteren terwijl ze kletst zonder ophouden gewoon apetrots om in de alsmaar…

Wind, vertel het hem meeuw, o schreeuw het toe, geleid mijn wensen, water, zon je bent nooit moe te schijnen glinster het hem toe.…

glinsterende pijn druppels vergankelijkheid rustend in een oog…

Vroeg in de morgen  glinsterende dauwdruppels  parels in het gras…