Alle inzendingen over K Schippers

Ik schipper tussen de ruzies van pap en mam -- Zelf ben ik er niet.…

Speels licht laten we overvaren Als een voetveer keer op keer Eenmaal schipper schipper andermaal Van oever naar wal en terug Aanleg zo kortstondig Zoveel meer en anders dan een brug Valt dit te verklaren: De terugkeer,dagelijks, van het licht?…

Olympische kampioenen, verstaan ook de kunst, om dapper te verliezen. Verliezen? Geen goud dit keer. Zilver! Vanwege een tiende, van een seconde!…

de volle zeilen bol van zilten bries de lippen zout en zongebeten is hij alleen nog vastberadenheid de blik blijft strak gehecht aan verre horizon hij heeft de tijd getemd glijden de golven weg onder zijn voeten en winden wijken terug voor zijn gelouterde gelaat hij is een god totdat hij klein en koud de haven binnengaat…

roodkoper is de reling gepoetst door hem en haar ik schipper maar kombuis in warme knusheid die toch met koude stilte strijdt want ieder heeft een eigen zeil gehesen nog spinakel ik voorop maar voel gedonder bij het reven niemand heeft meer iets te geven heb ze afgemeerd aan lager wal het geflikflooi begon in het vooronder al…

Het valt niet mee te schipperen op het schip dat familie heet Misschien is het goed om even het schip te ver- laten…

Krokante kuikens, kip Kaneelbestoven Kalkoen, kamelenoog, Komkommersla Koek bij kamillethee, zo kant-en-Klaar Kokkin met kikkerbillen, Kaalgekloven Kaag kookt coquilles in het Koeterwaals Kieskeurig in 't kwadraat, iets Kolossaals…

gravend naar pijnen uit een ver verleden struikel ik onvoorzien over mijn eigen graf dat me even stil doet staan, stamp 't nogmaals aan daar deze gevoelens zorgvuldig leken weggeborgen en nu veel te dichtbij willen komen grijpt het mij onverhoeds naar de keel waardoor mijn schreeuw wordt gesmoord evenals al die anderen die schreeuwen…

schipperend tussen beemd en boot schrapend aan de kade roeiend met riemen die ik niet had laat ik los…

Naast mij een levensvorm die zich uitstrekt wanneer ik naast haar lig en de perfectie bemin van een repeterend beeld wat zich op het netvlies voortbewoog in een caleidoscoop zich steeds herschikt waarin de wereld werd gewogen naar ziel, zin en norm, geschapen alleen voor een oog dat het wil zien de precieusheid rekt de nacht naar…

Ik hoop dat het nog lang zal duren lang zal duren voor ik ook stilte voor haar word. Het verstand gunt ons vast die vele liefdevolle uren maar met woorden van troost schiet ik nu te kort. Al vindt ook zij nog steeds liefde en ook geluk in dingen zijn wij niet de enigen die wakker zijn in de rozentuin, ik zou nu over die broze bloemen en sneeuw…

Hoe een huis overeind kan blijven nu die akelige ziekte ook daar wil beklijven, haar geest nu wellicht ook een ster wil zijn rest hier opnieuw al weer intens zielenpijn. Die dag dat ze niet meer zal ontwaken geen gesprekken of reünie mee zal maken, blijf het vast even roerloos op die hemeltrap kraakt hij al maanden genoeg bij menig stap.…

O, ware ik maar een schipper, Ik trok dan naar de wijde zee, En nam het vrolijk meisje mee. Hiphip, hoezee, hoihoh! Ik vloog de baren op en af Met haar, die tot een helse straf Mij nieuwe liefde in 't herte gaf... Maar, God, ik ben geen schipper, Hiphip, hoezee, hoihoh!…

ze telt de bliksems haar wolken breken ze vraagt: schipper mag ik overvaren en het meer wordt een blaasjestapijt er is geen boot nooit is er een boot…

Een Schiedamse schipper met kater schrijft ware historie voor later in nachtelijk tij slaapwandelde hij in de haven over het water…

Er was eens een schipper uit Dordrecht die nam zijn vrouw op de voorplecht. Ze viel overboord, schreeuwde "brand!" en ook "moord!" Nu staat hij terecht, en terecht!…

Het angstige kind dat in ons woont, vermomd als schipper, moet ik overvaren? Wat gaat mee? Het lied van de overkant, het zingende kind het meisje, de moeder, de bejaarde? Schipper moet mij overvaren.…

Je verzorgt een, het graf een marmeren steen de zomerse plantjes de vaas met bloemen je pimpt het op niet de lijk-kist niet het lichaams-lijk dat is afgelegd dat is begraven dat vergaat maar je borgt de overledene de herinnering aan jullie leven aan zijn of haar geest aan fysiek met hem, haar aan de mens die je liefhad of heel erg…

als een stroom die niet in te dammen valt, noch na te bootsen ik schipper tussen jou en mij in het vat van onze liefde opdat ik niet verdrink…

avondronde de dokter komt hij glimlacht en vlindert met zijn hand over haar brandende huid zij knikt, uitgeput, uitgedund door woorden die achtergebleven zijn zij zwijgen samen een dialoog net zolang totdat zij nog een paar keer wakker schrikt…

Ooit komt die ene dag, die ene waarop haar ochtend niet meer aanbreekt, de dag waarop men wellicht niet schrijft waar jij of zij op dat moment verblijft. Laat de hemel dan alstublieft staalblauw kleuren, de lavendel en de seringen die dag extra geuren. Ik weet echter zeker dat je dan nog ergens elders bent juist die dag je moed en kracht voor…

Wij kennen al jaren van die dagen de korrels aan het strand, de schelpen het schuim op het water dat af en aan als golven wederkerend het strand aandoet, het koude dat je in winters laat huiveren. De nacht telde deze keer minuten lang uren. Vandaag is huiverig, ik zoek niets en ben thuis de dag is kil niet vrolijk, de sfeer is gelaten, regels…

Er was eens een schipper uit Stavoren hij kreeg dagelijks de wind van voren maanden alleen op zee het zat 'm niet altijd mee liet ook graag 'n wind van achteren horen…

Ook de grotere vis lijkt nu gevangen In de netten van het winstbejag En hijst de schipper een andere vlag Zijn koers bepaald door de belangen Worstelt men, hoe komt men boven? De winst vergroten, matroos beroven?…

Roept Schipper Rita trots Ik vaar op ramkoers Maar wel recht door zee Krijgt met een greep uit haar Oneliners-arsenaal Een hele ark Goedgelovigen mee…

Je denkt er kan vandaag niet veel meer bij De opkomst bij verkiezingen blijft dalen En Schippers gaat maar door haar gram te halen En op een foto zag ik Jos van Reij Maar dat bleek al met al het ergste nie Wat heeft het nog voor zin zonder K3 !…

Tsjik tsjik, de sproeiers vormen vliesdunne nevels – met een regenboog.…

De Eerste Kamer liet weer van zich horen, Bij de behandeling van Schippers’ wet, Want drie politici vertikten het En toonden zich de ware senatoren. En nu is heel het kabinet nerveus, Maar zij beroepen zich op ‘vrije keus’.…

De opdracht die aan Schippers was gegeven, Bleef zonder resultaat, zij gaf hem door En stelde iemand met ervaring voor: Tjeenk Willink? Joh! was die dan nog in leven? Mislukt dit en heeft híj zelfs niet de gave, Dan vraagt hij vast om Drees maar op te graven.…

‘…en niemand loopt zo hard als Dafne Schippers!’…