Alle inzendingen over KRIOELEN

blote vrouwen met suikerspinnen op hun borsten krioelen haaienvinnen tussen hun benen wolfspinnen er valt heel wat te overwinnen de bloemen zijn nu bazinnen ik droom van zeemeerminnen en opgesloten leeuwinnen zonder arrogante opgeheven kinnen jij wil zo graag iemand beminnen maar iedereen is buiten zinnen niemand laat iemand nog binnen…

Zie hen woelen En krioelen In de plas. Maar hun dartlen En hun spartlen Stoor ik ras. Blijf maar kijken! 't Zal u blijken, Wat ik doe. Klaar is 't netje; Kom nu, Jetje! En zie toe.…

de zon zoekt haar zenit verkeerd vandaag, dit is Vlaanderen waar een hoogtepunt niet per se pal boven hoeft te zijn een beetje meer volstaat hier de mensen aan het feesten te zetten het hemelsblauw ziet het aan laat het monkelend blauw blauw en giet haar heldere tinten uit over de menigte die roest op wel twintig pleintjes krioelen de kleuren…

Proporties Groots is de wereld, zonder vergelijk In het heelal krioelen sterspiralen waarin je tijdloos glorieus kunt dwalen Wij zweven rond in 't ruime hemelrijk Hier in de winter, plaatselijke tijd op onze schaal van mensen, merels, mezen een miniscule cel van 't wereldwezen weerklinkt de echo van oneindigheid In poezie, het hemelstormend…

Waterval bruisend zo helder en krachtig Weespiegeling van de zon de schittering prachtig Bodem vol waterplanten vissen die wild krioelen Kleuren zo ingenieus die in elkaar overvloeien Slingerend groen blad tropische wonderschoon Vruchten rijp en rood flirten fruitig aan hun boom Koraal blauw is de lucht bloemknoppen staan open En…

Een warme herfstmiddag in de dierentuin het is er beestachtig druk een kleine Europese uil leert kinderen schreeuwen een kameel drinkt water uit een Amsterdamse sloot Tropische vissen zwemmen in kleine onderwater schilderijen insecten krioelen rond de rode dood de wolven slepen met gevleesde botten een pinguïn bedelt om een stuk nat…

Ik kan uren Zitten turen Naar 't krioelen door het mos Van de diertjes En de miertjes In het boom-gekroonde bos. Ik kan uren Zitten turen Naar het grillig twijggewoel, Dat zich spiegelt En zich wiegelt In een zonnig-eff'ne poel.…

Liquor klotst in de ventrikels, ionen krioelen in synapsspleten. Dan een toets van beheerst verdriet: de glorie vergaat als wij uitdoven. Tevreden lezen, achterover. Alsof we het geloven.…

Is dit zelfsturende hartstocht de inspiratie die ik nu al wil delen om haar warme blik te visualiseren en mijn enthousiasme nu te mailen dat ik zuurstofrijk bloed voel krioelen.…

God aanroepen bij vreugde of ellende voorspoed dan wel groot gevaar mag de zege heten van beproefd geloof luide en stille woorden misschien slechts gedachten krioelen door elkaar stijgen naar de Hemel met vurige hoop op antwoord dat spoedig zal komen wellicht lang moet wachten dreigt de zware wolk onbegrip genaamd?…

Versnipperde witte kroontjes krioelen, dansen wild om de kniesoor te verbazen. Zijn suizend hoofd en dolle vingers woelen driftig, doen de stift rond- en voortrazen: felle strijd tussen denken en voelen.…

Kleuren krioelen nodend aan flessen in kasten, op tafels van de slijterij. Drank, geboren uit menige boerderij, wil voor vermaak zorgen of dorst lessen. Vrolijk vocht, gegeven door graan en bessen, schept een vrij dansende gedachtenrij. spoedig zetelt spitsvondige plagerij, ontaardt in teugelloos klessebessen.…

een beetje raar als je de wolken wilt bezoeken staat er een trapje klaar voor de kinderen is het feest zij mogen op de regenboog ze glijden van links naar rechts naar omlaag en weer omhoog de mensen in de wolken zijn niet meer vreselijk moe ze kunnen uren lopen de engelen kijken lachend toe ze kijken naar beneden zien anderen daar krioelen…

Ik kan uren Zitten turen Naar 't krioelen door het mos Van de diertjes En de miertjes In het boom-gekroonde bos. Ik kan uren Zitten turen Naar het grillig twijggewoel, Dat zich spiegelt En zich wiegelt In een zonnig-eff'ne poel.…

slim ze zijn er ook om te doorbreken en verder op een ander spoor een nieuw landschap te creëren een stroomgebied en blauwe meren waarin steeds weer and're wolken zweven en nieuwe vissen, kikkers leven, we laten gaan, zien hoe we meestromen langs een wal waar ijsvogels, bevers bezig zijn, waar kevers op het water glimmen schrijvertjes krioelen…

een stoel en een stoel nog meer stoelen, mensen die door elkaar krioelen roezemoezen, waar is de meester gebleven, er moet gedanst in de rondte, de wijdte de stoelen worden kringgezet alle mensen in de rij gesloten stilte in de zaal, vol ogen blikken gericht, de meester knikt en klikt, de muziek weerklinkt en vóórt, het gaat rond en…

Zee, die twijfel-lach en kreet van wee Als scheurend uit uw diepst-grommend omwoelen Lost in het hijgend duizendvoudig mee- Opjoelend leven, dat in golf-krioelen Verlangt en zwoegt, of 't uit zichzelf zich streê, Om zijn diep eeuw'ge dieper toch te voelen! Zee! eindlijk mijn!…

sinds een paar weken heb ik last van mieren in de keuken overdag zie je ze nauwelijks, maar 's avonds zo rond een uur of half tien komen ze uit hun hoeken en gaten dribbelen over ijskast en tafel klimmen in lege flessen en glazen en krioelen rond plekjes waar een druppel limonade of een lik jam is gemorst soms, als ik thee zetten ga,…

's Avonds woelt de kleine jongen behaaglijk dubbend in zijn warme beddenlakens kijkt naar het slaapkamerraam bewondert voorstellingen van het nabije duister regen roffelt plagend met spitse vingers op het zwarte glas sneeuwvlokken komen aanzweven krioelen als wilde spoken over en door elkaar heen willen zich opdringen maar…

de zwaluw die de nacht ontziet vreest het uur dat in gebaren zijn taal verkiest boven de zwerm met wie hij was gekomen een zweem van gevoelens krioelen als duizend manke jaren onder het dons dat hem scheidt van de toekomst die in beleving zwijgt voor oren zonder een thuis een warme regenwind vliedt langs het open raam en hapt…

als nevel optrekt geeft de aarde schoonheid bloot ontwaakt in mij heftig verlangen mij neer te vlijen in haar moederschoot deinend op het wuivend graan een bloem om kleuren te bekennen appelboompje, bereid zijn vruchten af te staan grazig als een grastapijt waarover prille pootjes rennen als nevel optrekt krioelen krolse beestjes nog dauwdronken…

mijn lief, er ontgaat mij vanwaar ons oorsprong uit de lente is ontsproten, madeliefjes en sombere vergeet-mij-nietjes krioelen als jonge vaarsen voor ‘t eerst in vrije veld door de verse aarde kuieren het dak van zon en maan; vandaag slechts licht gesluierd laat de meeuwen dansen en ganzen door het luchtruim in een grote V van moedeloos…

organen door een waternimf omhoog Impressies worden beelden, kleuren voor het geestesoog Neptunus dirigeert z'n vissenschool synchroon te zwemmen Terwijl de sidderaal zich schoolt in tijgerhaaien temmen Dan: duisternis, een blauwe vinvis werpt zijn schaduw neer Enorme stormen, wolken zand ontregelen 't verkeer Te midden van dit groots krioelen…

nog niet halfweegs al moeite te bukken de blaren en spierpijn te doorstaan dit kan zo absoluut niet doorgaan schreeuw ze er uit ruk los die rem dwaas daas schor bizar breekbaar basaal een onbekende staat in de wandelaar op greinzend kunnen ze de pot op allemaal al de eerste dag zag ik in de ochtendzon ons in grote lussen lopen te krioelen…

We geven er allen aan toe, ja wij allen Tussen de lapzwansen, simpele zielen Krioelen wij hier als gezegd met z'n allen Geen mens geen visserman kindeke jezus Is opgestaan tegen dat veerlichte beest Der licht blakend laaiende nondichtersgeest Uitgezonderd een heldere geest Doch die der dichters, die dochter der muze - Te lang sinds mensheugenis…

snauwt willie hij sjort zijn hoed over zijn oren, klapt uit zijn maatpak, staat klaar in slobberige boxershorts om te springen - wacht nu, willie de kerstman is ermee bezig - maar nee, willie vergruist het hert en de slee tot een fijn poeder rolt een vijftig euro biljet op en snuift zijn neusgaten er vol mee hij begint te krioelen…

vanuit deze tent een dikke laag plastic en zwarte bitumen vormen de bodem van dit continent Boringen in deze kleurige kunststof heeft water op zeven mijl diepte getoond de drinkwaterfirma heeft al laten weten dat winning vanaf deze diepte niet loont een warme wind, een chemische geur voor inheemse flora en fauna geen kans vliegen en larven krioelen…