Vuur en hout
Het is tijdens
het laatste donker
dat elke seconde telt
en oudjaarskou gesloten
vitrage laat dansen
op een enkele vuurpijl na,
die nacht en gezicht verlicht
terwijl knieën stuk en blauw
knielen in oneindig jou
en slag twaalf de cirkel
weergeeft in zeven witte rozen,
blijft de lucht zwart
in de grote glazen vaas kan zij
sterke groene stelen tellen
maar het ja ligt opgebaard,
nog net niet in vurig hout gekist,
tussen verdriet en morgen
want maandag is toch gratis
Geplaatst in de categorie: liefde