Alle inzendingen over Kind

Op een dag zal achtergelaten speelgoed het gazon iets eenzaams verlenen, de zon zal het rood van de driewieler verbleken en de echo´s van kinderlachen zullen àl vager door het theehuis klinken. Op een dag zal ik schrijven: ´Er was eens´.…

waar ijzige kringen bevroren water de rust van zacht gekabbel breekt kristallentranen als deken van wit deze verkleumde aarde toedekken wil zullen spelende kinderen hun droom beleven een levenszucht in dolle pret aanschouwen zij hun magische wensen feeëriek als winters tafereel…

elke ochtend rond half achten schoof je de gordijnen open om te kijken of de zon werkelijk - zoals ik zei - op jouw lach was blijven wachten je pakte dan m’n hand en keek met diep ontzag naar het natuurlijke ontwaken van de nieuwe levensdag maar opeens was alles duister nergens scheen een helder licht de morgen zweeg mijn handen leeg…

hoe jong ze noten kraakt haar vingers laat dansen over het klavier, het lijkt wel spelen zo voelt het ook alleen die stoel is zo hoog en de koekjes staan ver ze weet hoe leuk Lotte het vindt om te dansen op haar muziek en eventjes alleen zonder publiek te doen waar ze zin in hebben onopgelegd maar perfect, dat wel ze kennen geen anders…

zich in een schommelstoel en vouwt de handen teder om het wonder in d’r schoot ze heeft iets...een geheim dat enkel door een vrouw is te ervaren haar ogen glanzen mysterieus in glimlachend staren ze lijkt gehuld in kopergloed die vertedert en verblindt voor mij als man ongrijpbaar voel ik me trots verbonden met de moeder van mijn kind…

zijn kauwgom net achter de deur van het toilet geplakt want het past echt niet voor een virtuoos met een das gelukkig mocht gel nog wel intelligent klemt hij de partituur tussen mouw en revers van zijn iets te grote jas het publiek klapt en hij lacht zijn ontbrekende melktanden bloot kleine vlegel, grote vleugel…

Ik huilde de wind koesterde mijn verdriet achter een waas van transparant Eerst verblind ontworstelde ik mij van de dwaasheid te groot te zijn Ik voelde me weer kind toen ik het raakte zonder minder of meer te zijn…

Hoe kon het gebeuren dat ik mijn kindsdeel afstond mijn poppen verkwanselde aan het rijpen van de tijd waar ontvankelijk vlees zijn ijle wensen droomt kortstondig scorend en hunkert naar méér Ik, die het leven leefde in niet geveinsde onschuld sloot een monsterverbond schreeuwend om het kind…

Lieve Heer ik zit op mamma’s bed net zoals mijn knuffelbeer die ik naast me heb gezet ik weet niet goed hoe ik bidden moet dat zou mamma mij nog leren maar omdat ik wat vragen wil zal ik het maar proberen mijn handjes heb ik tegen elkaar en de knuffelbeer zijn poten onze ogen zijn gesloten zo is het goed… denk ik dus vraag ik maar…

Daar lig je dan! In plotseling veranderd perspectief zie je speeltjes die er zoëven nog niet waren kijk je anders tegen je met spijlen beveiligde wereld aan. Zojuist heb je de wereld zélf veranderd. Wij worden het gewaar. Wetend. Straks kruip je, Straks kruip je, steeds verder vooruit de hemel uit.…

de avond is kalmte een fontein van rust zij kust haar kind dat vindt dat de dag goed is geweest zich gewillig in de armen begeeft van Morpheus en de zijnen onder het bed de schoenen van echt leder, iets anders verdragen zijn voeten niet en een lijfje zonder naam nu het van het kind werd ontdaan buiten is het al donker sterrenlicht zonder…

het was het kind in mij dat preekte woorden van goedheid en vrede niet van kwaad wilde horen dat de mens schijnt aangeboren het kind is dood het preekt niet meer ik wurgde het zelf in mijn schoot om zo zijn naïviteit te smoren het zijn gróte kleren die ik draag en op mijn schouders zwaar het weten van het kwaad dat alom woedt met wortels…

Staat ´n nieuwe dag op stapel zet zich op de kaart Beter te zeggen: de ochtend bloost of gloort Maan met nacht door ´t sluiplicht vermoord De wekker ben ik voor de stemmen van m´n kinderen Vervuld de kamers van ´n onbeschreven stilte niets kan me hinderen Zelfs niet ´t blaffen van ´n hond op straat.…

Je strekt je kleine hand uit en streelt de maan je neemt hem als een parel tussen duim en wijsvinger maar tot je verbazing lukt het je nèt niet hem dichterbij te halen.…

Een lief klein meisje zo stil als de wind, een lief klein meisje o zo'n mooi kind. Een lief klein meisje niet anders dan een ander, een lief klein meisje dat wel steeds verandert. Dat lief klein meisje groeit in jou, een lief klein meisje groeit tot een mooie vrouw.…

Onbegrijpelijk Ik kon werkelijk niet begrijpen dat een leven in mij ontstaan was een persoontje langzaam groeide in zijn eentje voelbaar stoeide soms heel heftig dan weer rustig en na amper veertig weken zuigend in mijn armen lag Het is echt niet te geloven dat ik als kind zo kon genieten mijn geluk altijd compleet leek zonder maar een…

Ben ik dat kind, dat speelse ding of ben ik heel serieus? Wat is een boom: slechts takken nu of rijk getooid met loof? Ieder moment is alles weer anders. Panta rhei.…

Ik zag vandaag twee kindsoldaatjes vechtend om een stukje brood toen kwamen daar de mansoldaten en schoten beide kinderen dood Het stukje brood nog in hun handjes en hun geweren op de grond de kinderen met gaten in hun kleren en bloed dat sijpelde uit hun mond Ze waren opgevoed om te vechten maar het brood dat was ze niet gegund ze vochten…

Het kind slaapt vredig met een glimlach op het gezicht.…

mijn kleindochter beaamt mijn begaafdheid als ze een gedicht uit het boek voordraagt schommelend de ongerepte natuur plaagt die een enkele hoofdstuk niet heeft erkend grove taal geschiedt niet in mijn schrijven stroomt niet over de lijnen van het papier haar mond vermaakt zich met het plezier dat maar zelden tot het eind wil blijven ze…

zijn ogen stralen maar d'r hart is leeg 't kwam door de uitslag die ze te horen kreeg zachtjes raakt ze jou lieflijk aan geknakt nog in de knop moet ze hem nu al laten gaan zo net nog in ons midden happend naar ijle lucht sluit 't bloempje z'n blaadjes blaast hij uit zijn laatste zucht…

Het was een kleine kerstboom een onooglijk ding maar trots droeg het vijf ballen en een piek tussen de zilverslinger en wat engelenhaar hing een gekreukeld briefje lieve mamma fijne kerst ik hou van jou en mis je kusje Evelien met tranen in mijn ogen liep ik het kerkhof af in wetenschap dat ik zojuist het hart van Kerstmis had…

Van alle dingen klein en groot Van alles wat op de wereld leeft Is het leven dat ooit ontsproot Een geschenk dat GOD ons geeft Het grootste geschenk van hierboven Is dat wat een moeder draagt in haar hart Een innig vuur wat nooit kan doven voor het kind wat zij heeft voortgebracht.…

Straks ziet zij het regenboogvlies van de avond, de gouden verwijde pupil van de nacht en sterren om te liefkozen. Die noemt ze "lichtmatrozen", het wonder dat ik verwacht. Straks speelt zij in 't kleurigste "bladerdeeg" buiten en ziet, warmpjes in onze flat, een prachtige "wildwaterbaan" stromend en spetterend ontstaan op 't…

Je kwam in mijn leven, heel even Als een stille vlinder Die plots fladdert in mei Zo warm, zo lief, zo broos Je hebt me je lach gegeven Als een zonnebloem Die kijkt naar mij Zo groots, zo mooi, zo warm Je hebt me een parel gegeven Als een fonkelende ster Die staat te schitteren in de nacht Zo wit, zo hel, zo licht Misschien was je…

en zij zit eerste rang de tweede klap vangt scherven little pony's zijn niet bang ze galoppeert langs het behang van twintig jaren kerven hoort alleen het suizen nagalm van de klap want onderaan de trap stopte het geluid van verwarmingsbuizen…

Om haar tranen te doen stelpen, zij voelt alleen maar het gemis Om het kind dat er niet meer is . De moeder wordt nooit meer diegene die zij ooit was. Die ging heen met haar kind, zijn as ..…

hoe die ring me terugbrengt naar de tijd van tandjes krijgen schommelspelen paardje rijden bijten met z’n twee in die eerste volmaakte koek onze vingers in die ring pasten samen roze…

En als hij dan de slaap niet vond - het gordijn bewoog zo zacht, de ramen open op de grote zomer – dan kwamen ze voorbij, voorover op de fiets, de goden van de nacht. Zij zongen weer dat ene lied, dynamo’s maalden gezangen. Hij wist de vreemde woorden niet. En via ’t raam liep dan de donkere zolder vol van jong verlangen. Hij zag goden…

jij geeft vandaag een kleur aan hoop hij kleurt wit verlicht geeft verluchtiging laat stralen al wat rondom je leeft door jou wordt hoop warm knus als een haardvuur fascinerend om naar te kijken Toelichting: priesterwijding van mijn zoon op 15-04-07…