Alle inzendingen over KInd

Als vader van een kind van acht Verbijsterde mij het bericht Bij iets wat je volstrekt niet verwacht wanneer geweld op een kind wordt gericht Het waarom bedekt de eerste woede want wat drijft iemand tot deze daad wie heeft het ooit kunnen vermoeden dat een gek, aan een kind, de hand slaat de schooldag zal vrolijk zijn begonnen het is namelijk…

In een stralend Licht Werd het Kind geboren Vrede kreeg een gezicht Daar wilde men bij horen Het Kind bracht verlossing In plaats van onzekerheid Angst werd weggenomen Er kwam saamhorigheid Vandaag leeft het Kind Nog steeds in ons hart Het brengt steeds vrede In tijden van grote smart…

later als ik groot ben gaan ik boeke sgrijven goed m’n kind dan ben ik kunstemaker en ik wor ook de bruna goed m’n kind misgien wor ik wel sgilder maar nooit stom weif wat zeg je nu m’n kind dat ik geen stom weif worrrr ik neem geen man…

Zoek de bloemkant kind en laat ons samen gedrieen, hand in hand wandelen in de bloemenzee van jou bestaan. Zoek Godskant kind en laat Hem je koesteren, in de palm van Zijn hand, daar Hij je nooit verlaten zal!!…

Als ik als kind de warmte van de zomer had gekend was ik die in de winter niet verloren Als ik als kind de warmte van een warm huis had gekend had het de rest van mijn leven niet zo hard gevroren...…

Naar kinderen die niet zijn geboren? Een bruiloft die nooit voorbestemd was? Mijn kind te vroeg gestorven, jouw kinderen ken ik niet. De man die jouw hart verwarmt, ik heb hem nooit ontmoet. En soms mis ik dat zo, de dingen die niet zijn. Het lijkt het meest op heimwee en heimwee doet zo'n pijn.…

Als ik weer een kind was…

Er zijn enkele dingen in dit leven die steeds weer mensen gelukkig maken: kinderen, bloemen en zonneschijn. Ik weet het wel: niet steeds is alles fijn, maar kinderen, bloemen en zonneschijn maken dit korte leven toch tot een festijn. Kinderen, bloemen en zonneschijn, ze maken dat, ondanks de pijn, het leven toch nog goed kan zijn.…

een kind van het licht beschadigd en vermoeid bidt het bidt naar de zon hoe maakt het kind de oversteek zonder de handreiking van een brug naar de woorden?…

onze kinderen…

En wie wordt het kind van de rekening?? Dat zal het kind van Nederland een zorg zijn!! Lekker zitten op de schoot van Opa Biden Marcie laat zich graag kennen bij de groten En de zeer grote man Hoekstra kijkt toe en denkt “Wat een lul, neen wat een pikkie die Marcie, wat een klein kind, wat een zorg, wat een toestand"…

Ik ben weer heel eventjes dat kind.…

’t Zijn de kleine dingen zoals een vrije dag, een gelukkig kind, volwassen maar nog steeds een kind. ’t Zijn de kleine dingen, zoals ’t kind van mijn kind, na een enerverende ochtend zich moegespeeld nu in diepe rust bevindt. ’t Zijn de kleine dingen van datzelfde kleine kind die oma laten schateren om zijn capriolen, het…

Ik hoorde mijn kind huilen, Vanavond besta ik nog zij kan weer bij mij schuilen…

Een kindje krijgen is onze grootste wens Een kindje krijgen dat wil toch ieder mens Een kindje krijgen misschien is het ons niet gegund Een kindje krijgen het had toch gewoon wel gekund Een kindje krijgen is nu niet meer aan de orde Een kindje NIET kunnen krijgen we wisten niet wat we hoorden…

Ziedaar, lieve wichtjes! Een bundel gedichtjes, Vermaak u er mee! En spring naar uw woning; Maar... eerst ter beloning Een kusje of twee. Door liefde gedrongen Heb ik ze gezongen, En wilt gij er meer, Gij moogt er om vragen. Wanneer ze u behagen Komt huppelend weer.…

* bij de verdrinkingsdood van het oudste kind Suzanna van zijn enige dochter Geertruyd op 11 november 1672 * beleefde=gepaste…

zoals ik als kind ooit ruggelings in het prikkelende gras 'n jonge lente welkom floot gelijk een vogel zwierend langs witte wolken en stralende zon door het hemelruim vloog zo fluit ik steeds weer vol verlangen bij het prille geel en groen het tere voorjaar tegemoet .…

huilende kinderen tellen hun tranen niet verbergen keuzes in het stilste verdriet lachen als het mag oogstrelend zacht angstig in hun zijn die verscheurende kracht waarin zij dromend geluk steeds moeten delen hun lach naar jou zal ik morgen beleven…

Het zijn niet de stampende laarzen, de mantels gedrenkt in het bloed, de machten die mensen verbazen, het grote betoog dat het doet, maar 't licht van de wenkende sterren, het kleine verhaal van de moed, een Kind dat hier komt van zo verre en dat ons in eenvoud begroet.…

de moeder van mijn kinderen wilde onafhankelijk van mij verhinderen dat ik met een ander zou slapen ze gebruikte ons kroost als wapen ik ben daar nooit meer overheen gekomen…

en over 't zicht van de weg lag sneeuw. Geluidsdicht afgesloten zwart teer waarop je liggen ging, met wiegarmen. Als engel; afdruk mals in ’t holwit. Hoe roze huid op steenbleke kou. Ogen als kolen flakkerden weerglans van bevroren luchten als ijsbergen. Dan mat je de afstand tussen sprong- kuilende stappen, sporen tot…

hoe jong ze noten kraakt haar vingers laat dansen over het klavier, het lijkt wel spelen zo voelt het ook alleen die stoel is zo hoog en de koekjes staan ver ze weet hoe leuk Lotte het vindt om te dansen op haar muziek en eventjes alleen zonder publiek te doen waar ze zin in hebben onopgelegd maar perfect, dat wel ze kennen geen anders…

Een veertje van de wereld, grote ogen op steeltjes, een lach van hemelsblauw in dons en een onduidelijke woordenstroom waar brabbeltaal de hoofdtoon raakt en hoeveel je kan zeggen door slechts te zwijgen te kijken te zwaaien met kleine grijphandjes alles omvatten het hart de ziel en alle fijne laagjes die voelbaar trillen in een droomdans…

Vandaag zag ik mijn kinderen door de boomgaard op mij toe rennen, bloesem dwarrelend om hun lachen, de armpjes ver gespreid als tuimelende vogels. Betoverend dat, juist op dàt moment, vanuit de sinaasappelboom, een merel floot.…

zich in een schommelstoel en vouwt de handen teder om het wonder in d’r schoot ze heeft iets...een geheim dat enkel door een vrouw is te ervaren haar ogen glanzen mysterieus in glimlachend staren ze lijkt gehuld in kopergloed die vertedert en verblindt voor mij als man ongrijpbaar voel ik me trots verbonden met de moeder van mijn kind…

zijn kauwgom net achter de deur van het toilet geplakt want het past echt niet voor een virtuoos met een das gelukkig mocht gel nog wel intelligent klemt hij de partituur tussen mouw en revers van zijn iets te grote jas het publiek klapt en hij lacht zijn ontbrekende melktanden bloot kleine vlegel, grote vleugel…

Ik huilde de wind koesterde mijn verdriet achter een waas van transparant Eerst verblind ontworstelde ik mij van de dwaasheid te groot te zijn Ik voelde me weer kind toen ik het raakte zonder minder of meer te zijn…

Hoe kon het gebeuren dat ik mijn kindsdeel afstond mijn poppen verkwanselde aan het rijpen van de tijd waar ontvankelijk vlees zijn ijle wensen droomt kortstondig scorend en hunkert naar méér Ik, die het leven leefde in niet geveinsde onschuld sloot een monsterverbond schreeuwend om het kind…

ik heb de rampzaligheid gezien in het verleden waar vastklampen nog mogelijkheden biedt geen dromen enkel het gejaagde zelfs de passie dooft bij dit moment tot gruis in weet jij in hoeveelheden het kind ziet verloren rond en zoekt houvast zoekt de grond van vader zeg waar is hij nu zijn ogen zijn weg het is de prijs van niet alleen durven…