Alle inzendingen over Hard Glinsterend

Regendruppels glinsteren Zacht aan de bladeren In de late avondzon Transparant helder Glijden de druppels Langzaam naar beneden Geruisloos vallen de druppels Op de aarde die doorweekt wordt Het glinsterende water spat uiteen Langzaam sijpelt het water Verder over het mossige groen De zon schijnt op de pareldruppels Regendruppels glinsteren…

Kamer die volledig Over de kop is Geweest, vloer, Wanden en plafond Van boven tot onder Gekuist en gereinigd, Alles schoon en fris En dan jij, lief klein Diertje, symbool van Vrede en verdraagzaamheid Die op je dooie akkertje Een wandelingetje maakt over Het snoer van de schemerlamp En glimlachend ziet Dat het goed is…

zilveren draadjes glinsterend in de herfstzon spin maakt zijn kunstwerk…

glinsterend spoortje achtergelaten dood blad geen snelheid nodig…

Zilvergrijze maan kust het glinsterend water liefde in de lucht…

Mama's ogen glinsteren bij het gefluister over die eerste zoen. Dan ben ik heel erg stil, overpeins... wat was het mooi, toen.…

Het regent 's middags druppels warmte, reddende scherpe stukken warmte in hard licht verstrooid. ------------------------- uit: 'Spinroc', 1958.…

Wat ik teder vraag is een glinstering in je wachtende ogen die verlaten zwijgen en dwalen waar ik nog niet ben geweest of je nog niet kan aanraken.…

Of het hard is, vanzelf, want eerlijkheid komt bij een ander maar al te vaak aan als de spreekwoordelijke mokerslag. En toch is eerlijkheid nog altijd pure winst.…

hoe dan ook.. staat ze me bij. Soms wanneer ik eindelijk slaap en zij over mijn dromen waakt, wanneer ik rücksichtslos de bodem raak van grauwe wanhoop en dure flessen kraak en eens te meer mijn dorst moet lessen.. kom binnen zegt ze, de schurftige honden zijn het hoekje om eet nu van mijn liefde uit zilveren schalen. Haar hals is warm…

Nieuwe dauw op het veld glinsterend zonnevocht een knipoog van het land het jaar nog ongepeld…

Je ogen glinsteren als kristal, Je lichaam strakker dan strak, Maar je karakter zo rot als een appel.…

Wellicht gaat zelfs de vorst deze week nog komen hard als twijfeling even als glinsteringen aan bomen. Kunnen we dan ook de deur niet uitkomen. Hopelijk breken dan niet de dunnen stengels zonder meer of komen we die glinsterregen toch niet tegen dit keer. Dat alles doet geen pijn, zo mag een dag ook zijn.…

ogen vol glinstering gevuld met tranen kijken in de verte zoekend naar betere tijden…

Twee dauwdruppeltjes glinsteren in het zonlicht: een blozend herfstblad verkondigt het najaar met vrolijk lachende oogjes.…

In de nevel van de waterval glinsterend gezicht van mijn aartsengel, zag ik .…

man van vlees en bloed Glinsterende glanzende ogen donkere bruine gloed Ik kijk naar jou....... man de ik wil geven Mijn liefde en tederheid Jij verrijkt mijn leven Ik kijk naar jou....... naar je mooie bruine huid Je spieren hard en glad Mijn zalig tropische fruit Ik kijk naar jou.......…

Mijn kleindochter wat ben ik trots op haar, want daar, waar andere kinderen van hun vrije zaterdag genieten, loop zij in Rotterdam voor KIKA de benen uit haar lijf! Mijn kleinkind van acht jaar, ze DOET het toch maar, net als al die andere stoere kinderen, die zich door het weer niet laten hinderen. Het doel is geweldig,…

Jouw stem fluistert in het duister zegt mij altijd hopend weer gedag, maar in glinsterende ogen echoot onze afscheidslach…

Glinstering door het kaarslicht dat danst op je wangen die lachen speels. Waterig door gewoon geluk sijpelt traanvocht in hartstocht naar benee.…

de avond valt ik groet de schemering en haal de nacht door naar de morgenstond ik glinster goud in de mond want ik lach naar een nieuwe dag…

Zie de zachte glinstering van de waterdruppel op het frisgroene lotusblad ze is als een parelende traan van vreugde en verdriet en verbeeldt hoe lief ik jou had.…

Rustig zittend De touwen langzaam optrekkend Het ritselen van de bladeren, het ruisen van het water Zacht en mooi De touwen langzaam optrekkend Overal bruin,groen en een glinsterende blauwe lijn Zacht en mooi De kar Overal bruin, groen en een glinsterende blauwe lijn In het prachtige bos De kar Verdrietig, denkend aan vroeger In het…

Zigeuners' maanlicht uit je ogen mijn brede wegen verlicht in het stof glinsteren sporen en schaduw van de muzikant trilt nog zachtjes in mijn navel.…

Op geschaafde knieën Schraapt hij met Gebroken nagels Glinsteringen uit Het ravijn. Of, Op gestrekte tenen Pakt hij met Gepedicuurde nagels Juwelen van De berg.…

- en het snelle afscheid: jij gaat heen, ik moet mij harden. Wenend worden strepen stippen, versteend en in jouw handen de mijne harden. Syl, de jouwe.…

en leden in een knagend bestaan menselijk betonrot slaat gaten in het bolwerk tegen de boze wereld zoals ik mij voel zacht en sensitief in hard bestaan mengt hard in zaken zich vormvast stevig met hart voor mensen leg mij uit dat ik kan missen de magneet de stalen botten de harde betonnen huls en toch mijn innerlijke zachtheid…

Is je hart al zo hard? Het is niet te hopen, Dat jij in deze wereld vol ellende gevoelloos door blijft lopen.…

Opgewonden spant zij nog eenmaal aan Haar inspanning doet zijn lid naar wens staan Hunkerend in het zweet kijkt zij naar haar minnaar Hij was te hard gespannen maar liet haar rustig begaan Zij laat haar gevoelens los en kruipt zwetend onder hem Haar hielen beuken op zijn billen zijn piepen gaat over in gillen Zij stijgt tot ongekende hoogte…

Hard en vast als een rots. De golven vreten haar aan. Maar zij blijft volhoudend staan. Koude en wind tergen haar lijf. Maar zij trotseert beiden stijf. Meeuwen bekladden haar dak. Zij blijft sterk en op haar gemak. De grote zeeën spreken tot haar. Ze zeggen: “Je loopt gevaar”.…