Alle inzendingen over Innerlijk zicht

Ze geven je het innerlijke zicht waar ik slechts van kan dromen. Door jou te aanschouwen begrijp ik de innerlijke betekenis van de woorden: “Zij die u aanbidden hebben hun eigen tranen tot metgezel…” O, ik smeek God dat jou tranen rijkelijk zullen stromen, stromen uit liefde voor één die Almachtig is, één die alleen maar pure Pracht is.…

Zie een vergezicht, In de verte gezichten, Gezichten te ver, Ruw schetsen kleuren aarde en lucht gespleten, Horizon in zicht, Netvlies prikkelt op panorama van de geest, Innerlijk inzicht, Ondoorschijnend vlak spiegelt onder bewustzijn, Onzichtbare zelf, Vergezicht ik zie, Zichtbaarheid is je aanzicht, Uit zicht je gezicht.…

Zie hier het verhaal van mijn ontstaan, van mijn bestaan, Zo heb ik geleefd, met een hart van steen - Nu het einde in zicht komt, is er van mijn innerlijk gesteente niet veel meer over, Het werd uitgebikt met woorden als beitels, en aangevreten door de tand van de tijd.…

Vlagen van wind zag ik door flarden van mist als een raaf die door blauwe hemel snijdt in jouw ogen, twee ogen, gemaakt van tijd en geduld en een zucht en een snode list van bedoeling, van duiding en steeds bereid te broeien, te branden, en dan weer sist door tranen, te stomen, tot onbetwist gefladder steeds helderder schemer verspreidt…

Wanneer de zwarte merel zingt het roodborstje de dag uitzwaait de leeuwerik weer kronkel wormen vindt en de gaai weer op haar vlaams graait twee opgewonden spechten onder bomen dansen groepen kauwen het grauwe asfalt bezitten groenlingen massaal schreeuwen om herkansen en bosjes sneeuwklokjes niet meer witten als het zonnetje zich aarzelend…

Een nieuw begin komt nooit te laat een vogel zingt een boom die praat Geen eind in zicht de weg is gelukkig lang open ogen nooit meer bang Geen droom te klein geen plan te groot het licht dat schijnt eenden in de sloot Dit valt op je neus een zacht gebaar krokussen uit de grond gelukkig echt waar…

Staar heeft zijn blik bepaald. Daar waar zijn oog ging lubberen. Blik, blik, waar ben je nou? Verdwijn je in een wazig beeld omdat de brillen haperen? Spiegel je ogenblikkelijk, erken dat jou wat scheelt: ogen van gepolijst staal die fluwelig terugkijken... Nee, dit spoort en scoort niet meer. Oom moet gauw z'n lenzen strakken. Een…

nog voor zijn woorden de oppervlakte raken verdwijnt hij uit zicht…

Voorbij ---- de reis van landschappen ---- gedachten van zeeën ---- denken van bergen ---- verwerken naar het diepe ---- van oceanen Reis je nog verder ---- dieper ---- naar het hart en verder ---- dieper naar binnen naar de Ziel daar ben je Thuis…

Hoe erg moet het lijden voor hem geweest zijn om te leven met onzichtbare pijn in een wereld waarin hij niet meer wilde zijn Zijn innerlijke kompas was in nood daarom koos hij voor z'n eigen dood Nu leeft hij in z'n eigen "stilte van het licht" Maar wat hij achterliet gaat nooit uit het zicht...…

een open blik was gericht op uiterlijk gewicht ik verloor tijdelijk zicht op een innerlijk gedicht werd in een droom gelicht waar zwaartekracht om niet is gezwicht voor pronkend schaduwlicht: ik raakte gaandeweg ontwricht * de dag stuurde een bericht, “van ijdelheid wordt u beticht, als verblind door een nakend wicht, hervat derhalve…

danst, vliegt en trekt Op graven, voorbij en soms Vaker dan ooit vermoed lacht hij schizofreen En profil: morsdood vanuit alle posities donker Grijs zonder licht Gelaatstrek onaange- naam In wolk boven gepeu- pel Gebracht, de laatste groet Fresco vol van haat zijaanzicht niet groot Bivakkerend tussen al dit volk Schare met zicht…

Ik huil en lach niet mee met jou, maar met mezelf -- weerspiegeld door jou.…

maar nog niet uit het zicht draait hij zich langzaam om met de ogen niet op mij maar op zijn innerlijk gericht twijfel beheerst zijn gevoel en hij vraagt zich bevreesd af is dit wel mijn juiste weg naar de gewenste openbaring of kies ik voor mijn oude stoel…

Genadeloos fileert het 'vriendenmes' verstand mijn innerlijke wereld haar in segmenten verdeeld op sterk water zettend samen iets opbouwen.... een veilig gevoel...?…

je hebt me alleen gelaten maar ik heb het je al vergeven want ik weet dat je nog ergens bent vannacht nog, toen ik door de stad dwaalde, zag ik je silhouet in het glas van een badkamer en gisteren hoorde ik je in het bos lachen zie je, ik weet dat je er nog bent laatst reed je me voorbij met vier andere mensen in een oude auto…

De onhebbelijke jaloersheid van het een ander niet gunnen iets meer te hebben van een vluchtig succes; dat verstikkend verblindend het zicht op een nuance afsluit in een verzuurd proces. Die jaloersheid die onveranderlijk in de mens aanwezig is, maakt soms meer kapot dan het doel van zijn innerlijke belevenis.…

als pure stilte binnenin een innerlijk licht om jouw en zijn toekomst te vertalen…

We voeren dezelfde strijd jij en ik we houden elkaar vast ik jou en jij mij en we beseffen allebei wat niemand weten kan ik zoek mijn betere ik omdat jij zegt dat dat het beste is de woede die ik voelen kan jij vindt dat niet oké jouw pijn is meer dan ik kan dragen als niet zo lang geleden woedt er die onmacht weer mijn kracht…

Het zilver van jouw Dode leven heb ik Vandaag weggenomen, Zilver dat hier en daar Bemost als goud Te voorschijn kwam Glinstering van grote Waarde nadat jouw Liefde was uitgegroeid En je leven ten einde kwam…

Kom binnen, bekijk mij, mijn binnenwereld, mijn -- innerlijk behang.…

Het is niet mooi verpakt zeg maar rustig lelijk in simpel bruin papier door hergebruik vol kreukels Op watten ligt een broche van eigen makelij de vorm van een hartje, hoe blind ben ik geweest…

nodige rust Ik draai en keer, vind niet de slaap Sta op kijkend naar de vele sterren zie ik het licht En wil niet ontvluchten, maar ik moet herbronnen Duik in mijn nest, weldra verlaat ik deze nacht De nieuwe morgen, in de vroege ochtend Verschijnt het licht, de eerste zonnestralen Geven mij de moed verder te werken Aan de zoektocht naar innerlijke…

In het innerlijke, waar je geen rol hoeft te spelen. Daar in de stilte, mag je eindelijk zijn, zoals je graag, daarbuiten ook zou willen zijn.…

hoe voelt gij vraagt iemand mij, zomaar "en plein public" geef ik iets prijs als ik in mijn diepste glij en kond doe van roerselen die ergens klinken als muziek met tussen de balken mijn eigen wisselende wijs gister ging ik nog onbestemd over wegen van verwachting thans weer over paden waar mijn zin wordt afgeremd en…

Witte duif in 't blinkend licht op weg naar verzoening gedragen door gesterkte vleugels strijdend eind in zicht!…

Stillevens mogen een tijdsbeeld geven Even stilstaan in je dagelijkse leven Het andere zicht voor ogen De observatie maakt bewogen Stillevens in genietende pracht Het maakt blij en zorgt dat het leven innerlijk lacht Vergezichten met solitaire bomen Beeltenissen laten het overkomen Langzaam vergaat de tijd Een andere wereld waarin je kijkt…

door een straf Vind rust voor je woede gaat uiten Door geweten versterkt vergeven, is niet laf Wens niet te ontvangen wat je de ander gaf Er komt een dag dat we op ons zelf stuiten Geen actie is ook een reactie De gevolgen van een vertogen woord Duren soms langer dan de bedoelde fractie Een onwaardige blik waaraan men zich stoort In je innerlijk…

Wat jij voelt en denkt Zonder omhulsel Onzichtbaar naakt Wat jij tot jou maakt Wat jou tot jij maakt Ontdaan van stekels Een glanzend mooie Prachtige kastanje…

Het was al lente in je ogen de eerste kusjes bloeiden, na een lach je zachte hand die mij als eerste raakte het kleine compliment dat vleugels gaf gevleugeld gingen onze harten mee en leerden hoe geluk door tweeën was te delen beiden genietend van het grootste deel dat is, waarover vogels in de zomer zingen woorden heb je nooit verkwist…