Alle inzendingen over Herfst herfstkleuren Herfsttooi

In een allerlaatste poging Om jou toch te laten blijven Heeft een groot deel van de bomen Zijn groenkleur afgedaan Die bladeren, gemengd gekleurd In tinten van het stoplicht Schilderen met zonneverf Mijn kaaklijn glanzend goud Wij staan daar in die duinpan De ansichtkaart voorbij De eik weet te vertellen Dat dit nimmer heeft gefaald…

hand in hand zijn we gaan lopen samen weer op weg het heuvelland een pad omhoog waar uitzicht was beloofd een verte vol met glooiingen de diepte van het dal warme herfstkleuren in verval maar wij genoten boven op die heuveltop bloeide onze liefde als lente op…

Het is maar goed dat je in de lente, zomer en herfst van je leven niet weet, hoe je in de winter van je leven belazerd wordt.…

wanneer de nevel zal verdwijnen en de zon piept door de bomen dan is de tijd gekomen dat herfstkleuren zullen verschijnen het bos wordt stilaan kaal de vele bladeren op de grond kleuren schilderachtig in het rond in een tafereel van pracht en praal voor de dieren wordt het even wennen aan een omgeving zonder lover ze moeten oppassen voor…

Ik zie je door dikke druppels op de ramen, mijn engel van lijn 8. Jouw profiel zo afgetekend en toch zo zacht, slechts de spiegel en het donker brengt ons samen. Ik staar naar natte stadse straten, naar mijn buitenwereld, spiegelend vervormd. Een regenspoor dat mijn beeld misvormt laat ongemoeid het gezicht dat ik niet los kan laten. Neonlichten…

ik heb geen zin in morgen vandaag hangt me al de hele dag de keel uit het is avond dus ik zit als go-between tussen een rotdag en een dag waar ik geen zin in heb nochtans gaat de zon morgen schijnen het bos zal weer prachtig zijn in uitbundige herfstkleuren om van de geuren nog maar te zwijgen vliegenzwammen, parasolzwammen nog meer zwammen…

Herfst, ik kijk, ik staar puur genot wat ik ervaar de kleuren hypnotiseren het is als mediteren nog nooit was mijn hoofd zo leeg hoe lang geleden dat mijn binnenste zo intens zweeg alles overbodig even uit jezelf stappen hoe weinig heb je nodig om te ontsnappen…

Dubbel herfst De vlinders hebben nu mijn tuin verlaten De vogels zingen minder enthousiast Het terras is leeg waar we ’s zomers zaten In de lucht meldt zich de gans als wintergast Van de takken dwarrelen nu de bladeren Als veel kleurige vlinders naar de grond Of drijven op ’t water alsof ze badderen Maar zwieren eerst nog op de wind in ’…

Dit is het jaargetij van snottebellen, verstopte neusgaten en kriebelhoest, onstoken keel, geschraap, gesnuit, geproest. Mijn eigen niesbuien zijn niet te tellen! Daardoor rijm ik met weinig fantasie: helaas, wat opkomt is alleen “hatsjie”!…

De zonnehoedjes zijn gegaan - Ik had niet eens gemerkt Dat ze gekomen waren, Dood die eerder in het Oog valt dan het leven Dat eraan vooraf ging - Drie seizoenen zijn voorbij, En ik merk dat mijn adem Louter heeft stilgestaan, Ze stokte daar waar Het leven om mij heen Onmerkbaar is verder gegaan…

verkeer wordt steeds drukker op de wegen de mensen naar het werk,de kinderen aan school afgezet iedereen heeft zijn taak met vernieuwde energie hernomen mooie zomerdagen laten nog even van het verlof dromen en de tuinstoelen op het terras zijn 's avonds druk bezet tot de zon ondergaat wordt het genieten van de nazomerdagen al wordt de herfst…

Volle herfstkleuren zachte bladeren specifieke geuren als eindnoten van ‘parfum klassiek’ -geheim gehouden toontechniek- in een boom gekerfde liefdes datum pril geluk eerste Franse tongtechniek het park waar zachte paden gemengde kleuren van bladeren leiden naar herinnering en neo-romantiek.…

Goudgeel toont hij z’n pracht De bladeren als beeldjes zo stil: De boom in mijn achtertuin Hij laat niet van zich horen De wind speelt hem geen parten Hij laat zich vandaag vooral zien Blikvanger voor mij en zovele buren Nu In z’n aller mooiste herfsttooi Maar hij groeit wel tot de hemel Ver boven de bebouwing uit laat zomaar de zon verschaduwen…

ik nam je hand kuste warm je huid het leek een eerst ontmoeten maar bomen en het struikgewas verkleurden ons begroeten jij groende in het rood en geel van herfstkleuren ik rook lente in dit plotseling gebeuren zag de zon weer opgaan in jouw lach en ogen jij bloemde onvertogen op deze koude winterdag…

is jachtig de herfst is mooi de herfst is machtig…

Huidmond gesloten Ademt niet mee met het seizoen Valt eerloos op de grond Laat eerder los dan was voorzien…

weg is de herfsttooi het mooie donkerrood in geel en bruin de kleuren uit de tuin bloemen werden vaal waren te moe om nog te bloeien takken zijn al kaal nog iets te vroeg om ze te snoeien het land is leger langs de dreven koeien staan al 's nachts op stal alleen de schapen zijn gebleven hun vachten voelen winter al de zomer…

Ik heb vandaag je brief weer gelezen over hoe je zo graag gelukkig wilde wezen over hoe je zocht en verdwaalde over hoe je vocht en maalde over jouw ontbrekend perspectief over ons, je had ons zo lief woorden die mijn hart verscheuren ik schreeuw het uit en richt mijn blik naar buiten betoverd door de herfstkleuren en ineens, zomaar ben…

de schaduw is niet meer zwart wit maar kent al volle herfstkleuren het zomers scherp contrast lengt en mengt zich met de donkere aardetinten licht rafelt in een overgang van vele meters lang en zoekt naar de seizoenpatronen het oogsten is al aan de gang in kerk en concert speelt orgel eindelijk weer de boventoon bromt in…

Met herfst beginnen ze te geuren de peppels,populieren Met herfst beginnen ze te zingen westenwind als goede vriend Met mij hebben ze wat te vieren: FEEST VAN HERFST.…

Een Keltische mist polijst de uithoeken restanten dwalend duister verdrinken in het binnendringende morgenlicht boomkronen, in onbeweeglijkheid gevangen, spiegelen de herfstkleuren De leegte wandelt met een glimlach door de kalende akkers hier waar de taal de dagen raakt worden de woorden buigzaam er is slechts licht voor een enkele stap…

het strak buiten beton zag grijswitte tinten wind striemde iele bomen zonder blad in de beweging van het graf de seizoenen voorbij jij had je al gehuld in de nog volle herfstkleur rijpte in een eerst zoetig fermenteren jij blikte mijn entree ik ging als een kind blij mee mocht ik dan toch het eerste stapje proberen…

nog heb ik je niet gezien met de eerste vlokjes sneeuw in je herfstkleurig korte haar de witte pluizen die zo op het kort tapijtje duiken en zich in glinsterende banen onoplosbaar op jouw huid wanen in het bekende spoor van de vele vaak vergoten zilte tranen jij gaat meer voor het knapperend alternatief van de raffelende…

bladeren ruimen het gazon bemesten verzorgen van tuinen doen wij als de besten met de herfst in het land treden we nu best in actie alle rommel langs de kant werk voor gans de familie het plankier wat schuren met zeep of bleekwater het groen van de muren geen zorgen voor later iedereen is druk in de weer vele handen maken…

Het licht, het licht lijkt zachter te schijnen. Zachter, zou vriendelijker kunnen zijn. Maar minder warm, buiten tenminste. Zou de zon .. even rust willen nemen? Trekvogels vliegen ‘s nachts over blote bomen en pas gevallen bladeren, willekeurig verspreid over het koude gras. En wij dromen als die vogels vliegen van warme zomers.…

Geuren en kleuren steeds weer een ander accent de pracht van de herfst Kleurrijk geritsel op de tonen van de wind klaar om te zweven Rijzend uit de grond als een blinkend schoon sieraad draag je het najaar…

Dit is de dag van de herfstkleuren van de kleine grijze miezerregen die zachtjes mijn gelaat beroert mijn geest verdwaalt zich zoals mijn voeten dit is de wijd open wereld ik ben de geluidloze man Welhaast ongrijpbaar verplaats ik mij doorheen de grijze mensenmassa onzichtbaar, geruisloos ik ben een geest, een fantoom Ik ben alleen helemaal…

De herfst is er weer Alles is aan het rotten De herfst is er weer Depressies, koude botten De herfst is er weer Ik moet het ergste vrezen Een eikel op m'n kop Een teken van het Opperwezen.…

zei het hoofd ach ja ze weet echt niets meer u neemt haar toch wel even mee naar buiten ze is het al vergeten maar ik heb het haar eigenlijk wel beloofd in de rolstoel ging je tekeer samen met een vloek en een zucht zijn we naar buiten gevlucht ze weet echt niets meer dreunde nog na ik was verdoofd de natuur was omkleed met herfsttooi…

Onmisbaar in de vele herfstkleuren de somberheid uit het leven van menig droomganger te niet doen. Zo tekent zich een sprookje van een bos, dat tijdens de herfst zijn eigen woorden spreekt; niet meer belooft dan het zal doen; en nooit de illusie van het herfstsprookje verbreekt.…