Alle inzendingen over Heden en verleden

Er is geen toekomst meer Geen heden of verleden De mensheid heeft zijn taak volbracht Zijn laatste strijd gestreden Wat overblijft is alles wat hen rest Gedachteloze stilten, in oneindig grote cirkels De macht, door de mensheid nooit aanschouwd Heeft door wraak, hun toekomst omgebouwd Het leven zoals wij dat kennen, zal noot meer bestaan…

Dit is de plek waar heden en verleden in elkaar overlopen tot een nieuwe dimensie. Herinnering is licht geweven stof. We raken het aan en alles komt in beweging. Soldaten herbeleven elke granaatinslag, elk uur, elke dag, elk seizoen. De oorlog van binnen kent geen vredesonderhandelingen, wapenstilstand.…

Niets kon ons geluk verstoren, geen heden of verleden en geen toekomst en geen tijd alles was bepaald, millennia te voren. De vrouwen traden terug, zij waren zwijgzaam en bedeesd, precies zoals het hoorde en het zal zijn en ook al die eeuwen is geweest. Moeders handenwringend en aardse liefde op de achtergrond.…

ik heb dit nieuwe huis gezegend mijn naakte borsten vol vertrouwen aan de lege kamers laten zien nu durf ik naar binnen schroomloos bovendien de drempels zonder hink-stap-sprong te nemen buiten in de grote tuin verraadt een rijke bloei dat heden in verleden heeft gesnoeid ik gooi niets weg de opstap naar opnieuw verraadt…

ik dicht jou alle manen van de melkweg toe mijn hart lokt sterren naar boven nu ik me herinner waar ik jou voor het eerst heb aangeraakt waar ik zei ik zie je graag jij dicht me alle woorden van poëten toe in diepe zuchten van dromerij nu jij me draagt op het lichte tij van heden en verleden waar jij zegt ik zie je…

seconden tikten weg ik volgde en opende stapte drempelloos een universum in met mij als nieuw begin in omzien zag ik heden tot verleden tuimelen structuur in entropie herinnering vertraagde tot totale empathie geen adem om geluid te dragen, geen vragen want het weten is er al vergezicht mist afstand in mijn hand is het heelal…

De toekomst ligt aan banden, gesmeed, aan heden en verleden, omgord, met gouden randen, versierd, met paar’len tranen maar veilig als een weg, omsloten door Gods Vaderhanden. De toekomst ligt verborgen, in de holte van het nu. Wanneer hij neemt de vlucht naar morgen, draagt hij u en uw daden mee.…

de poppenkast zit vast tussen heden en verleden nog spelen handen de personages en vertolken stemmen hun geluid maar het jeugdig tegenspel geeft veel te vaak niet thuis dan gaan de poppen in herstel met grote wasbeurt van de kleren schuren en plamuren een likje kleur past dan wonderwel het boek met teksten is altijd leeg…

en verleden in doven niet hetzelfde beloven…

Straks als de wind slaapt golven rusteloos zwijgen gesluierde mistvlagen zweven over de zee kun je ze horen praten meestal over vroeger toen ze nog liepen op het droge zand in plaats van over water als je samen verder loopt ben je plots weer thuis als kind in je ouderlijk huis waar alles door elkaar gebeurt uit heden en verleden…

Slaap wel mijn lief laat zoete dromen komen waarin de warme nacht ontsnapt aan kille dagen de rust weer wordt gevonden terwijl het evenwicht herstelt Droom maar mijn lief laat heden en verleden zich mengen tot beelden die een mooie toekomst scheppen onder een verwachtingsvolle maan Een kus op je warme mond daarna zachtjes op je ogen…

Zet de wereld op zijn kop, haal hem uiteen, breek hem in stukken, doe hem open Assembleer hem zoals nooit tevoren Hoeken bollen op, rond wordt puntig Dik verschrompelt, dun deint uit tot het gekende tot oud nieuw vervelt Heden met verleden toekomst kleuren Creatief destructief bouwen we voortdurend nieuwe huizen Probeer het gerust ook thuis…

waarom praten we de pijn niet uit zo kunnen we nimmer de deur tussen heden en verleden sluiten blijft het altijd tochten, stormen zal de kou ons vereenzamen in onszelf het geluk om ons heen is niet een met jou, met mij de facade van de spiegel reflecteert de pijn in ons hart honderdduizend woorden niet een uitspreekbaar gedachten turbulent…

o droom, zelfs jij sprak mij ervan onstuimig in nacht en ontij woelde ik de droom, jij brenger van beelden van heden en verleden want was er geen pad in het duister tussen bomen in stilte slechts mijn angstig gefluister en twijfelende gang dwaalde er geen waanzin tussen het lover op zoek naar mijn adem in een krankzinnige dwang o droom…

Dooreen gemengd het heden en verleden met het tijdsbesef onpeilbaar vergleden.…

Toekomst, de tijd na het huidige moment, het verleden is vergeten. Het verleden bestaat uit momenten, herinneringen blijven over in je gedachten. Toekomst is iets wat komen gaat, hierop zal je moeten wachten. Vandaag is heden, gister verleden en morgen toekomst het klinkt raar.…

op weg naar nergens komt besef van terug het begon toch ergens misschien is er ’n brug gebouwd op het vale grijs van skeletten elke brug had zo zelf een eigen prijs geluk is bruggen zijn heden uit verleden bruggen voor heden moeten nog verleden bruggen voor nu zijn altijd te laat nieuwe skeletten…

je lachte het liefste elvendansje dat ik ooit had gezien zij droeg roze draaide op het glanzend zwart muziekdoosje dat de tijd niet vergat muzikaal en mechanisch op orde door generatieve restauraties van het familie erfstuk na je lach was er een stilte waarmee het danseresje tijdsbreuken heelden die heden en verleden scheidden…

verdiep me in oude foto’s generatie van m’n grootouders met m’n geest in spagaat overbrug ik heden en verleden geboorte en sterven meegesleept als in ‘n film voel ik de vergankelijkheid en de snelheid van de tijd voel de pijn van weemoed omdat ze er niet meer zijn hun verwondering bewaard gestold in de tijd lees verwachting…

datgene wat in mijn keel brandt het verlangen de liefde de hoop verslonden versplinterd vergaand verkast verhuist naar de planken naar hemelse kasten het rad draait voort en voort en voort en voorvluchtig ben ik voor het heden het verleden verhalend vertaald de taal geliefd de taal gehaat de tweestrijd mijn gespleten persoonlijkheid…

Niets is gewaagder dan een nobel streven Ik zeg, zonder de noodklok te gaan luiden Dat, wil men heden en verleden duiden Geen sterveling weet hoe hij straks zal leven Er is één wet, die der grote getallen Ik hoop dat volgend jaar echt mee zal vallen…

de scherven fragmenten van mijn heden…

veelvuldig sloeg ik de riemen uit, roeide tussen heden en verleden eindeloos heen en weer.…

Meer dan eens Z'wel jij als ik Moeten leven In het heden Parkeer verleden…

Jij dekt mij toe en ik, gevangen vogel, denk: wij-samen zijn, zelfs heden reeds verleden, onherroepelijk. Kun jij mij overreden? Nu?…

Dans mijn liefste, dans langs heden en verleden langs het groene gras aan de overkant over paden over weiden Dans mijn liefste dans langs de zin van ons bestaan terwijl de toekomst lonkt en dromen waarheid worden Dans, mijn liefste dans samen dansen onze liefdesdans langs donkere dagen naar het licht de zon breekt door het ritme van…

Psalmen spreken door aloude woorden dragen heden en verleden. Krachtig klinken onze zangen in de weerklank juicht ons prijzen en verlangen zien we uit als een verheugde bruid naar Hem die ons de vreugde schenkt in tal van zegeningen, het mooiste dat ons bindt: Voor Hem te mogen zingen!…

Hoe sterk het licht ook straalde het was haar lichaam dat faalde dat niet meer in staat was de strijd aan te gaan hoe mooi de toekomst ook had kunnen zijn, alles was nu van de baan Langzaam dovend licht voor die nare ziekte gezwicht De strijd gestreden alles wat rest is het heden en verleden Niet meer samen dromen over de dingen die nog…

Het heden wordt verleden. Tijd is ontzagwekkend, voorwaarts, altijd raast hij voort. Nimmer staat hij stil is al voorbij als je dit hoort. Vandaag wordt morgen, overmorgen, ons leven spoedt ten eind. Wij plakken slechts wat etiketten, willen dat het blijft.…

Waar heden en verleden samenkomen. Waar mogelijkheden worden geboren. Waar bewustzijn heerst. Onbelast en vrij.…