Alle inzendingen over Het breekbare leven

Ik voel me heel oud met dit weer, met deze kou -- zo breekbaar als glas.…

is zo bereikbaar Ook zo breekbaar Maar als het zo is Voel je jezelf fris zo fris…

het als kristal Een klompje goud Voor het leven Zo word je oud.…

Een klompje goud voor het leven. Zo word je oud.…

ik ben als één nachtje ijs ogenschijnlijk veilig, onzichtbaar gevaarlijk breekbaar…

Kijken naar je hart waar licht wordt waargenomen o zo breekbaar mooi.…

Hoe komt het toch dat heel dit machtig leven zo broos en breekbaar is en dat de zon toch telkens weer de moeite doet om over iedereen te schijnen? Geen plaats wordt overgeslagen, geen donkere hoek voorbijgegaan, geen droevige mens die toch niet heel even kan glimlachen.…

Soms komt geluk pas na vele scherven breekbaar blijft het tot het eind…

'k had een leven zonder kansen…

je bent van glas dat in zijn matheid nog maar vage beelden lacht waar het bewegen nog slechts een schaduw is van het echte leven je krachtige lijnen zijn broos en breekbaar door de tijd geraakt het kristal transparante heeft na vele jaren zijn vitale flonkering gestaakt nog ben je niet gebroken maar in de warme middagzon verstrooit…

neemt je geest Je leven met je door Beleef je alles Voor de tweede keer opnieuw Je was je moeders dochter Je was de moeder van je kind Ooit jouw moeders dochter Nu jouw dochters kind Een wit kussen Een wit hoofd Ogen met een kinderlijke glans Breekbaar zo kwetsbaar Je knuffel bij de hand Geen blije woorden meer Voor gelukkige momenten…

ik ben een uiterlijk vertoon het afstoten van een gebaar kapot van verdriet een vastklampen aan één dag fragiel en zo emotioneel breekbaar…

breekbaar Barbaars gevaar Deze tegenstroom Is Het duister In onze westerse droom…

Het leven lijkt een dunne glazen vaas door een spiegelwaas af en toe leeg soms gevuld met bloemen vaak met alledaagsheden maar altijd breekbaar nu de dagen korter worden dromen zij van zomernachten vol met nachtvlinders die een voor een de glazen vaas verlaten beslagen handspiegels schoonfladderen zodat ze de schoonheid weer…

Hun rode wangetjes van toen zijn nu wit en breekbaar. Ze werden de mond gesnoerd. Hun hartje viel stil. De handjes werden koud en kil. Hun glimlach versteende. De adem verliet hun tere lijfje. Zowel jongens of meisjes verlieten het aardse leven. Ze hadden nog veel kunnen beleven.…

Breekbaar als over eieren gaat een kinderschoen over een lijn. Geborgenheid geurt een regenjas die ook de bestuurder moet zijn; van een Solex die soms sputtert als de eieren op een kinderpad nog breekbaar zijn.…

Als geluk niet als glas zo breekbaar was maar hard als steen, zou je dan alleen al voorzichtig zijn? uit angst voor de pijn als het je raakt...…

zoals een kind een schelp ijl en breekbaar koestert als een schat zo heb ik jou ook lief gehad…

Het leven is zo breekbaar, Een handomdraai en daar ligt je leven in scherven. De scherpe scherven liggen daar, loop je weg of raap je het op. Vanaf dat punt veranderd je leven, roze kleur maakt plaats voor zwart. Eenzaamheid en leegte nemen je leven over, dagelijks vindt de rode stroom zijn weg naar beneden.…

wanneer ik de antwoorden in mijn breekbaarheid vind…

Wij mensen zijn erg kwetsbaar, breekbaar en zwak Maar tegelijkertijd ook keihard en onverwoestbaar We geven ons hart uit liefde aan een ander dat is een teken van kracht Als je verliefd bent voel je je onverwoestbaar in het leven Een grote glimlach op je gezicht, door je geliefde aan jou gegeven Maar als je liefde voelt voor iemand maakt het…

Geluk is zo broos teer en breekbaar dat, als men 't al te hard vastpakt, het risico neemt dat het uit elkaar spat.…

je oogt roestig vandaag en de wind is op collectetoer hij neemt alles tot je naakt en breekbaar de lente tegemoet rilt…

wachten op wat komt in de verstilling van nu zwijgt haar ouderdom doelloos verglijden jaren rond haar breekbare figuur…

bloei jij de volheid van leven vergeet niet jezelf rust te geven…

hoge toren dook de lente alleen naar liefde rook Dat alles kan ik nu nog denken het leven zal me blijven wenken zo is al het voorbije niet voorbij ik zeg, ik schrijf, het is van mij!…

m’n lief van geen dag bewust vangt het eerste streepje licht zo breekbaar nabij zo broos het geluk…

Een leven dat ik voorbij zie laag voor laag jouw fases transparant zichtbaar die jij in één moment terug kan geven. Jouw leven in sterretjes in mijn ogen helder als kristal langs mijn wang breekbaar wanneer het de grond raakt.…

waar zilvergrijs in wit weerkaatst als schaduwverlangen verborgen blijft wacht een vrijheid dit ijzig gordijn in haar breekbaarheid de zonneschijn…

Soms ben je breekbaar maar nog wel zo gelukkig net niet te breken want een engel zit op je schouder en kijkt mee zodat je niet valt…