Alle inzendingen over Inner-oog?

de loep vergroot naast het beeld m'n oog ook.…

alsof lucht ledig is door mij heen blaast daadwerkelijk in onzichtbaarheid zoals, titelloos het gelaat in een gedicht dat onder metaforen van de zee kruipt en het zwijgen wordt opgelegd zonder onderhandelen over woordwaarde of het aandeel tot berusting, het gegeven dat aanbreekt wanneer een zoutpilaar wordt bekleed met verte…

(Hemelwerk) Mijn wil leek gebroken Voor even Soms lang Al jaren weer werk ik Met soms nog Die hang Die lust De waarheid van Boven Die heldere ogen Zij spraken en Zeiden: 'jij hebt het Gehaald' Terwijl ik toen kroop Door het oog Van de naald * Uit: 'Het oog' van Vladimir Nabokov…

Zie mijn eigen schaduw niet meer, Twijfel over mijn bestaan - Hoofd vol loden gedachten, Gedachtenstroom stroperig Tot stilstand gebracht Buiten bruist het leven Binnen leeft de dood…

Ontsnapt aan de rijmen van smachtende heethoofden (anekdoten die qua lolligheid niet voor elkaar willen onderdoen) sta ik recreërend aan het perspectief van de leegte: het Dwingelderveld (daar waar het oog van Achterberg je terzijde staat) Hier moet het toch lukken verbale vormen om te zetten naar nieuwe sentimenten, Gerrit?…

van niets te leven dan van de synthese uit de winterwarmte van de grond om in de gerijpte nevels over te gaan, waaruit de verborgen zon hem baarde een schuilplaats onder het onbeschreven blad, energie geladen uit eigen kringloop, voorloper van gedroomde wensen met een half oog geopend in hun winterslaap nu nog naakt en in…

Wat doe je met de zaken die je ziet Waarschuw je de betreffende personen? Bespaar je hen een ongekend verdriet Belet je ze hun karma op te schonen Wat doe je met de dingen die je weet Die onherroepelijk hen zullen schaden Hoe kosmisch is de wet voor een profeet Wat laat hij wel wat niet in zonlicht baden? Hoe heilig is de gave die hij kreeg…

kleine eeuwig brandende vlammetjes een baken van zekerheid wetende dat zij er altijd waren om licht te geven in de duisternis om warmte te geven in koude tijden zachtjes flikkerend in een plotse windvlaag maar onverstoord verspreiden ze hun licht klein doch standvastig weerstaan ze alle testen van het leven voor niemand bang…

Vreemde gedachten over reizen en in een droom bewogen langzaam komend in de vrijkoorts van droomverwildering innerlijke mens intimiteit schoonheid van jezelf zijn in die innerlijke reis.…

Zeven tranen uit een oog en nog zeven uit ‘t ander Hebben van mij, die boog voor jou als tegenstander aangezien je mij bedroog Zeven tranen op een kin en nog zeven op de hand Iedere smoes bleek onzin uit alles sprak weerstand even sterk als de weerzin Zeven tranen uit een hart plus nog zeven uit de ziel Is je innerlijk dan zo hard dat…

Innerlijke rust, het is nergens te koop We worden rusteloos door angst en zorgen Door spanning en drukke werkzaamheden Waaraan we veel tijd en energie besteden, Ons innerlijk houden we liever verborgen. Innerlijke rust, waar kunnen we het vinden?…

Innerlijke rust, het is nergens te koop We worden rusteloos door angst en zorgen Door spanning en drukke werkzaamheden Waaraan we veel tijd en energie besteden, Ons innerlijk houden we liever verborgen. Innerlijke rust, waar kunnen we het vinden?…

Innerlijke rust, het is nergens te koop We worden rusteloos door angst en zorgen Door spanning en drukke werkzaamheden Waaraan we veel tijd en energie besteden, Ons innerlijk houden we liever verborgen. Innerlijke rust, waar kunnen we het vinden?…

Geen valse vrede of Lorelei verleidingen, alleen haar innerlijk blonk er.…

Dezelfde rust die onrustig heerst in het oog van orkanen. En wie zijn wij? Wij zijn de meerderheid die zwijgt. Wij zijn waarnemers en getuigen. Wij zijn de ware poortwachters, die ook ware deelnemers zijn. Wij zijn wachters die waken over onze innerlijke rust. Wij zijn het die bepalen, wat binnen komen mag.…

Van muggen- zo bekent de Dalai Lama- Wordt hij in zomernachten soms gestoord Toch mept hij ze niet dood, daar dat niet hoort En blijft hun hinderlijk gezoem een drama Dus innerlijke vredelievendheid Leidt met gemak tot innerlijke strijd…

Innerlijk meer?…

( voor Federico Garcia Lorca ) Ik volg de Spaanse parfums rondom de vrouwen en ik kruip in het derde oog van Lorca en ik geniet van de innerlijke schoonheid in tijden van vernietiging en rampspoed. Het is altijd de man of vrouw in uniform, die onheil brengt, de gevoelloze wreedheid van kleingeestige superego's.…

Wie lacht er niet vaak weg van wat het innerlijk denken verdriet. Een innerlijk denken dat nimmer de kans krijgt dat een ander het aan de buitenkant ziet. Een buitenkant die graag het anders getinte innerlijke leven met een schijn afplakt, dat het in werkelijkheid minder gelukkig is dan waarin het zichtbaar lijkt ingepakt.…

zwoel swingend en ontspannen word ik meegevoerd in vele maten opgezweept door de ritmes van mijn innerlijke drum zwoel cool swingend en ontspannen door het oergevoel dat zich uitbreid in universele vrijheid en voortkomt uit de ritmes van mijn innerlijke drum…

Onwetendheid schept angst Angst schept een innerlijke atmosfeer van afgeslotenheid waardoor je de kracht die in je zit en die je opener zou maken niet gebruikt Elke waarheid over jezelf en over de schepping resulteert in innerlijke zekerheid vertrouwen en onbevreesdheid…

ook in drukke tijden zal innerlijke rust niet van mij scheiden…

Boeddhabewustzijn een innerlijk glimlachen vol mededogen…

gespannen stilte innerlijke dialoog een binnenspiegel…

Innerlijke rust je van de stilte bewust onder het maanlicht.…

Niets is wat je denkt dat het is Met iedere onvrede verstoor je je innerlijk…

JEZELF VRIJPLEITEN Tegen je geweten innerlijk fluisteren teneinde ‘t donkerzwarte wit te praten Laat je graag naar het sussen luisteren voorkomt ook dat je jezelf gaat haten Zacht met jezelf verdedigend praten en zo trachten jezelf schoon te pleiten Is in feite van de waarheid verraad en een stap tot beletten van zelfverwijten Innerlijk…

luister: toen ik nog met hem leefde en wij de wereld samen maakten, wevend en rafelend toen ik zijn oog bij mij had en zijn witte handen toen heb ik de sneeuw gezegend en in de regen gelachen.…

Het gedicht ontvouwt zich als een bloemknop in een zee van duizenden bloemen waar in kleuren, tinten en tonen de woorden wonen die ontleend zijn aan het oog van de menselijke ziel Zij spiegelen zich aan het eeuwig licht en zo verbindt de mens zich aan zijn lot ontvouwt het zijn plot en ontdekt zijn ware aard Het gewicht aan waarde…

Door de boog van de schepping aan te spannen sluist het beeld van gisteren door het innerlijke oog. Raak z’n pijl de roos van het licht waar de schaduw van de tijd de rug recht in zijn afgesloten kooi. We zijn een theater van geluid, souffleurs van een glorierijk verleden meningen en stemmingen van het heden.…