Alle inzendingen over Hui Wang

In alle staten Heb ik de kliniek verlaten Tranen langs mijn wangen Niemand om ze op te vangen In gedachten zag ik mij sterven Wat met mijn partner Wat met mijn familie Wat met mij?…

Omlijst silhouet spiegelt door dauw langs mijn wang op het laatste doek mijn emotie van de dag blijvend in de schijnwerpers.…

je kleurt de raadsels in je ogen met blauw omkransd ontsnapt in groen je blik wat lichtelijk verschrikt omdat ik naar je kijk ik zie de verte in je zorgelijk staren een rimpel gaat spontaan gedachten baren die je lijf laat huiveren en je lippen woordenloos doen fluisteren mijn handen luisteren op je wang en voelen in de zachte…

Ook wangen kleuren niet wanneer de nieuwssprokkel doordringt, onversierd. De Drie Koningen zijn opgehouden rond Aleppo, twee werden gedood. We verloren de onschuld. Ons maal smaakt verkruit. We verloren de zekerheid, maar niet ons onderkomen. De Kerst is al bij al niet verknald, toch niet bij ons.…

Wat flarden passie, nesteldrang Wat groen en geel en paars, een bruid Als ze haar ogen even sluit Wat dageraad en merelzang Wat voorjaarswind, betraande wang Wat tijd met rijpend pennenfruit Wat flarden passie, nesteldrang Wat groen en geel en paars, een bruid Herinneringen, nachtenlang Een nieuwe loot van babyhuid Een schedelplaats, dag in…

Sommige lippen die mijn wangen raakten zijn nu sterren hier in menige nacht, puur die levenslange hele bijzondere gedachtepracht. Soms delen lood, boomschors of wolkenpacht emoties aan het woord zoals leven het bracht. Soms gelegen in kubisme dan weer in harmonie kleuren van regenbogen die ook jij en ik vaak zie.…

de rust zocht mij op zij fluisterde in mijn oor, bezoek de canapé en wacht tot ik je zal verwennen, zodanig dat ik je amper stoor het is dommelen op donzige veren die je dromen in liefde verheffen en almaar in tederheid aanlengen ik zal over je wangen zachtjes zuchten als een zomerwind aan zee en optillen naar wolkenluchten; hemelsblauw…

Tenzij jouw wangen gloeiden van opwinding zag ik mijn schaamte weerspiegeld in jouw gezicht. Tenzij mijn zaad terugvloeide uit jouw schoot zag ik mijn zelfverwijt zich een weg banen naar buiten. Of was het de kater die met het lege fust wegliep omdat er een sater vaardig was over hem die zijn baldadige speer hooghield?…

In haar verpleeghuisbed peutert de verlamde vrouw met beeldhouwvingers het harde schilletje tot stukjes en kruimels lepelt voorzichtig als een bereider van geneesmiddelen in het eigeel en -wit zonnestralen doen wanden en beddenlakens glanzend spreken geven de kleine spijs des te meer smaak langer genot tong keel en wangen brengen…

Dat het zo feeëriek kan zijn Zo stil na vijven, een dunne mist Versterkt de sfeer, ik wrijf een Warm stroompje van mijn wang Bij de bushalte daarstraks - Verlichte wezens, ik hoef niet bang Te zijn, het is beslist nog niet mijn tijd De geur van dennengroen Hangt in de lucht, ik bevind me in de Feestelijk verlichte straat van een dorp…

Dat het zo feeëriek kan zijn Zo stil na vijven, een dunne mist Versterkt de sfeer, ik wrijf een Warm stroompje van mijn wang Bij de bushalte daarstraks - Verlichte wezens, ik hoef niet bang Te zijn, het is beslist nog niet mijn tijd De geur van dennengroen Hangt in de lucht, ik bevind me in de Feestelijk verlichte straat van een dorp…

Allen die wilden ter kaap'ren varen Moesten mannen met baarden zijn Jan, Pier, Tjores en Corneel Die hadden baarden en mochten mee Allen die heden ter camera varen Moeten nu mannen met baarden zijn Op hun wangen, op hun keel Mogen ze aanschuiven op teevee Alwie met BBB opzien baren Moeten wel mannen met baarden zijn Zijn het er…

het uitzicht kijkt naar binnen kleurt het behang seizoenenlang met licht uit het verleden je hebt gebeden dat je oud mocht worden, hebt gestreden voor de laatste jaren rust en vrede ogen dromen en je lach is al verleden tijd je handen spelen achteloos met pluizen de asbakken zijn vol je vest van wol is zacht net als je wangen…

als ik omkijk en vergelijk zijn mijn wangen nat om geluk van droge voeten…

Maar ik, die weet dat u geen onspoed drukt, Dat nog geen smart uw teder hart doet kwijnen, Zie op uw wang met vreugd die blos verdwijnen, En zo gij weent, het streelt mij en verrukt.…

Het speeksel stroomt langs de wangen, mummelend prijzen de kwezels hun Heer. Ik zie de priester door het gangpad sluipen, de soutane veegt de stenen vloer. Kwijl stroomt langs zijn holle wangen, als hij denkt aan de biecht van een hoer. Ik zie de doopvont van wit marmer; het water is al lang vervlogen.…

lucht Je kunt het zien, je kunt het voelen De winter verlaat ons met een zucht De mensen worden vrolijker De aarde ontdooit en verspreidt haar geur De eens zo vreselijk bleke snoetjes Krijgen eindelijk wat meer kleur Maar de lente de schuld geven Heeft in dit geval geen zin Mij ertegen verzetten Helpt evenmin Want de kleur op mijn wangen…

eindelijk heb ik iets kunnen schrijven dat altijd tussen ons zal blijven jij was en bent gebleven je hand heeft als bescherming op je wang gelegen in deze samen rust heb jij de vrede gekregen die jij wilde in dit leven in vriendelijke lach en twinkelende ogenblikken gaf jij ieder die dat op zijn pad nodig had jouw warme…

Mijn handen zijn leeg Durven niet te strelen Durven niet te kijken Maar zien zoveel verdriet Op jouw wangen rollen tranen Mijn handen doen maar wat Ze zoeken naar bereikbaarheid En gebaren Nabijheid op een horizon Zo is het wat ik voel Jij in bed en ik naast je in de verte op een stoel Zeggen kan niet Wat niet te zeggen is in jouw taal…

In de rugdrager ons jongste kind, bruin koppie, rode wangen door de zon gevangen. Wat een fijn gevoel geeft dat. Wij, samen, de zon, de zee, het strand. De kinderen een lekker ijsje. Wij koffie met gebak. In de luwte van het paviljoen. Uitrustend van het fietsen, prettig nietsdoen. De meeuwen vliegen over het dak.…

In de verte zie ik je staan Vol verdriet Tranen rollen geruisloos Op de koude aarde In stilte kom ik naar je toe Je rug is gebogen De onmacht lees ik in je ogen Zacht omarm ik je In de verte staan we samen Het verdriet is nu van ons Tranen smelten in elkaar Op onze koude wangen In elkaar zijn we veilig We zwijgen in een kus Zachtjes…

ik ben een heel klein blaadje tuimel langs tranen naar de grond blijf hangen bij de lente in de stilte van de velden aan de haren van een kind ik ben een krokus vlinder dwarrel met de wind op broos geloof in een zomer vol frambozen waarin ik stop met zwerven op de wangen van een kind ik ben een rozenknopje geur…

Voorzichtig Natte hand Vochtig doekje Tastbaar Vingers Tegen het gezicht gedrukt Likbaar Trillend oog Open wangen Gloeiend Zenuwachtig Vloeibaar getint Met een zachte aanraking Zijwaarts Recht door zee Hand naar achter Tilbaar Gezichtsverlies Blinde handen Vogel langs het raam Als een lens Zo zacht Aantastbaar Per…

Als verliefd zijn een bloem is En een knuffel de nectar Is de honing dan een kus op de wang? En als verliefd zijn een wolk is En een traan de dauw Is een ruzie dan een onweer ... maakt het je koud en bang?…

vetverchroomde volle magen Een starend oog, mijn leven er hinkelt een treurwilg door het beeld vage zaagsporen, achtergebleven onze huid als behang verspeeld Een slapend oog, mijn dood er roest een spijker in mijn hart verzwolgen in de moederschoot verdronken in het slijk en smart Een verwonderd oog, mijn opgang er groeit een blosje op mijn wang…

Rode wangen van verlangen? Liefde hoe kan ik je benoemen. Is het de angst, de pijn? Het wachten op ? De tranen die gaan vloeien? Liefde hoe kan ik je benoemen Is het de blijdschap? Het hopen op? Het glimmen van jouw ogen? Liefde hoe kan ik je benoemen Is het de passie die ons voedt ? Het hoopje kleren op de grond?…

Ik wil je wat vertellen Eigelijk is het geheim En mag ik er niet over jokken Hoop dat je er blij mee kan zijn Het is wel moeilijk te bewaren Het weegt best wel een beetje zwaar Plotseling is het gekomen En het voelt ook nog zo raar op Ik heb nu van die rode wangen Die ik al jaren niet meer had En zitten van die lichtjes in mijn ogen Kijk…

twee blaadjes, hoog in de lucht, trillen ze , vermijden een zucht Haar ogen strelen, sluiten zonder te bewegen, luisterend naar de stilte Als twee veertjes, geruisloos in haar handen, zweven ze, breken het verlangen Haar ogen sterven, zwijgen om het zwerven, fluisterend in een waterplas Als twee druppels regen, zacht op haar wang…

ik draag je naar het water geef je wangen kleur het zout doet pijn vervangen vernevelen tot geur ik draag je naar de bossen geef je longen lucht de zon doet jouw verlangen verpakken in een zucht ik draag je naar de bergen geef je lichaam rust de sneeuw zal langzaam smelten verdampen als je kust ik draag je naar de wolken geef je…

Met een traan op beide wangen Zie ik wat de toekomst biedt. Al spoedig hoor ik de gezangen Van Maag’re Hein en Schele Piet: De toekomst is een doodsverlangen Maar ‘k drink en tel de dagen niet…