1705 resultaten.
anders gehamerd
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 120 het was niet
de spijker
die het hout
deed barsten
niet de
hamer waarmee
je op de
spijker sloeg
het was niet
je hand waarmee
je het hout
verwondde
het was iets
dat woedde
dat knapte
binnenin je kop…
ZO NATUURLIJK, ZO TE GEK
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 54 Ik ben gek op hout
Ik hou van hout
Maar in de natuur
Niet in mijn ‘bek’
Dat houten bestek
Goed voor het milieu
Maar niet voor m’n mond
‘mij niet bellen’
In de rugzak van m’n leven
Zit naast een drinkbeker, koppie
Nu ook een stalen bestek
Want dat streelt m’n ‘bek’
Dan, dat in de vrije natuur
Een lekker bakkie koffie
Uit een warme…
De wieken...
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 989 maken de houten raderen het meel weer fijn…
Standard Mill
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 45 Langs de uitgestrekte horizon
staat de houten reus majestueus te zijn,
in het spel van de opkomende wind,
maken de houten raderen het meel weer fijn.…
Tragische ladder
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 401 Jij bent het mooie het dunne het dikke
laat bloeiend hout
jij bent de doodschemer
lichtekooi van hout gepende botten
schaduwprofiel
van deerniswekkende eenvoud
jij bent de tragishe ladder naar mijn hemel.…
Brugje
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 567 Een houten brugje
over rimpelend water
als een wenkbrauwfrons…
HOU(T)!
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 189 Naast mensen
hou ik
het meest
van
hout!…
Houten Pyama
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 1.610 Hij ligt daar, in zijn houten pyama
In zijn gekromde vingers een rozenkrans
Zijn lippen strak op elkaar geknepen
Bewegingloos, zo lijkt het althans...
Hij is gegaan, zijn lichaam achterlatend
voor ons, om hem nog even te zien
Maar, als hij had geweten...
Zou hij nu zeggen: huil niet, ik heb het licht gezien...…
Houten duif
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 1.298 Hier is de houten duif niet voor gemaakt.
Rustig snavelen tussen de stoppels
van een wijd veld is zijn bestemming.
De witte nekvlekken blinkend in het licht.…
Verwerend hout
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 138 Je kijkt me aan
In een duister woud
Blijf even staan
Het voelt niet vertrouwd
Schichtig is je blik
Het fototoestel zegt klik
Heb je nogmaals bekeken
Het was al bezweken
Sterk verweerd en liggend op de grond
Alsof er een monster in bevond
Je bent aan het vergaan
Je leven was aangenaam
De tijd van verwering is gekomen
Vertering heeft…
Van goed hout…
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 817 De plankenvloer kraakt het verleden
gesmoord door stof verstopte kieren
onder kaal getreden pluche kleden
spijkers buigen; de koppen geroest
niet willens hun houtgreep te vieren
nagels woest geslagen in de knoest
ruw wreken de splinters zich tegen
de vuile zolen die hen open gekrast
achterlaten na een regen van vegen
Nee, de delen barsten…
Hardvochtig hout
hartenkreet
5.0 met 11 stemmen 633 Kalveren, twee koppen
benen vier
aan de zwier
stelligheid vereeuwigen?
een zomerkoorts!
sotternie
weg dat mes! genoeg
gekwelde schors
pijn pikt het niet
pijn zwiept takken
pijn schiet naalden
pijn roept: pot voor drie!
afgelopen
met Bram luvs Jantje
Jantje hartje Sofie
kalverbast bloedt, goed!
ze druipen
liefde? 't is agonie…
Weerbaar hout
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 36 fraai bouwde
hout zijn
blokken tegen
de oplopende
buitenmuur
de kleuren
al gespleten
voordat de
stammen
zijn vergeten
nog ongeringd
klinken de
jonge basten
met nog slanke
onvolgroeide kwasten
alleen de droge
grond ver achteraan
draagt weerbaar
hout dat muziek in
alle koren laat horen…
Vergeten in hout
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.070 Was het enkel de specht
die het hout verwondde, zich liet gaan
als was het een zonde tegen wil
en schade rest niets meer dan een stervende,
gedwongen tot overgave, verloren.
Hoor, hoe leven verdwijnt
in een geluidloze zucht en toch
schreeuwend om een wonder.
Zo davert de grond nog eens
en weer en kunnen we de ogen sluiten.…
houten klaas
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 411 mijn leven is niet meer klokvast
het slaan hoor ik niet meer
ik hoor nu stilte ontbranden
in een luisteren naar mijzelf
mijn gedachtes draaien niet meer mee
strofen niet meer begeleid door het getik
geen plaats meer voor de tijd
leen nu lucht in mijn woorden
die de wind naar mij toe blaast
zodat woorden niet blijven
steken als een houten…
Jong hout
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 88 in de open haard
knetteren zacht
vlammende verhalen
zie vele emoties
opvliegen in tal
van vreemde talen
nog speelt
jong hout de
hoofdrol in het vuur
zij laaien heftig op
spatten vonkenregens
uit hun jeugdig blok
verteren snel
naar smeulend gloeien
in nawoorden die boeien
geschiedenis is in
rook opgegaan maar hun
memoires…
Wie is er nog van levend hout
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 419 in de steeds maar kalere stad
waar steen en blik overheersen
en het leven kunstmatig
in leven wordt gehouden
met een open haard
vol dood
hout…
Houten wonden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 1.237 Ik wil
geen getuige zijn, hoe een
brandhouten ridder, net
als jij, vlam vat door
het smeulen van
houten wonden
Eh...…
Jammerend hout
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 991 mijn ingesnoerde leest
kon je niet verleiden
mijn snaren vaker
te beroeren
gespannen wachtte ik
op jouw vaardige vingers
maar jij bespeelde liever
háár g-sleutel
in een zinderende apotheose
fiedel ik haar mijn compositie uit
ik laat me niet kisten
als tweede viool…
Uit het goede hout
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 622 De dirigeerstok, roede en de kruk
vereisen door hun functie allemaal
speciaal daartoe geëigend mat'riaal.
Het is met zorg gekozen: stuk voor stuk
zijn deze bij de gratie van het woud
gemaakt van noten-, pijn- en kreupelhout.…
Zoals het hout
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 1.665 en gespijkerd
de tekening gebeitst
of nog mooier
in glans gevernist
en zoals het hout is gebleven
doorweven met nerven
die elkaar grijpen
zo was ik bij jou
om afscheid te nemen…
Vuur en hout
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 442 oudjaarskou gesloten
vitrage laat dansen
op een enkele vuurpijl na,
die nacht en gezicht verlicht
terwijl knieën stuk en blauw
knielen in oneindig jou
en slag twaalf de cirkel
weergeeft in zeven witte rozen,
blijft de lucht zwart
in de grote glazen vaas kan zij
sterke groene stelen tellen
maar het ja ligt opgebaard,
nog net niet in vurig hout…
Van dood hout
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 109 ik zag takken breken
wist ze van dood hout
vluchtend voor de wind
die ze jaren wiegde
in het groen als kind
nog weerspanden zij
al buitelend zijn kracht
caprioolden op de vlagen
maar grondden roemloos
tussen het gevallen blad
waar klein grut
zijn onzichtbare bestaan
krioelde in het donker van
de nacht en volle maan
om blad en takken…
Houten vissen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 269 De ochtendzon strijkt met lange stoelpootschaduwen
langs de witte bak van de visafslag met rode opdruk
GEM.VISMIJN
VLISSINGEN
waarin gekloofd haardhout is opgestapeld
naast de bak zit Siep zich op te warmen
en uit te kijken over het berijpte gras
waarmee onze vallei bedekt is, groene
zee waarin de houten vissen groeien…
De deur van hout
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 176 ik zag gezichten
in niet begrijpen
een vage groet
ging langs mij heen
ik was alleen
ogen bolden
tolden om en om
een akelige lach
die gele tanden zag
in een scheve mond
voelde een hand
in sprakeloos raken
proefde ik toch een
angstig misverstand
en komende paniek
ik was het niet
en wilde weg
de deur van hout
voelde vertrouwd…
Mijn woorden zijn van hout
gedicht
3.0 met 36 stemmen 8.328 Ik werp ze uit
in het loopvuur van de tijd.
ik ben de woordpyromaan.
Mijn geest is een oerwoud
waarin menigeen verdwaalt.
Soms steek ik de vlam erin.
Opdat men te voorschijn komt.
--------------------------------------------
uit: 'Bericht aan de nachtzuster', 1984.…
Dood hout
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 87 het lijkt
alsof ik te veel
levens leid
bomen splijt
die eigenlijk
moeten groeien
voor meer ruimte
heb ik het zand
laten verstuiven
maar de vennetjes
zijn opgedroogd
de fauna is gestroopt
mijn bos
is chaos in de greep
der elementen
mij rest
dood hout
in wanbeheer
het loof dat ik
lang koesterde
is er helaas niet meer…
Houten huis
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 302 IJsbloemen smelten op kwetsbare ruiten
tussen muren van het wankele houten huis
bij het moeras, is het vochtig winter wonen
de kinderen prikken met stokken in het ijs
maar het eeuwige dooien is begonnen
de wind brengt al lente rond het houten huis
komen er weer konijnen tevoorschijn
als uit een toverhoed, met allerlei kleuren
wild, grijs…
Hun houten ogen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 75 als bomen naar me kijken
ik hun houten ogen
niet meer kan ontwijken
word ik panisch bang
voel de takken komen
die eerst nog naar me
reiken maar me later
onverbiddelijk grijpen
in het raken van de bast
hoor ik het kraken
van hun knoesterige lach
waarin de sappen stromen
las de oudste jaarringen
in het diepgewortelde bestaan
door…
Kapel in hout
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 374 de takken knakken
onder mijn voeten
op weg naar de plek
van onze lieve zoete
het botsend licht beschijnt
de naakt uitgebeelde stammen
in hun stille dood
de ziel van verre
jaagt mij hijgend op
terwijl een resterend geraamte
de voeten kleurt met
striemende schrammen
de ouderdom geraakt
haast uit het menselijk lood
op weg naar…