Alle inzendingen over Ik mis je nog steeds

Een klein woordje met zo'n groot effect. Een stom woordje doet je huilen van schrik. Een woordje van 6 letters groot. Voor de één een scheldwoord, voor de ander de dood...…

Ik ben wie ik ben maar weinigen weten mij te doorgronden. Denk maar rare dingen over mij, want of je het nu echt denkt of niet, ik denk toch altijd dat jij het denkt. Zeggen wat ik denk, daar heb ik geen aanleg voor. Zeggen wat anderen denken, daar ben ik dan weer een talent in. Hoewel ik zoveel in mijn mars heb, en toch zelf kan denken…

Negeren, negeren, negeren... tot haar hersens exploderen! Kan een man een vrouw erger kwetsen, dan haar ziel te bezeren en haar daarna stráál te negeren? Vertel het mij maar ...…

Iedere dag moet zij zichzelf bijeenrapen. Moed verzamelen en zichzelf toespreken dat dít het gevolg is van haar keuzes. Accepteren hoe ánderen het ervaren; als een moeder haar pubers "achterlaat", op de plaats die hun thuis is en zichzelf losweekt uit hun dagelijks leven... Mensen zouden eens voorzichtig moeten kunnen kijken…

De huid drukt door de naald als een afgespleten plint die toch weer tegen de muur vol gaten aan wordt getyft, losgeslagen met momenten en streken van kwasten en granaten. Het vallen is als een ballingschap, als een tegen bezetenheid verbrand lijk en als de druk die stijgt tot voldoening en verwerping op het vlot van de afgunst. De ziekte…

Nog steeds.…

Nederland dat vertelt Schaamte verdriet en blijdschap op het nieuwe pad, ongeremd dansend water het kruispunt van de vloer Generatie donker der drank blinkt image naar mat, in de corridor erdoorheen helder wit in parelmoer De generatie van iemand blijft jong in de nacht, pijn praat boos en donker valt niet te verbergen Zelfs als ik het mis…

zogenaamd ingenieus plantten ze zaad in mijn hoofd dat uitgroeide tot een boom ik kapte de stam zaagde het hout en bouwde mij een windmolen die ik in mijn eentje bevocht op mijn tocht kwam ik de zaaiers tegen ik riep he kennen jullie mij nog maar niemand wist wie ik was lachten mij uit en wezen op hun voorhoofd niemand…

Een tikkeltje aamborstig bewoog ze zich voort, dag na lange dag, desondanks toog ze bij elk ochtendkrieken weer monter aan de slag, het metrosysteem had met haar metabolisme geen erbarmen, en de trams kronkelen als wormen door haar darmen, veel meer hinder ondervond ze van het stinkverkeer, dat haar soms bijkans de adem benam, zoals een statige…

Jij verandert steeds, je wilt me niet, en ik mis -- wat niet is geweest.…

Recht op je doel af. Natuurlijk met een reden vanaf het heden.…

Vrijdagmorgen half zeven 'k lig nog lekker in mijn bed wat zal deze dag mij geven niemand die mij iets belet! Leef gewoon mijn eigen leven Naast mij ligt mijn "snuitefruit" 't lijkt misschien wat overdreven 'k vreet je op met haar en huid! Draai me om nog een kwartiertje Mopsenmeisje lekker warm Wat een heerlijk troeteldiertje Dan gaat…

Ik had je lief en je was verdwenen geen afscheid, plots, niet meer samen verstard onbegrip was verschenen juist waar wij tezamen kwamen in een tongzoen van puur geluk eindigde met een enorme smak verbrijzelde maakte alles stuk met jou in het verwrongen wrak help mij bij mijn terugkeer op aard uit de wreed onzekere droefenis ik stuurloos…

zijn boos en voelen zich geknecht zowel door de politiek alsook de letter van de wet, wat mogen zij nu nog? zij kozen voor een vrij leven boeren was hun ideale baan althans dat was het in den beginne maar nu, wie bevrijdt hen van die zware molensteen? want kunnen zij nog overleven met de koers van dit kabinet die hen verantwoordelijk…

als ik jou nooit meer spreek kan ik net zo goed dood gaan heeft het leven voor mij geen zin al zijn er nog zoveel mooie dingen alles is vreugdeloos en leeg waar ik ook aan begin…

In een diepe schaduw verlies ik alle kracht Maar er is altijd een zonnestraal die het ijs doorbreekt En steeds weer de nacht verteert Jouw warmte doet het steeds weer Hoe dichter ik bij jou ben Hoe lichter ik de wereld zie Jij doet het steeds weer Zonder vragen, hoe komt het weer…

Steeds meer chronische zieken Steeds meer regen Steeds meer absurde bliksems Steeds meer idiote moorden Steeds meer kankerpatiënten Steeds meer oorlogen met fatale gevolgen Steeds meer haat en nijd Steeds meer, en wat kunnen we ertegen doen? Steeds minder.…

stees denk ik aan jou, ik mis je.....…

voorbij de stad zweven koeien in de ochtendnevel, schuinsweegs beschenen door een opgloeiende zon verscholen in coulissen, zet de ochtend de wei in brand stralend door takken in de knop gebroken want de gemeente heeft hier een industrieterrein gepland…

Steeds vaker denk ik aan jou. Steeds vaker droom ik over jou. Steeds vaker besef ik dat ik steeds meer van je hou... Door mijn hartje te volgen kwam ik bij jou, ik vergat alleen iets mee terug te nemen. Mijn gedachte is namelijk nog steeds bij jou. Sidderen & beven en passioneel gedreven is hoe ik zweef met jou in mijn leven!…

Herfstzon streelt mijn huid Het licht van de dag waarop jij de dood opzocht…

Toen ging er op een dag ineens iets vreselijk mis. Je viel steeds om en kon nauwelijks nog lopen. We probeerden je te helpen en gingen naar de arts toen knapte je weer op en begonnen wij weer te hopen. Maar helaas het was van korte duur, het kwam snel terug. Veel medicatie en veel liefde, het mocht allemaal niet baten.…

Wanneer een mens mis- communiceert wie is het dan die hier zich afkeert? Soms is het lastig de goede woorden te vinden echter: is de tol te hoog en de last te zwaar!…

Zij is..... Stroop zijn de dagen, uren, minuten, seconden, zij glijden moeizaam In mijn lichaam Zij is weg Kon ik maar het Suikergoed oppakken En zo het verleden herschikken Zij is weg Ik hamer met gedachten De tijd in elkaar, maar Zij is weg…

Toch blijf ik steeds geloven in al het mooie wat er is er is maar één klein dingetje dat ik mezelf zo ontzettend mis.…

Ik ben de grote gasbelgorgel en heb het neusje van de NAM waardoor er gasdruk in me kwam en ik veel valse trillers orgel. Ook speld ik vaak wat op de mouw en laat het dan, ja juist, blauwblauw - * Het fabelwezen "de gorgel" werd geschapen door Cees Buddingh'; In dit sonnettet is minister Kamp de Gasbelgorgel.…

Ik wens je geen 365 dagen vol geluk: een boom moet nu en dan ook stormen doorstaan om stevige wortels te krijgen. Ik wens je een goede gezondheid maar ook soms wat hoofdpijn of andere ongemakken om zieken te begrijpen en nabij te kunnen zijn. Ik wens je succes in je werk maar ook nu en dan een tegenvaller om niet overmoedig te worden…

Pappa ik mis u en dat zal ik altijd blijven doen. Ik zal altijd aan u denken en aan die ene dag van toen.…

Je niet lekker voelen is niet leuk hoofd en buikpijn oh zo lastig een pilletje kan (even) helpen maar de psyche helpt je nog meer dan moet je wel met je hersenen werken niet alleen die van boven maar ook die van beneden boven- en onder-hersenen zijn aan elkaar gewaagd zijn feitelijk onlosmakelijk verbonden verlangen van tijd tot tijd…

afscheid voor even een knuffel een kus nog heel even blijven ik mis je nu al ... ik moet echt gaan weer even praten niets verkeerds gezegd en toch weer tranen ik mis je nu al ... het kost me moeite kan nog steeds niet gaan tekort aan woorden een brok in mij keel ik mis je nu al ...…