inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 3.816):

Eb en vloed

Sporadisch vallen tranen
Als herkenning
Op mijn pad

Veel draag ik mee
Op mijn schouders
Naar de zee
Zonder tussenpozen
Zonder rust
Hoop ik daar verdriet te lozen
En dat de zee mijn leven sust

Zij zal een meter stijgen
Door het huilen dat ik doe
En ik zal mijn schouders strelen
En ik zal voelen: ik ben moe

Dan voel ik zeewind
Langs mijn wangen
En de zon schijnt op mijn rug
Eindelijk stap ik uit het water
O zee, trek nu maar terug

Schrijver: Jeroen Zwaal, 13 januari 2004


Geplaatst in de categorie: individu

3.0 met 33 stemmen aantal keer bekeken 1.662

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)