Alle inzendingen over Hui Wang

Ik wil je wat vertellen Eigelijk is het geheim En mag ik er niet over jokken Hoop dat je er blij mee kan zijn Het is wel moeilijk te bewaren Het weegt best wel een beetje zwaar Plotseling is het gekomen En het voelt ook nog zo raar op Ik heb nu van die rode wangen Die ik al jaren niet meer had En zitten van die lichtjes in mijn ogen Kijk…

Hoe haar lippen, rood van glas langzaam zouden smelten en hem terug zouden kussen en zij, met blozende wangen, haar blik verlegen neergeslagen haar ogen op zou heffen en tegelijk met het licht haar geliefde zou zien. En in gedachten kuste jij mij tot leven..…

ik ben een heel klein blaadje tuimel langs tranen naar de grond blijf hangen bij de lente in de stilte van de velden aan de haren van een kind ik ben een krokus vlinder dwarrel met de wind op broos geloof in een zomer vol frambozen waarin ik stop met zwerven op de wangen van een kind ik ben een rozenknopje geur…

Voorzichtig Natte hand Vochtig doekje Tastbaar Vingers Tegen het gezicht gedrukt Likbaar Trillend oog Open wangen Gloeiend Zenuwachtig Vloeibaar getint Met een zachte aanraking Zijwaarts Recht door zee Hand naar achter Tilbaar Gezichtsverlies Blinde handen Vogel langs het raam Als een lens Zo zacht Aantastbaar Per…

Als verliefd zijn een bloem is En een knuffel de nectar Is de honing dan een kus op de wang? En als verliefd zijn een wolk is En een traan de dauw Is een ruzie dan een onweer ... maakt het je koud en bang?…

lopend langs zee diep verzonken in gedachten hoge golven intens verdriet verloren niet meer kunnen denken dromend over wat is geleden hopen voor later jij komt me tegemoet met je handen in je zak tranen rollen over je wang je hebt spijt zeg je vergeven tranen van blijdschap de zee komt tot rust we lopen zachtjes door we zijn…

eindelijk heb ik iets kunnen schrijven dat altijd tussen ons zal blijven jij was en bent gebleven je hand heeft als bescherming op je wang gelegen in deze samen rust heb jij de vrede gekregen die jij wilde in dit leven in vriendelijke lach en twinkelende ogenblikken gaf jij ieder die dat op zijn pad nodig had jouw warme…

Mijn handen zijn leeg Durven niet te strelen Durven niet te kijken Maar zien zoveel verdriet Op jouw wangen rollen tranen Mijn handen doen maar wat Ze zoeken naar bereikbaarheid En gebaren Nabijheid op een horizon Zo is het wat ik voel Jij in bed en ik naast je in de verte op een stoel Zeggen kan niet Wat niet te zeggen is in jouw taal…

Handen rustend op het stuur rood licht in het vizier maar ook de spiegel hier waar ik heimelijk in gluur zie de allermooiste vrouw de versnelling in z'n vrij drie, vier meter achter mij is ze even die van jou zet ze rap haar lippen aan met haar ogen gaat ze ook iets doen mijn wangen krijgen net geen blos wie kan zoiets weerstaan?…

Tussen de bomen in het veld vliegt een vlinder met fluwelen vleugels langs een zachte wang om mijn eenzaamheid te helen Tussen de bomen uit de wind zonnestralen die verschijnen voel ik vlinders in mijn hoofd die in mijn verdriet verdwijnen Tussen de vlinders in het veld vlieg ik als een kleurig wezen vleugels aan mijn beider hand kan…

Dan neem ik een afslag, sabbelend aan je zachte oorlel mét oorbel kom ik zonder omleiding bij de kuiltjes in je wangen aan...…

vetverchroomde volle magen Een starend oog, mijn leven er hinkelt een treurwilg door het beeld vage zaagsporen, achtergebleven onze huid als behang verspeeld Een slapend oog, mijn dood er roest een spijker in mijn hart verzwolgen in de moederschoot verdronken in het slijk en smart Een verwonderd oog, mijn opgang er groeit een blosje op mijn wang…

Raak niet aan mijn tranen, loop zachtjes om me heen, nog even naar de sterren kijken en het boogje van de maan Het ontwaken van de pijn, vluchtig langs mijn wang, draagt de stilte in jouw ogen als wij de woorden overslaan Vraag maar aan de nacht, slapend op mijn huid ' Mag ik even bij jou schuilen voor het leven mij verlaat…

En als ik jou weer zal zien schat Waar en hoe dat maakt niet uit Zal mijn hart zingen van geluk Klinken er klanken van liefdesgeluid En als ik jou weer zal omarmen Je kussen zacht strelen op mijn wang Jouw geur zich met de mijne mengt Dan heb ik alles waar ik naar verlang En als ik jouw liefde weet te winnen Zullen er rozen bloeien op mijn…

ik schreeuw naar de zomer wil bloemblaadjes rapen jouw wang doen rusten in mijn hand onder de maan leg ik een spiegel wil sterren voor je raken maar de hemel valt in stukken wanneer een rimpel beweegt mijn vingers scheuren langzaam de rand van de lente, rozen zijn nog onooglijk klein ik sleep het zomerlicht tot in mijn buik, streel…

er was eens een dametje Kraaygraag die zong liefst de aria in 't duin met vogels uit Den Haag 's morgens zette zij met hoge stem in hield aan tot avondrood kreeg blos op haar wang van goede zin zo ging het jaar in jaar uit alle dagen men zag haar als paria alleen duinfluiters floten zonder vragen ook Karel Konijn werd er tureluurs van…

Spel gespeeld in koude, sporters met rode wangen toeten, die geslepen strijden, met de messen onder schoenenvoeten ‘Dolce vita’ achter, zwarte zonneglazen, schansgespring vanaf een, hoogte voor de dwazen Op latten rechtdoor, slalom en diversen, snelle bobs die zich op de roetsjbaan doen gelden, Winterspelen, het spel gespeeld…

Woorden vallen als fluisterende sterren in duizend ijskristallen uiteen wachtend op lang vervlogen liefdes die restanten van warmte met zich mee dragen wat bezielt de mens te verblijven in een dergelijk oord waar lichtstralen wangen breken beukend in de wind het menselijk kiemen onmogelijk gemaakt doch geboren zijn in dit helse oord is…

op zolder vind ik weer mijn teddybeer zijn bruine ogen blikken guitig net als toen ik weet nog dat ik afscheid nam van het dierbaarst uit m’n jeugd en hoe spijt vol tranen rolde bij de laatste zoen hij sliep jarenlang vergeten in een bed van vloeipapier met rozenblaadjes geurend tussen elke laag nu knuffelzacht ik opgetogen de wang…

Zijn wangen trillen als gelei, zijn botten branden in 't donker, hij voelt dat hij moet braken. De kreten die de mensenrijen slaken sterven zoals vliegen; en in zonlicht gaat hij onder. ----------------------------------- uit: 'Reis naar Vallentgod', 2000…

Zijn wangen trillen als gelei, zijn botten branden in 't donker, hij voelt dat hij moet braken. De kreten die de mensenrijen slaken sterven zoals vliegen; en in zonlicht gaat hij onder. --------------------------------- uit: 'Reis naar Vallentgod', 2000.…

Jouw ronde zachte wangen zijn als engelengezangen de glans van dansende figuren weerspiegelen de fijne structuren van jouw gedachtewereld. Jouw helderblauwe ogen lijken nooit iemand te hebben bedrogen - zuiver Russisch goud, het aardse zout - door een fijne geur beneveld.…

Duizenden sterren hoog in de lucht Intense gevoelens in vogelvlucht Compleet is het leven, leeg is de dood Het leek fantastisch, maar voelt idioot Treuren is zonde Er is weinig tijd Nooit meer samen; eenzaamheid Iemand verliezen, een traan op de wang Snel weer doorgaan, het maakt mij bang Groot is mijn dank, voor wat jij mij gaf Aanvang…

lag voor mij, haast om op te rapen maar ik was een kind, licht en onschuldig herkende het geschuifel niet van het donkere wachten, droef en zwaar de muffe geur, een lijf in zwart op de grijze muur hing haar gezicht, streng en met harde vuisten, voortgedreven door gebed stemmen naderden uit fluwelen hoeken en dwongen mij naar koude wangen…

Jouw wang raakt vederlicht de mijne Ik ruik de aarde van je adem Proef het zout van je huid Ga onder in de zee van je ogen Ik begraaf mijn vingers in je zachte vormen Mijn lippen proeven bevend hun tegenpolen De zeven chacra's stromen, wijd open in kosmische extase, in zoete razernij Even is alle leed geleden De eenheid hersteld…

De ober was een daverende vrouw donder rommelde door het dal en stenen muren kaatsten laag het licht haar lach echode weg ik was alleen dat terras die stoelen nat wit mager één ervan lag om vochtig als mijn wangen naast het oleanderblad de avond sloeg een klamme doek mijn lippen zout als zee en weerlicht in de bergen wanhopig denkend…

als dan het koperen keteltje vol as van wat ik was wordt leeggeschud over het geduldig gras, mijn lief, sta daar niet voor schut en veeg de rimmel van je wangen. Denk aan de vingers die deze regels schreven in onze tijd van verlangen en die je streelden tijdens hun leven.…

de sfeer is broeierig en klam we wachten op de lichtshow die ’t angstaanjagende indigo zal splijten met veel tamtam kabaaaaaaaaaaaaaaaaam daar jubelt juni het uit van plezier de hemel verandert zijn kleuren schijnt ineens weer op te fleuren door het overdonderend getier grote regendruppels likken als judaskussen langs mijn wangen vandaag…

Bij elk traantje dat langs mijn wangen vloeit verlies ik steeds weer iets van het leven dat me boeit. Liters heb ik al gehuild om te verbergen wat er allemaal diep in mijn hartje schuilt. De liefde en hoop die er eens zaten, zitten opgesloten in bodemloze vaten.…

ik eet chinees van gisteren en schrijf mijn gevoelens op de verpakking Ho Zji Wang, (alleen de allerwijsten en de allerdwaasten veranderen nooit van mening)* mijn probleem is niet zo groot als ik zweef naar de overkant waar de hoeren dansen op de tonen van verloren gedachten en de nieuwe meisjes hun angst verstoppen onder een glaasje…