Netgedichten

netgedicht (nr. 33.102):

het oog van de gedachte

alsof lucht ledig is
door mij heen blaast
daadwerkelijk in onzichtbaarheid

zoals, titelloos
het gelaat
in een gedicht
dat onder metaforen van de zee kruipt
en het zwijgen wordt opgelegd

zonder onderhandelen
over woordwaarde of het aandeel

tot berusting, het gegeven dat aanbreekt
wanneer een zoutpilaar wordt bekleed met verte

de horizon, van het wachten moe, zichzelf afbreekt
en kiest voor verdriet
omdat hij de zon niet omhoog kan houden

zelfs niet met het vuur van de wind
boven duinen en alle wegen

ik, onzichtbaar overschaduwd
niet meer golf aan de zijkant
van jouw hartslag

kus me maar niet meer
ledig

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 6 juni 2010

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

het oog van de gedac

4.2 met 20 stemmen

522

Er zijn 10 reacties op deze inzending:

Fari Hs, 15 jaar geleden

Mooi, heel mooi met al je aanwezige gevoelens geschreven. Het op en neer gaan van emoties duidelijk zichtbaar in dit brandende gedicht.

Wee, 15 jaar geleden

'de horizon, van het wachten moe, zichzelf afbreekt ...' Práchtig!

Hilly Nicolay, 15 jaar geleden

Jij bent zo jij, laat mij een wens naar jou schrijven.
Jij bent zo jij, dat je altijd als jezelf in warmte mag verblijven.

Ik las het weer op mijn manier, het is prachtig!

pelgrim, 15 jaar geleden

ik dans op je woorden, die als lichtgolven boven mijn kruin ritselen.... genoten van dit dichterlijk uitzicht!

pelgrim, 15 jaar geleden

vol-ledig mooi!

marije Hendrikx, 15 jaar geleden

als het gegeven dat aanbreekt als een zoutpilaar, onomstotelijk...
dan heeft kussen geen zin meer en is de uitdrukking zo mooi in woorden het enige dat rest......

switi lobi, 15 jaar geleden

En het dan toch- zo mooi onder woorden kunnen brengen.. je bent een kunstenaar van de bovenste plank lieve Kerima.

pama, 15 jaar geleden

"In het oog " betekend absolute stilte, waarna alles weer mogelijk wordt. Prachtig verwoord.

Henk Knibbeler , 15 jaar geleden

veel metafoortjes en een heftig pleidooi en iets van verwijt lees ik in je gedicht, felheid ook waardoor het einde zo ineens jammerlijk verdrinkt!

Brinkie, 15 jaar geleden

Weer prachtig Kerima, je bezit iets moois in mijn ogen,dat is de lezer met ieder gedicht vanaf het begin te boeien!

Geef je reactie op deze inzending: