Alle inzendingen over Herkend

Ik heb zijn tronie al zó vaak herkend, dat ik hem zie als tbs-patiënt.…

Een stille traan glijdt uit mijn oog wanhopig, eenzaam Een stille traan biggelt langs mijn wang vergeten, verdwaald, wanhopig Een stille traan drupt in een plas opgeslokt, herkend…

Zij verstrooit het licht, waardoor anderen niet worden herkend. Vaag ontwaar ik onze ster, de wisselende kleuren. Zonder jou, zonder ons Waarom, moest dit gebeuren...…

Bij de controle werd Patricia Meteen door de marechaussee herkend Toen op Schiphol haar body werd gescand Voor zij op reis mocht naar Amerika. La Paay zei hem: “Bekijk het maar, mijnheer En anders kijkt u nog maar weer een keer.”…

Hij herkende de persoon niet die zichzelf staande hield in de spiegeling van het etalageraam hoewel er toch iets- was dat hem enigszins verbond een soort van waan niet alleen te zijn in het gebeuren liep hij hem onzeker voorbij achteromziend bleek hij verdwenen.…

Toen ik in je lijnen Mijn naam zag staan, Steen, zag ik in jouw Ziel de mijne weerspiegeld, Herkende ik mezelf in haar, En besefte ik dat jij geleefd Hebt zoals ik geleefd heb, Zoals ik heb bestaan…

Door het schemer van ons verlangen loopt een onzichtbare grens Wat wij voor elkaar voelen gun ik ieder mens Het vermogen zo intens lief te hebben dat kan niet iedereen Het komt vanuit de ziel en ik herkende jou meteen......…

Ik kwam aan in mijn herinnering Ik stapte uit waar ik dacht te weten Ik liep richting vroeger, het was er wel veranderd maar ik herkende het beslist Wat jaren op mijn netvlies had gezeten was uitgewoond door eenzaamheid Wat er niet meer was wist ik Opende mijn ogen van verborgenheid…

Toen, die dag de dag dat ik je voor het eerst zag Toen, die dag de dag dat ik jou herkende Toen, die dag de dag dat jij mijn ik erkende Toen, die dag de dag dat ik mij aan jou gaf Toen, die dag de dag die ik gewoon had moeten overslaan...... Faith…

Nee, ik zou het echt niet weten, althans, ik ben het telkens weer vergeten dus wordt het door de dokter niet herkend. Want hoe ik schijnbaar ’s nachts ook snurken kan, daar weet ik ’s morgens vroeg echt niets meer van.…

Daar hadden we het laatst over herkendende ons in het gesprek hoe verschillend we erover dachten en dat anderen op ons leken Daarna hebben we gezwegen je leunde tegen mij aan Een traan gleed uit één van jouw ogen ik heb hem laten gaan…

zul je blijven als ik je naam zeg al lang voordat de woorden zich vormden de beelden zich kleurden tussen jou en mij had ik je al herkend zul je blijven staan of alleen omkijken in verwondering en doorgaan zonder mij zul je blijven?…

Heus, elke letter, ieder woord werd door uzelf beslist herkend en - wat me nog het meeste stoort - door and'ren eerder aangewend.…

Waarin jij mij En ik jou herkende, In de gewogen beslissing Van het moment - De tijd die zich niet Langer alleen voor jou Of voor mij uitstrekte, Maar voor ons samen, Tijd die we gingen delen, En liefde die ons verbond In de tijd, zo lang Die ons gegeven is…

De vakman die zijn kennersoog liet glijden Herkende in het schilderij meteen Een werkje van de kunstenaar Jan Steen, De schilder die geboren is in Leiden. Geweldig toch, experts die erin slagen Een ‘Steentje’ aan Jans oeuvre bij te dragen.…

zag je in het laatste blad dat dwarrelde en landde nam je in mijn handen bewonderde je kleur wist de boom voelde ook je nerven herkende toen je geur kom maar thuis daar waar je hoorde en oogst weer een geboren worden…

pluk bloemen als zij zich laten plukken bladeren en wind vertellen het juiste moment door haar herkend... fluisteren bladeren en wind 'vergeet vooral niet terug te komen pluk ons in het fluisteren van de wind.'…

Net op tijd Mijn nederlaag herkend Ik trek me terug in eenzaamheid En wacht in diepe slaap tot jij weer grijpbaar bent Een schimmenstorm met overal jouw gezicht Ik laaf me aan vergetelheid Alles is verlicht Nooit meer Spijt…

Daar... heb ik jou herkend. Als het venster van de nacht zich sluit, en mijn bewustzijn achterblijft rest mij alleen nog de herinnering van mijn werkelijkheid.…

ik hoorde je komen kousenvoeten zacht je lach herkende wat ik buiten zag bomen zwartgevlekt tegen de avondlucht spreeuwen zwermend voor een uitrustplek nog zwiert onrust tegen het oranje rood pas als het donker wordt ritselen zij verder ongestoord…

Maar toen herkende ik haar blonde vlecht.…

Waarom moest mij dit overkomen met zo'n geweldige vent zelfs niet in mijn dromen had ik dit herkend Wie had dit kunnen voorspellen dat het zo zou gaan dat ik in mijn leven dit nog moest doorstaan Hopelijk gaat de zon weer schijnen en is dit verleden tijd voorlopig kan ik het nog niet rijmen ben ik op alles voorbereid…

kennen kende herkend. wennen wende gewend, weten wist geweten, zien zag en vergeten, olie benzine geld, macht onderdrukking geweld, na angst komt verdriet en rouw, is het nu mijn beurt of die van jou?…

Ik kwam je weer tegen zei je naam en je keek alsof je me herkende aan het geluid niet aan hoe ik eruit was gaan zien je omhelsde me fluisterde "Jesus Christ" En ik "Hi Sis" tot we gescheiden werden door een body-guard vervuld van zijn plicht…

Je nam het wolkenafscheid tot je een laatste kus, een warme wang voor het innemende dodenlied tranen die je in mijn denken achterliet op de ladder, samen ooit beklommen herkende je bloemen, niet de vaas op weg naar zoete dromen was je me zelfs stervend de baas.…

In de doolhof der dialecten ben jij in je stem door mij herkend - als dan de adem op gekoelde ramen de semantiek van onze namen tot één teken ketent en tezamen voegt wat eens gescheiden was, geneest wat genezen moest alras. --------------------------------- uit: 'Van het wolkje af', 1980.…

Uit angst om te worden herkend. Om te worden gezien. Gezien zoals we werkelijk zijn.…

Geen mens herkende die bekende baas want vóór ons stond een zwarte Sinterklaas.…

dag oude vriend zei ik net aan het station of misschien dacht ik het alleen de weg wordt krap en ik moet achter je gaan lopen ik herkende je aan je jas nu over je smalle schouders als een vaatdoek op een houten stoel het stof paste zich aan je jaren aan…

Als je handen maanlicht waren en je tanden sterren, dan pakte ik telescoop en herkende je van verre. Als je armen vleugels waren en je benen zuilen, dan wilde ik dicht bij je zijn en in je schaduw schuilen.…