Alle inzendingen over Hui Wang

De gladde wangen zijn verdwenen De lippen ooit vol, warm en vrouwelijk gestift Zijn nu met mannelijke trekken begift Gezichtsbeharing is verschenen Wenkbrauwen vol, de kaaklijn strak Waar borsten fier naar voren staken Is nu nauwelijks iets meer om aan te raken De rechte schouders , volmaakt in dit pak Een droom is vervuld Bewondering is…

was het gezicht in de wolken gaaf gemodelleerd door de wind van volwassen tot kind hij speelde met jou kende je ups en downs wist welke ruimte jij nodig had om te groeien zonder te verdwalen in het strakblauwe bloeien ik proefde jou toen het donkere van de bui mij kuste en je vriend het nat van de regen van mijn wangen…

Het leven op de zee altijd aan het varen met de kapitein aan boord hij was de anker in je leven wat nu wreed werd verstoord Nu dobber je maar rond niet weten wat te voelen tranen dansen op je wangen, in je hart het is nog niet daadwerkelijk realiteit alles gaat zo snel en lijkt verward Straks zal de zee betijen en stuurt je bootje weer…

De deur slaat achter je dicht dat was het dan de laatste keer ik begrijp het niet met uitgestoken hand met de leegte in mijn buik en een blik vol onbegrip maar met liefde en tranen stromend over mijn wangen kijk ik je niet na kom terug en omarm me om te leren van onze fouten zeg dat het een nachtmerrie was en wij samen verder gaan onze…

de deur slaat achter je dicht dat was het dan de laatste keer ik begrijp het niet met uitgestoken hand met de leegte in mijn buik en een blik vol onbegrip maar met liefde met tranen stromend over mijn wangen kijk ik je niet na kom terug en omarm me om te leren van onze fouten zeg dat het een nachtmerrie was en wij samen verder gaan onze…

vallen tranen Als herkenning Op mijn pad Veel draag ik mee Op mijn schouders Naar de zee Zonder tussenpozen Zonder rust Hoop ik daar verdriet te lozen En dat de zee mijn leven sust Zij zal een meter stijgen Door het huilen dat ik doe En ik zal mijn schouders strelen En ik zal voelen: ik ben moe Dan voel ik zeewind Langs mijn wangen…

Hij schikt z'n jas kijkt schuin in de smalle spiegel, tuit z'n lippen, knipoogt, vouwt zijn haar met handen groet buiten wacht de buitenwereld brutaal omarmen een vluchtige kus op haar natte wang later later thuis, drink nog wat mee of bak een ei ik ga naar bed morgen voetbal Ajax uit altijd moeilijk gebak na.…

Ergens tussen hoop en vrees Ondergedompeld in diepe pijn Hoor ik de echo van je stem Het geluid waar ik wil zijn Als ik mijn ogen sluit zie ik jou Mijn liefste mijn verlangen Onbeschrijfelijk is het gemis Tranen beroeren mijn wangen Waar jij leeft zijn mijn gedachten Diep verweven in mijn hart en ziel Jij vult mijn dagen onbewust Vanaf…

Je huid fluweelt als abrikozen door druppels parelend gestreeld terwijl je ogen argelozen ik zie je met een frêle gebaar de regen van je wangen vegen waar koude vlagen rozig fleuren mijn adem stokt terwijl ik staar naar het blozen van de rozen die zich gelijk je lippen kleuren ik glimlach als ik je passeer omdat jouw zon me raken kon…

Lichte geluiden verraden hartgeklop waarvan het ritme wordt opgevoerd opeens wordt alles losgelaten en blijft een roze blos achter op je wangen.…

Uit de Hortus Mijnheer die enten wij daar kleine stokjes met druipend vocht we kerven ze keer op keer een harslaagje is niet meer genoeg we vermengen het met kindertranen vers en vochtig van jonge wangen Weet u Mijnheer zo´n mes zo scherp als snijden kan dwars door een ziel zal´k maar zeggen zo vind je ze nog hier dat de onderstam…

er hing een meisje aan mijn lippen ik vroeg of ze me proefde likte mijn woorden over haar tong voelde weerzin in haar mond ik was tot achter haar wangen gekropen vroeg me af wat daarvan moest komen stak mijn vingers diep in haar keel en heb haar adem genomen ik ben blijven dwalen in haar hoofd toen ik vroeg wat zij eigenlijk wilde…

grimassen spiegels breken als ik me wend en keer naar venster, wand in slapeloze nachten als zelfs de lakens zuchten Of hoe ‘k mij voorwaarts tast blind geketend aan mijn pijn (want zelfs van die kun je nog houden) enkel te zijn als ik mijn verzen lees Ooit was er slechts één woord van jou genoeg om mij te laten gapen jouw hand onder mijn wang…

Mijn liefste Jij gaat nu slapen Ver van mij In een fluister schud ik Jouw kussen op Weef er dromen in Kus liefde op de slaaprimpeltjes Van je wangen Trek het dekbed in warmte Over je heen Met mijn armen vol van passie Streel ik de hartstocht Van mijn zijn Mee met alle verlangende dromen Laat ze jou warm houden Tot wij weer samen zijn…

onder glad gereden banden van een aftandse tweedehands fiets kraakt aangevroren dauw koude vlagen uit het oosten landen straf op pasontwaakte wangen wind en weerzin spannen samen tegen verkleumde benen zonder kracht tot over de neus gestoken in een warme das en winterjas drijven gedachten verlangend af zoekend naar de zomerzon die…

De vrouw slaat haar benen over elkaar zij waant zich alleen in haar nonchalance haarzelf bewegen is niet wat zij ziet waant zich alleen en onbespied Straks krijgt zij thee in de salon wat toastjes met kaviaar en een kus Op haar schoot leest zij gedichten vertaald in het Nederlands van Poesjkin Haar wangen worden rood en zij streelt haar…

Kom mee met mij pak mijn hand laat ons reizen over het uitgestrekte land Kom mee met mij in de zwoele nacht jouw wang dansend tegen de mijne dat voelt zo zacht Kom mee met mij zoen me innig in 't veld met zoveel passie dat het onze hartslag versnelt Kom mee met mij mijn handen om je gezicht laat me je bekoren tot aan het ochtendlicht…

Kom mee met mij pak mijn hand laat ons reizen over het uitgestrekte land Kom mee met mij in de zwoele nacht jouw wang dansend tegen de mijne dat voelt zo zacht Kom mee met mij zoen me innig in 't veld met zoveel passie dat het onze hartslag versnelt Kom mee met mij mijn handen om je gezicht laat me je bekoren tot aan het ochtendlicht…

Tijd trekt draden door mijn gezicht De douche spoelt met het water mijn dromen door het afvoerputje tekenend voor mijn bestaan, voorbije gedachten voorbij de dromen alleen maar de nacht koude nacht, steenkoude botten, water in mijn ogen glijden over mijn wangen heen, later, alsmaar later, is het al later of is het al tijd?…

Met mijn hoofd leun ik tegen jouw stam vertrouwend op de wortels van jouw leven mijn zorgen vertrouw ik toe aan jouw takken die wel buigen maar niet breken in de wind de zon verwarmt jouw kruintje doet mijn wangen blozen geeft mijn huid een goudbruine tint zo kan ik bij jou verpozen en hoor jouw bladeren ritselen waar vogels nestelen…

eenzaam lijkt haalt ze diep adem draait zich om begint heuvelopwaarts te klauteren haar haren speels lokkend in de wind een andere route volgend in haar oren en op haar netvlies de fluister om juist elk moment van de dag te plukken geen seconde te hoeven missen hoog boven haar danst vrijheid in de wolken een glimlach krult haar wangen…

De menigte op afstand keek ademloos toe zal hij wel zal hij niet, ’t blazen was ‘r wat ie in de hoogte daar achterliet, hij blies zijn wangen op, tot ze vol waren gelijk een ballon liet de lucht ontsnappen en iedereen weet nu waarom hij hoog van de toren blies.…

van weggeweest mijn zelf nog niet teruggevonden de spiegel van de jeugd gaf onbedoeld verval te zien nu echt begonnen reis niet zo snel bedelden mijn ogen ik wil nog zoveel zien de kale heuvel met het eindstation nog niet beklimmen en zie hoe ik nog leef mijn ogen licht wat meer geloken mijn mond verdroogd maar met nog kleur op wangen…

Je tranen zijn net kleine parels vloeibaar als doorzichtig kristal ze druppellen uit je kinderogen rollen over allebei je wangen. Zo klein en al zo ongelukkig kom in mijn armen, vertel me waarom heb jij zo’n verdriet wees niet bang ik zal luisteren.…

Ik ben op bezoek bij een lieve mevrouw haar dochtertje van een jaar of zeven acht zit verlegen onder de tafel kijkt bedenkelijk naar die grote ruige kerel kleine Annemarieke zit stil bij mij op schoot terwijl er een foto wordt gemaakt met haar beertje strijkt ze over mijn neus en wangen ik ga er weer vandoor het meiske roept tegen…

Tranen zijn er alleen voor jou zij vloeien droog over mijn wang mijn poriën zijn als een spons zij absorberen het verborgen voorval. Tranen zijn er voldoende om een beekje te laten stromen de herinnering overstroomt als een bulderende waterval.…

Haar glimlach nog zo mooi, haar wang zo zacht als bij die eerste kus. Een paar uur later gleed ze weg. Hij schudde zijn hoofd Blijven leven voor elkaar werd nu heel nijpend niet meer waar.…

kleine uren gluren zonder zicht jij hebt je ogen dicht totdat het licht ze opent zacht tocht schemer door het raam en kondigt aan dat ik moet gaan maar eerst kus ik je wang in het lichtend rood geef jij je bloot en streelt me zacht met nacht en halfduister op de rand van elkaar raken en nog half slapen voelen we de schepper…

Tranen glijden over wangen zo ziels alleen naar benee het hart is geraakt goed geraakt en wankelt voor even even uit het ritme vertraagd. De tijd is kostbaar zonder tellen, tikken of een uur het is er nooit genoeg maar soms dan heb je gewoonweg tijd teveel.…

Fonkelend als een diamant Een traan op weg naar beneden Met daarin het beeld van jou Langzaam uit m'n ziel gegleden Glinsterend vocht op mijn wang Een zee van opgehoopt verdriet Het gemis gevormd in elke druppel Vanaf het moment dat jij me verliet Mijn hart huilt en schreeuwt om jou Maar jij kunt mijn verdriet niet horen Ik verdrink langzaam…