Alle inzendingen over Ik besef

Dromend over later Besef ik opeens Dat later al gekomen is en ik nog steeds die dromen mis…

geschiedenis is niet om te vergeten of om te ontkennen maar om van te leren besef respecteer twee minuten stil…

Na jaren van besef Begrijp ik niet meer wat ik heb neergepend. De inhoud is verdwenen.…

begint naar boven te komen Ik besef dat ik ontzettend veel van je hou Dat ik je niet meer kwijt wil uit mijn leven Een gedachte die me soms beangstigt Maar bovenal besef ik dat ik gelukkig ben met jou…

Slechts een herinnering blijft rusten in mijn ziel het besef van sterven daarvan is jouw lichaam al bewust.…

Vogel vrij is hij daarboven in de lucht Jammergenoeg is het bij de vogel net als bij de vis geen besef wat voor gelukkig schepsel het is…

Later bestaat niet meer Het boek dat ik Nog schrijven zou Is er nooit gekomen Plannen zijn dromen Geworden, gedroomd Maar niet bewaarheid, Later bestaat niet meer Alleen het nu nog Alleen het moment Waarin we leven Vanuit een wijd besef Vanuit een wij besef Waarin we nooit Meer alleen zijn Nooit meer samen alleen…

Je opent een gat in de blinde muur voor de zus van jouw geliefde je metselt een deur in de muur een deur die open en dicht kan episoden van verwarring volgen totdat het besef weer daar is dat je niet de hele wereld op je schouders kunt nemen je tekent een raam in het gebouw en gordijnen, om dicht te doen als het donker wordt in het besef…

Is het dit hart dat breekt Bij het besef : zij is er niet, want zij is dood.…

Met gesloten ogen – kijk ik naar de kilte van de grond zo herkenbaar voelt de aarde ik besef nu dat ik al bestond…

Moe van het verlangen naar een ademloze liefde heb ik verloren Maar de rust gevonden En met dit besef voel ik me als herboren…

Ik zit weer op het dak Geen besef van tijd en zonder zorgen Alleen ik en mijn gitaar Niet snakken naar morgen.…

Die eclips geeft mij het besef wie u eigenlijk was zonder dat wij ooit de handen hebben geschud geeft deze kille bries het gevoel van zuivering. Een blik van onzekerheid overheerst secondes door het besef van uw spiegelbeeld dat leeft in een andere generatie waar wij elkaar nu zien.…

bent die bij me is en dat ik besef dat ik voor altijd de jouwe zal zijn…

de stiltebloemen spreken zwijgend in een taal die wij slechts verstaan en in de luwte van jouw profiel huis ik zonder besef van tijd en teken ik muizenpootjes die dribbelend jouw beekje oversteken doch legt deze ranke nacht weer een strop om mijn besef van tijd en dwaal ik in de gitzwarte duisternis in holen waar ik me stoot aan…

Ik heb een winkel vol oude spullen, het is moeilijk om ervoor te zorgen dat ze niet verkocht worden aan snobs zonder besef van hun echte waarde zonder het minste besef dat die in hun geld niet valt uit te drukken alleen in belastinggeld, jaarlijks te innen voor het onderhoud en alles wat erbij komt kijken om de werken te laten bekijken…

Tranen te weinig Verdriet te veel Samen met jou zijn Dat is wat ik wil Ons samenzijn Duurde te kort Toch besef ik nu pas Dat wat was Nooit meer wordt..…

Jij een woord van drie letters Een gevoel van begrenzing tussen jou en mij Een besef van aanwezigheid van jou in mij…

handenvol voeten in de aarde durend het besef, dat wel naast elkaar maar niet samen verduveld eenzaam is…

Besef ik wellicht een van hen te zijn…

Alle indrukken van ieder zintuig sinds mijn vormloos besef schuldbewust ontwaakte in jouw buik de kakofonie van onderliggende boodschappen in alle woorden sindsdien tot mij gericht alsook in de veelzeggendheid van zwijgen het knagende besef van alle onbedoelde gevolgen van alle handelingen die ik in onwetendheid verrichtte de worm…

Was er maar een hol of grot Om in winterslaap te gaan Mijn hoofd onder een deken Geen besef van het bestaan Geen dagen of lange weken Geen gedachten aan ……

groene boom in mijn kamer zo groen en ontdaan slechts de lichtjes nog aan besef van het kwetsbare leven vluchtig het bestaan…

Een leven Gegeven Zonder enige vorm van besef Wat dit leven Zal beleven Heel dichtbij of toch heel ver weg…

Elke keer besef ik weer dat elke dag keer op keer een strijd is tussen liefde en haat met grote spijt en veel verraad…

Vragend kijk je me aan ben jij het echt wat heeft je hier gebracht deel je even je tijd of presenteer je jouw afwezigheid verlegen blijf ik staan alles wat je zegt brengt mij verlegenheid ik besef nu dat we beide van elkaar afhankelijk zijn wat fijn dat je er bent fluister je zacht ik voel spijt en besef dat ik in mijn leven nooit…

Liefde en het besef van liefde daartussen bouwen mensen een warmende woonplaats en sprekende zeggen ze: liefste open je ogen nu langzaam en eet ik heb het licht voor je aangesneden of: open je ogen niet drink nu het donker ik heb de nacht voor je omgekocht want liefde en het besef van liefde daaraan ontsteken ogen en stemmen hun licht…

het bestaan voltallig is het koren op het land, gerijpt door het zaad van besef, doch ook zal dit bezwijken in de leemte van boek en kaft…

een oceaan verder in een onbekende taal gillen jonge blauwvissen genade en het klagend besef dat uitsterven niets te maken heeft met sterven maar tranen ziet men niet onder water…

een graf gedolven zand hoopt zich op geen kant te gaan die bos bloemen, besef je, had je eigenlijk bij het leven moeten geven…