Alle inzendingen over Haver

Vaak komen mijn trouwe dieren, dichterbij de haag, veulens treden uit de stilte, wachtend in ongeduld op fourage, breken uit de beklemming, smeken naar het groene klaver naast het simpele haver, uit de smekende emoties stroomt de ‘courage’, dromen zij het knellend bit te mogen vieren.…

paringsdans verschietend zijn team op sleeptouw neemt den kuyt - voetballend gesproken de authentieke leider die het stof zuigt dat anderen slingeren laten die - zichzelf kastijdend gelijk een wals op stoom in een werkgang het verzet plet en verschroot den kuyt - de koning van feyneoord venijnig en geslepen brengt ons gelijk tarwe, haver…

groene kruin als stervende zwaan, wel roestig bruin een eerste blad van de plataan zwermen spreeuwen, als èèn grote zucht storten zich met z,n allen in de vlier eten zich rond, kwetterend van plezier dan trekken zij weg, hoog door de lucht eikels in de dop, een wilde framboos fel gekleurd de rozenbottel in oranje langs de berm , wilde haver…

Een jongen ontvliedt het vervelende thuiszitten fietst door wijde polders hoge haver wenkt blijmoedig "kom naar die kleine stad waar veel meisjes wonen jou slechts van school bekend" de einder trilt gespannen glimt telkens _ wordt dof bij verhoopte onmtmoeting vestingwallen doemen op wellicht schuilt daarbinnen diep slapende liefde…

zware tongen open Blootshoofds iets getuigen van een noeste drang naar zwart Afkeer van de luiheid en een eerlijk oog naar boven Faro’s volk een enakskind, het harde hart verhard Als koren op de libanon, mijn hart zal hem nog loven Een rijnaak maakt een trage bocht, de zon stroomt in het klei Meeuwen huilen om een God, een zalm, een brokje haver…

De ezel die zich deze keer, stootte aan een and`re steen, vond dat het paard de haver kreeg, zo onverdiend gemeen. Hoewel het wel uit Troje kwam, zeiden de and`re mannen, dat het zich onbenullig, achter de kar liet spannen.…

Shy is net zo dol op bier als ik, vooral die uit Haarlem, met veel haver. Shy heeft een keer met zijn achterbenen een vervelende tante de lucht in gesaltoot en die rijdt nu in zo'n electrisch wagentje. Ik heb andere dingen op mijn kerfstok, zoals teveel schrijverij, beïnvloed door mijn gefrustreerde libido.…

Hij kent haar- zij kent hem 'van haver tot gort'. Er is ze tezamen niet veel tijd meer gegeven. De tijd die haar rest: het is nog maar zo kort. Ik hoorde hem praten terwijl hij haar voortreed, zij keek stil naar hem op met een luisterend oor.…

Ook al sterven overal mensen Ver van haver, tarwe en gerst. Ons zal het worst wezen, ons is het zo wel best. Wat is ons het leven van een ander mens waard, Als het niet onze mond vult en ons tegoed spaart. Ergens staat ineens een wereld stil; Niet langer van zin, wat de mens van hem wil.…

of op het podium een voordracht neerzetten iets dat vertoeft in van haver tot gort waar tijdens de handgreep rond de microfoon op de bühne, ik korte intrigerende poëzie of als proza in lengte tracht te pletten dat ook nog blijvend smaakt naar een oneindige chocolade Kwatta reep en een aura moet hebben die de luisteraars aan je doet boeien…

berm een sloot en de overkant met bosschage ruim bekleed de berm en sloot met planten volgegroeid en raak ontzettend eindeloos geboeid ik zie margrieten, boterbloemen ridderblad els braam reuzenvaren rietgras beukeboom fluitekruid distel kleverklas en bitterkruid de zuring koekoeksbloem en rode klaver adderkruid ranonkel braam en wilde haver…

Hoe sterkend is die aanblik Der rijk bebouwde landen, Met welig golvend koren, Met tarwe, garst en boekweit, Met haver, vlas en rogge, Der groene vette weiden, Vol grazend vee, door wilgen Omzoomd, waar langs de Rijnstroom, Met schone bochten slingert!…